Amon (Tom Riddle)

KIYAS

Kış tatilinin bitip, okulun açılmasına yalnızca iki gün kala, ocağın son günleri, geçirdikleri aksiyon dolu haftanın aksine son derece sakin geçiyordu. Tom Riddle, odasının açık kalmış pencerelerinden içeri giren güneş ışığının yüzüne çarpmasıyla, birbirine yapışmış kirpiklerini yavaşça araladı. Vücudunun bu aralar yapmak istediği yegane şey, daha fazla uyumaktı. Lyncia gittiğinden beri onları ziyaret edeceğini söylese de, gitmemiş, kadınla da hiç konuşmamıştı. Ancak Iona, gün aşırı Riddle'ı arıyor, sık sık mesaj atıyor, bir yerlere davet edip duruyordu. Hatta, Instagram isimli muggle uygulamasında, birbirinden ilginç filtreleri kullanarak ona fotoğraf, video, ilginç postlar atmaya başlamıştı. Tom Riddle ise emoji denilen şeylerle verdiği kısa kısa cevaplarla kadını geçiştiriyordu. İstemeden Iona'ya umut mu vermişti, bilmiyordu. Yatağının hemen yanındaki komodine bıraktığı telefonu bir kez daha sertçe titrediğinde gözlerini tamamen açtı.

Iona
-Günaydın! 08:07

-Hala uyuyor musun? 09:15

T. Ritz
-Günaydın. Şimdi uyandım. 09:18

Iona
Amma uykucusun. :P 09:19

Tom Riddle kadının son mesajını görse de, daha fazla cevaplamadı. Bunun yerine yatağından kalkarak duş almak için lavaboya yöneldi. Üzerindekileri bir çırpıda çıkararak, duşun taş musluklarını sonuna kadar çevirdi. Buz gibi akan su henüz sıcaklaşmadan, adımını attı. Tüm vücudu soğuk suyla kızarmaya başlarken, gözlerini kapatarak bir süre öylece durdu. Kendine gelmişti.

Duşun ardından yeniden odasına yöneldiğinde, yatağa fırlattığı telefona gelen mesajı okudu.

Iona
-Bugün planın yoksa seni harika bir yere götüreyim? :p  09:25

Tom Riddle'ın hiç bir planı yoktu.

T. Ritz
-Aslında bir kaç işim var halletmem gereken. Belki sonra? 09:56

Iona
Elbette : ) 09:57

Üzerindeki simsiyah bornozu çıkardıktan sonra giyindi. Oldukça geç kalınmış kahvaltı için Profesörler Odasının yolunu tuttu. Okulda kimse yokken kalan Profesörler, yemeklerini orada yiyiyorlardı.

İçeri girdiğinde, bomboş olan odada yanan şöminenin karşısındaki koltuğa kendisini bıraktı. Çok geçmeden yanında aniden elinde tepsiyle beliren üzerine kare desenli güzel bir kumaş sarılı ev cini, oturduğu masaya tabağını ve kahvesini bıraktı.

"Teşekkürler." Dedi Riddle, cine hafifçe gülümsemiş, kahveye uzanıp fincanı ağzına götürmüştü. İlk yudumunu aldıktan sonra, Profesör odasının kapılarını son sürat iterek geriye doğru duvara çarpmasına sebebiyet vererek içeriye giren kişiyi görmek için kafasını çevirdi.

"Tom." Dedi Minerva McGonnagall, elinde tuttuğu gazeteyle yaşlı bedeninden beklenmedik bir çeviklikle Riddle'a doğru geliyordu. "Bunu gördün mü?"

Tom Riddle bu tür ani gelişlerinin hayra olmadığını bildiği yegane isime bakarken kaşlarını kaldırdı. Yine neyi görmeliydi? "Kötü bir şey mi?" Diye sordu yanına soluk soluğa oturan yaşlı kadına bakarken. Artık hiç bir zaman olaysız bir kaç gün geçiremeyeceğine git gide ikna oluyordu.