Amon (Tom Riddle)

YAKLAŞAN TEHDİT

Serin gecenin ve üzerlerine vuran ay ışığının altında çok uzun zaman sonra, hiç beklemediği bir anda istediği yegane şeye, Lyncia'nın sevgisine yeniden sahip olan Tom Riddle, kadının gözlerine bakarken, cebinde titreyen telefonla irkilse de aldırmadı. "Lyncia." Dedi kadını yeniden öpmek için uzanırken, aklında yalnızca yaşadıkları bu sihirli anın sarhoşluğu vardı.

Telefon bir kez daha ısrarla titreyerek durdu.

"Bence bakmalısın." Diye kıkırdadı kadın, Riddle'ın dudaklarıyla arasında yalnızca bir kaç santim mesafe varken. Bu anın böyle bölünmesi komiğine gitmişti. "Bu kadar ısrarlı aradığına göre, önemli olabilir."

"Tanrı aşkına..." diye hayıflandı Riddle geri çekilirken. Onun da siniri bozularak duruma gülmüştü. "Bu muggle aletleri iyi bir fikir olmayabilir." Dedi cebine doğru uzanırken.

"Anabelle." Dedi telefonuna baktıktan sonra kimin aradığını anlamaya çalışan Lyncia'ya dönerek. Ardından merakla çatılmış kaşlarıyla aramaya geri döndü. Telefon kısa bir süre çaldıktan sonra açıldı.

-Merhaba" dedi telefonun ucundaki Anabelle Clarke.
Bu gece görüşebilir miyiz? Yakın zamanda başka bir müsaitliğim olmayabilir.

-Elbette. Bir şey mi oldu?

Tom Riddle kadının acelesinin altında yatanları iyice merak etmişti.

-Konuşuruz.

-Nereye geleyim?

-Bucksburrow 17 numara.

Telefon kapandı.

"Görüşmek istiyor." Dedi Lyncia'ya dönerek. Nedenini bilmediği yüzünden okunuyordu.

"Şimdi mi?" Diye kaşlarını kaldırdı kadın. "Nurmengrad olabilir mi?" Konuyu tahmin etmeye çalışmış, Tom'un istediği izinin çıkmış olabileceğini düşünmüştü.

"Bu kadar acele olmazdı o zaman. Ama belki de öyledir." Diye yanıtladı Riddle kadını. Yerinden kalkarken, onunla gelecekmiş gibi duran Lyncia'yı durdurdu. "Seninle okulda buluşuruz." Dedi. Kadının itiraz etmesine izin vermeden, hızlı adımlarla kaşları çatılan kadını bırakarak gecenin içinde ilerledi.

--------

Tom Riddle, Bucksburrow isimli, ufak tefek düzensiz kondurulmuş sayısız eski püskü ve yamuk yumuk evin içerisinde hızla yürüyerek 17 numaranın önüne varmıştı. İki katlı, son derece bakımlı görünen evin kime ait olduğunu merak ederken, kapıyı çaldı. Bildiği kadarıyla Anabelle burada oturmuyordu.

Kapı yavaşça açılırken, aralıktan bakan kadın Riddle'ı kimsenin onları görmediğinden emin olduktan sonra aceleyle içeri aldı. "Geldiğin için teşekkürler." Dedi Anabelle Clarke. Elinde tuttuğu kristal kadehe kondurulmuş ateş viskisini kenara bırakarak, adama da bir kadeh almak için kenarda duran masaya uzanmıştı. "İyi bir zaman değildi sanırım." Dedi Tom Riddle ve üzerindeki smokini süzüyordu.

"Neville'in düğünü. Zaten neredeyse bitmişti." Diye yanıtladı ona bir bardak viski uzatan kadını. Elindeki kadehle birlikte, odanın bir köşesinde usulca yanan şöminenin çıtırtısı eşliğinde tekli koltuğa, Anabelle'ın karşısına oturdu.