Amon (Tom Riddle)

KUTLAMA

Güzel ve bulutsuz bir şubat gecesi, gökyüzünde misket misali dağılmış yıldızların altında Feldcroft'un kırsalında yer alan eski ama bakımlı evin rengarenk çiçeklerle süslenmiş kapısına yönelen Tom Riddle, üzerine giydiği smokinin papyonunu son kez düzelterek kapıyı usulca itti. Ay ışığı altında, yer yer asılı lambalarla loş şekilde aydınlatılan açık kocaman çim bir alan görünümünde büyülenmiş, uzun bembeyaz masalar üzerine yerleştirilen gümüş şamdanlar, masayı boydan boya süsleyen çiçekler ve hepsinin önüne bembeyaz tüllerle süslenerek kondurulan ark'ın olduğu yere, köşeye yerleştirilen orkestranın çaldığı hafif müzikler eşliğinde, hali hazırda gelen diğer misafirlerin arasına ilerledi.

"Hoş geldin Tom!" Dedi Iona Riddle'dan tarafa bir kaç adım atarak, üzerine saçlarıyla aynı renk kıpkırmızı, ipek askılı bir elbise geçirmişti.

"Geç kalmadım umarım."  Diye yanıtladı adam hafifçe gülümseyerek.

"Birazdan başlayacak." Diye yanıtladı kadın. Bu esnada yanlarına elinde tuttuğu ince uzun şampanya kadehleriyle gelmiş olan garson, onlara içkilerini ikram etmişti. Tom Riddle ise kadehi alırken, gözlerini kimisi kendilerine ayrılan yerlere oturmuş, kimisi de ayakta, kendi aralarında sohbet eden kalabalığın üzerinde gezdiriyor, bir kişiyi arıyordu.

---------

Çiçeklerle süslenmiş kapının önünde Lyncia içeri girmek üzereyken, Richard onu kolundan hafifçe yakalayarak durdurmuştu. "Bu ne kadar sürecek?"

"Ne ne kadar sürecek?" Diye kaşlarını kaldırdı Lyncia. Adamın ne demek istediğini anlamıştı. Richard okula geldiğinde yaşadıkları tartışmadan bahsediyordu.

"Bu soğukluk." Diye yanıtladı Richard. Kadının ona karşı eskisi gibi olmadığını anlamak için dahi olmaya gerek yoktu.

"Richard." Dedi Lyncia derin bir nefes alarak. "Geç kalacağız. Bunu kaçırmak istemiyorum." Diye yanıtladı. Aslında, içindeki bu soğukluğun tek nedeninin o gün yaşadıkları tartışma olmadığını içten içe biliyordu. Kendisini ne kadar geri çekmeye çalışırsa çalışsın, bazı şeyleri bastıramamaya başladığını bir kaç gün önce, Ginny gittikten sonra Tom ile tutulduğu geçmişin muhabbeti esnasında anlamıştı. O gece, tek hissettiği şey, ani bir dürtüydü. Tom Riddle'ı öpme dürtüsü. Ona engel olan tek şey, vicdanıydı. Ancak bu noktada, ne yapması gerektiğini iyice bilemez hale gelmişken, Richard'ın sorusunu geçiştirmesinin en büyük nedeni, kendisine tüm bunları itiraf etmek istememesiydi. Bu yalanı ne kadar sürdürecekti? Ya da Richard'ı daha ne kadar erteleyecekti?

"Pekala." Diye yanıtladı Richard içeri giren kadını takip ederken. Bu esnada adamın gözleri, uzaklardan onlara bakan kestane renkli dalgalı saçlı kadına kaymış, gergin vaziyette hemencecik onu görmezden gelerek masalarına ilerlemişti.

Tom Riddle, Iona ve Minerva ile sohbet ederken, girişten onlara gelen ikiliyi gördüğünde kadına uzaktan hafifçe gülümsedi. Dalgalı sarı saçları ve üzerine geçirdiği zümrüt yeşili tek omuzu açık kadife elbisesiyle, rüya gibi görünüyordu.

Lyncia da aynı şekilde gülümsedikten sonra, Richard ile birlikte kendilerine ayrılan yere, Weasley ailesinin bulunduğu masalara doğru yöneldi. Riddle'ın ismi onların hemen karşısındaki masaya, okuldaki Profesörlerin yanına yerleştirilmişti.

Sonunda beklenen vakit geldiğinde, herkes masalarına yerleşti. Büyük bir coşkunun ardından içeriye, büyükannesinin kolunda giren Neville evlilik yeminlerini edecekleri çiçeklerle ve bembeyaz tüllerle süslenmiş ark'ın önüne doğru çalan müzik eşliğinde yürürken son derece heyecanlı görünüyordu. Hannah Abbot' babasının kolunda dantel ve çiçek işlemeli baharı anımsatan uçuş uçuş gelinliğiyle Neville'ın yanına ulaştığında, Minerva McGonnagall yerinden kalkarak ikilinin yanına gelmiş, masalarda bulunan tüm misafirlerin huzurunda yeminlerini ettirerek seremoniyi gerçekleştirdi. Kopan alkış tufanından ve damadın gelini öpmesinden hemen sonra, müzikler çalmaya başlamış yemekler servis edilerek kutlamaya geçilmişti.