Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၄၇ : တစ္ဖက္သတ္ခ်စ္တဲ့ကာ႐ိုက္တာ

❄️❄️❄️

"ခန္႔ငယ္ကို ငါကာကြယ္မွာ..." တဲ့။

အဲ့ဒီစကားလုံးေတြက ကြၽန္ေတာ္နားစည္ကို အသာေလး႐ိုက္ခတ္လာခဲ့႐ုံပဲ။ ဒါေပမယ့္ တုန္ခါသြားတာက ကြၽန္ေတာ္႕ႏွလုံးသားျဖစ္ေနတယ္။

ကြၽန္ေတာ္... အေျဖရခဲ့တယ္။
ဒီရက္ပိုင္းကိုကို ခါတိုင္းနဲ႔မတူ အျပဳအမူေတြေျပာင္းလဲၿပီး သူလုပ္ေနက်မဟုတ္တာေတြပါလိုက္လုပ္ရင္း ကြၽန္ေတာ္႕ကို မ်က္စိေအာက္ကအေပ်ာက္မခံလိုက္ၾကည့္ေနတာက ကြၽန္ေတာ္႕ကို အာကာေဝယံ့ရန္ကေန ကာကြယ္ေပးဖို႔၊ ကြၽန္ေတာ္႕လုံျခဳံမႈကို သူ႕မ်က္စိနဲ႔အတည္ျပဳထားခ်င္လို႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို...။

ႏွလုံးသားလႈပ္႐ွားသလို ခႏၶာကိုယ္မလႈပ္႐ွားမိေအာင္ထိန္းရင္း ကြၽန္ေတာ္ တိတ္တိတ္ပဲဆက္ေခ်ာင္းလိုက္တယ္။

အာကာေဝယံက ကိုကို႔စကားကို ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ အံ့ဩသြားဟန္ျပေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာထားကို သူ႕ပုံစံအတိုင္း ေသြးနားထင္ေရာက္ေနတဲ့ဟန္ပန္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး...။ 

"ကာကြယ္မယ္... ဟဟ... ထားပါေတာ့...
ခြန္း... မင္းကလည္း မင္းလို႔မေျပာရဘူး ဉာဏ္ေျပးတာပဲ၊ အဲ့ခ်ာတိတ္နားမွာ မင္းတစ္ခ်ိန္လုံး႐ွိေနရင္ ငါဘာမွမလုပ္ႏိုင္မွန္း မင္းသိတယ္"

အင္း...။ ကိုကိုသိခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္႕မွာျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြက အာကာေဝယံ့လက္ခ်က္မွန္း သတိထားမိခဲ့လို႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုလမ္းမထြက္ေအာင္ ဆူလိုက္ေငါက္လိုက္လုပ္ရင္း၊ လမ္းထြက္ျပန္ရင္လည္း သူပါေနာက္ကလိုက္လာရင္း၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ သူ႕ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကလိုက္ခိုင္းရင္း ကြၽန္ေတာ္႕ကိုကာကြယ္ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနခဲ့တာ။

ေနာက္ၿပီး... ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာက္ပတ္တီးစည္းထားရတုန္းက
ကိုကို႔အိမ္မွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္ မက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္။
အဲ့ဒါက အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့ဘူးပဲ။

"ေတာင္းပန္ပါတယ္..." လို႔ ေျပာခဲ့တာက ဒါေၾကာင့္လား...။
ကိုကိုက သူ႕ေၾကာင့္အျပစ္႐ွိသလိုခံစားရလို႔ ကြၽန္ေတာ္႕ကိုထပ္ၿပီး ေတာင္းပန္စကားေျပာခဲ့ရတာလား...။