Amon (Tom Riddle)

İTAAT

Aranan geçitin bulunması, Zonko'nun sahibinin sorguya çekilmesi, içeri izinsiz giren kişi tespit edilemese de, geçit tamamen ortadan kaldırılarak içinin kayalarla doldurulup, patlayan heykelin ve yerin tamir edilmesinin ve kalan geçitlere de ek güvenlik önemlerinin alınmasının ardından, okuldaki çoğu kişi rahat bir nefes almıştı. En azından Minerva McGonnagall ve Fillius Flitwick, bir hafta sonra başlayacak dönemin ötelenmesinin gerekmediğine ikna olmuştu. Elbette okul başladığında, çeşitli kurallar sıkılaştırılacak, profesörlerin gözü tedbir ve koruma amaçlı öğrencilerin üzerinde olacaktı ama, okulun kapılarına kilit vurulmayacaktı.

Aramalara katılan Minerva, Fillius ve Riddle hariç herkes kalan zamanı evlerinde geçirmek için toplanmaya başlamıştı, işi biten Richard ve Ron ise vakit kaybetmeden geri çağırılarak görevlerinin başına, bakanlığa dönmüşlerdi.

Lyncia da, tüm bu yaşananlara ara vererek, evine, babasının yanına dönmeye hazırlanıyordu. Richard ile yaşadıkları son tartışmanın ardından bir şeyler düzelmiş olsa da, Lyncia kırgınlığını hala tam olarak atamıştı. "Bir ara uğra." dedi, elinde tuttuğu çantasını iyice kavrayarak, önünde duran Tom Riddle'a bakıyordu. "Babam seni soruyor."

"Uğrarım." dedi Riddle hafifçe gülümseyerek. Aslında tüm kalbinden kadınla birlikte gitmek geçse de, bunun son derece uygunsuz kaçacağını ve yapmaması gerektiğini biliyordu. "Kitabı götürmek ister misin?

"Hayır. Gelince bakarız. Bence sen de biraz ara ver. Bunu hak ettin." diye yanıtladı Lyncia, son kez Tom'a gülümseyerek, koridorda evine dönmek için ilerledi.

-----------------------

"Söylediğiniz gibi tılsımları kırılmış bıraktım efendim." dedi siyah cübbesinin içindeki siluet, altın rengi işlemeli geniş koltukta oturan bembeyaz giyinmiş maskeli adama bakıyordu.

"Buldular mı?" Geçitten bahsediyordu.

"Evet. Sizinkine benzer bir maske de var ellerinde."  diye yanıtladı Siluet. Diğer maskenin kime ait olduğunu bilmiyor, sorarak haddini aşmaktan çekiniyordu. Maskeyi, Tom Riddle'ın elinde, Müdür Odasına doğru götürürken görmüştü.

"İşte bu süpriz oldu." diye yanıtladı Amon. Bu, hiç şüphesiz bir zamanlar babasına ait olan maskeydi. Tom Riddle'ın bu detaya kendiliğinden ulaşmasına şaşırmış, nasıl ve nerede bulduğunu merak etmişti. "Nereden bulduğunu biliyor musun?"

"Hayır."

"Senden şüphelenmediklerinden emin misin?" diye sordu Amon. Konuyu yeniden geçide getirmişti.

"Evet."

"Harika"  diye yanıtladı gümüş maskesinin ardından, sesi hoşnut olduğunu gösteriyordu. Her şey kurduğu plana göre bir saat misali tıkır tıkır işliyordu. Oynadığı bu akıl oyunundan son derece keyif alırken, ona katılmaktan başka çare bırakmamayı planladığı Tom Riddle'ın kafasını karıştırmaktan, sürekli dikkatini dağıtmaktan ve onu bilinmezin içine sürüklemekten büyük bir keyif duyuyordu. Sonuçta, herkesin kaderini seçimleriyle yazdığın düşünüp, kehaneti göz ardı etmeye çalışsa da, gerçekleşebileceği ihtimalini de yok sayamıyordu. Üstelik, kimin kime üstünlük sağlayacağı da kehanette belirtilmemişti. "Vakti geldiğinde senin için bir görevim daha olacak."

"Memnuniyetle."  diye yanıtladı bir kez daha siluet.

"Ancak bu, çok önemli. Başarırsan, tarih ve sonraki nesiller seni daima hatırlayacak. Fakat-" dedi maskeli adam bir an duraksayarak. "Gerekirse canını vermeye hazır mısın? Bana sonuna kadar itaat edeceğini bilmeliyim."