Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၄၁ : အံ့ဖြယ္ Omega ပါကလား

❄️❄️❄️

"ရည္း... စား..."

စကားလုံးႏွစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲကဇြတ္တြန္းထုတ္ၿပီး အသံျမႇင့္လို႔ မ်က္စိေ႐ွ႕ကႏွစ္ေယာက္လုံးကို ျပဴးၾကည့္ၿပီးေမးလိုက္မိေတာ့ ဟိုအစ္ကိုက သြားၿဖဲရယ္ျပေနၿပီး သူ႕ေဘးက ဟိုပုံမွန္လူသားေလးကေတာ့ ေဘးကမုန္႔စင္ေတြကို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ရင္းနဲ႔ေျဖတယ္။

"အင္း...
၉တန္းကတည္းက တြဲေနတာ..."

"..."

အဲ့သမွာ သုံးေယာက္သား ဒီမ်က္ႏွာဒီပုံစံအတိုင္း မတ္တပ္ႀကီးေတြရပ္ၿပီး ၁၅စကၠန္႔ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။

ေနပါအုံး...။ အဲ့ေတာ့ သင္းက ကြၽန္ေတာ္႕ထက္အရင္ေကြးေနတာဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။

ဟမ္...။ ဒါကဘယ္ႏွယ့္ႀကီးတုန္း...။
ေၾကာင္ခေရဇီျဖစ္ေနတာေလးကလြဲရင္ ပုံမွန္ထက္ကို ပုံမွန္ျဖစ္ေအာင္ေနၿပီး အေျဖာင့္ဆန္လြန္းလို႔ လွရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ဘာလာလာေဒါင္းတဲ့ ဟိုအမႊာလိုလည္းမဟုတ္၊ တစ္သက္လုံးကေျဖာင့္လာရာက ဟိုခ်စ္ရပါေသာ သံလိုက္ဓာတ္႐ွိတဲ့ေရခဲတုံးႀကီးေကာင္းမႈနဲ႔ သူ႐ွိရာေကြ႕ပတ္လိုက္ရင္း လိမ္ေနေအာင္ေကြးသြားရတဲ့ ကြၽန္ေတာ္႕လိုလည္းမဟုတ္ဘဲ သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရျပင္ညီကေလးျဖစ္ေကာင္းရဲ႕လို႔ ေအာက္ေမ့ေနကာမွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက လိႈင္းေတြတြန္႔ေနတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္႐ွိၿပီတဲ့လား...။

"ေတြ႕မွေတာ့ မုန္႔စားရေအာင္...
သြားထိုင္ႏွင့္... ငါမွာလိုက္မယ္"

အၾကာႀကီးၿငိမ္ေနေတာ့ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာတဲ့ပုံပါပဲ။
ဟိန္းသူရက မတ္တပ္ႀကီးေက်ာက္႐ုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္႕ကို ပခုံးကကိုင္ၿပီး တစ္ဖက္လွည့္ေပးလို႔ Season ဘက္ တြန္းပို႔ရင္းနဲ႔ သူ႕လူကိုပါ တံေတာင္နဲ႔တြတ္ၿပီး ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚလိုက္တယ္။

သူမုန္႔သြားယူေနတုန္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ဟို mentoes bro က ေထာင့္နားက်က်က စားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လို႔။ ဟိန္းသူရမုန္႔မွာတာကို လွမ္းၾကည့္ေနရင္းက ကြၽန္ေတာ္႕ဘက္လွည့္လာၿပီး သြားတန္းေတြေပၚေအာင္ရယ္ျပရင္း သူကအရင္ စကားေျပာလာတယ္။