Heartless December❄️ ZG version

အပိုင္း ၉၅ : အသစ္ျပန္ျဖစ္လာတယ္

❄️❄️❄️

"မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ..."

ဒီလူဆိုတာကိုျမင္ေနရေပမယ့္ သူလုပ္ေနတဲ့ပုံစံက သူမဆန္တဲ့အရာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့အခါ နည္းနည္းေတာ့တစ္မ်ိဳးႀကီးခံစားရမွာပဲ။ ဥပမာ အာကာေဝယံလို အၿမဲတမ္းေသြးနားထင္ေရာက္ေနတဲ့ လက္ေပါက္ကပ္ကပ္လူက သူ႕ရဲ႕ branded အဝတ္အစားေတြအေပခံၿပီး ဒူးေထာက္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးေပါ့။

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြန္း... တျခားဘယ္စကားနဲ႔ မင္းစိတ္ေျပာင္းေအာင္ လုပ္ရမလဲမသိသလို မင္းရင္ထဲမွာ ငါ့အေပၚထားတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ က်န္ေနေသးရဲ႕လားဆိုတာလည္း ေသခ်ာမသိဘူး"

ကိုကိုရဲ႕အရိပ္က အာကာေဝယံ့ခႏၶာကိုယ္တစ္ျခမ္းကိုျဖတ္လို႔ က်ေနတယ္။ ေခါင္းငုံ႔ထားတဲ့သူ႕ပုံစံက ကိုကို႔မ်က္ႏွာေပၚကအၾကည့္ကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ေ႐ွာင္လႊဲေနသလိုပဲ။

"ဒီလိုလုပ္လိုက္ရင္ ငါ့ဆီကခြင့္လႊတ္မႈရမယ္ထင္လား အာကာေဝယံ..."

"အခုအခ်ိန္မွာ ငါဘယ္လိုလုပ္လုပ္ မင္းခြင့္လႊတ္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ငါသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္..."

ႏွင္းမႈန္မႊားမႊားေလးေတြက ေနရာတိုင္းမွာက်တယ္။ ဖမ္းဆုပ္ရခက္တယ္။ စကားလုံးေတြက ေရပူေဖာင္းကုေဋလို ေလထဲမွာဝဲတယ္။ တည္ၿမဲဖို႔က်ခက္တယ္။ အခ်စ္...။ အခ်စ္ကစဖို႔ရာ လြယ္ကူတယ္ထင္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ခက္တယ္။ အဆုံးသတ္ဖို႔ရာက ကိုယ့္‌ေျခလက္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ျဖတ္ရတာထက္ ပိုၿပီးေတာ့ခက္တယ္။

"ဒါ ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ပါပဲ ခြန္း...
ငါေတာင္းဆိုတာပါ၊ ဒီေန႔ ငါတို႔အတူတူသြားမွျဖစ္မယ့္ ေနရာ႐ွိတယ္ေလ၊ မင္းလည္း မွတ္မိေသးတယ္မလား... အဲ့ဒီကတိကို..."

"..."

"ေသခ်ာေပါက္တည္ပါမယ္လို႔ မင္းေရာငါေရာ က်ိန္ဆိုၿပီးထားခဲ့တာ ေမ့စရာအေၾကာင္းေတာ့ မ႐ွိဘူးမလား..."

တုန္႔ျပန္ခ်က္မထြက္ေသးေပမယ့္ အဲ့ဒီစကားကို ကိုကိုက စဥ္းစားေနတဲ့ပုံပဲ။ အာကာေဝယံက မ်က္လုံးပင့္ၾကည့္လို႔ ကိုကို႔ကိုလွမ္းအကဲခတ္လိုက္တယ္။

"သိပ္မၾကာပါဘူး ခြန္း... ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါ့ရဲ႕ပက္သက္မႈ ေသခ်ာ႐ွိခဲ့တယ္ဆိုတာကို အတည္ျပဳ႐ုံေလးပဲ၊ ဒါၿပီးရင္... ဒါၿပီးရင္ မင္းရဲ႕ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ငါအသာတၾကည္လက္ခံမွာပါ၊ ကတိေပးတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ က်ိန္ရမလား..."