Lunalis | Changlix ✓

2. İki Gün

Şatonun çiçeklere bürünmüş merdivenlerinden aşağı doğru hızlı hızlı indi Felix. Ayağından bacaklarına doğru sarılmış ipli ayakkabısı yüzünden attığı her adımın sesi mermer zeminde yankılanıyordu.

Çok yüksek olmayan bir sesle "Hey! Bekle!" diye bağırırken kalbi hızlı hızlı çarpıyordu. Merdivenlerin bittiği koridorun sonunda, şatodan çıkmak üzere olan arkadaşı birazdan görüş alanında olmayacaktı. Eğer annesi ya da babası, arkadaşını bu halde görmeden onu tekrar çalışma odasına sokabilirse bir sorun çıkmazdı ancak arkadaşı bu şekilde görülürse işiteceği azarı tahmin bile edemiyordu. "Sen nasıl çıktın oradan?! Sana orada kalmanı söylemiştim."

Arkadaşı yüksek sesine rağmen dönüp genç periye bakmadan şatodan çıkarken Felix o tarafa bakmayı bırakıp tamamen indiği geniş, döner merdivenlere odaklandı. Ona yetişmesi için önce merdivenleri inmeyi bitirmeli, sonra da koridorun sonuna koşmalıydı. Sırf misafirleri ağırlayan salona çıkış buradan gerçekleştiği için gösterişli gözükmesi amacıyla bu şekilde tasarlanan büyük merdivenler, Felix'e göre oldukça baş döndürücüydü.

Son birkaç adımla merdivenleri bitirip koridoru tüm hızıyla koştu. Neredeyse kapıya yaklaştığında içine dolan umut taneleri sayesinde yüzü gülerken şatonun kapısına döndüğü gibi sertçe çarptığı beden yüzünden adımları geri geri gitti ve dengesini toparlayamayıp yere düştü.

"Majesteleri!"

Kapının girişinde görevli olan iki peri, prensin düşmesi üzerine telaş içinde onu kaldırmak için harekete geçti ama kendilerine dönen ani bakış yüzünden oldukları yere çakıldılar. Kimse lacivert saçlıyla karşı karşıya gelmeye cesaret edemezdi. Ülkeye yeterince nam salmıştı ve neredeyse tüm periler ondan korkarlardı.

Changbin perilere geri dönmeleri icin başıyla işaret verip kraliyet üyesi olmanın gerekliliklerini bilmeyen sarışına döndü. Felix'in aksine o kurallara her zaman uymaya çalışırdı. Şu an da yapması gereken şey, eşi olacak perinin kalkmasına yardım etmek ve hem kendinin hem de onun itibarını korumaktı. İçten içe genç periden hoşlanmasa bile kendi görevini yerine getirmeyi seçti. Mavi taşlı yüzüklerin bulunduğu elini ona uzatıp kalkmasını bekledi fakat Felix elinin tersiyle onun eline vurup seri hareketlerle yerinden kalktı. Kalkmak için birine ihtiyacı yoktu, ona minnet etmek istemezdi.

"İyi misin?"

Changbin'in arkasındaki kapıdan tam o anda içeri giren kraliçe ve kralı fark etti Felix. Onların karşısında normalde olduğu gibi kafasına estiği gibi davranırsa başına gelecekleri biliyordu bu yüzden düzgün bir şekilde cevap verip kral ve kraliçeye döndü.

"İyiyim."

Changbin'in annesi ve babası Changbin gibi bir ay perisiydi. Üzerlerindeki lacivert, elbiseler ve takılardan bu, yeterince belli oluyordu. Kraliyet üyeleri, kraliyet buluşmaları, halk içine çıkmak gibi önemli durumlarda türünü belli eden kıyafetler giymek zorundaydı fakat normal bir günde bu tarz bir sorumlulukları yoktu. Tabii yazılı olmayan bu kuralın, yine Felix için çok da bir şey ifade ettiği söylenemezdi.

"Tacın yamuk duruyor."

Changbin'in fısıltısını duydu Felix. Telaşlı bir şekilde alnının ortasında duran tacı eliyle hızlıca düzeltti ve gelen misafirlere aynı telaşla selam verdi. Ne de olsa işin ucunda annesinin bitmek bilmeyen sözlerini dinlemek, babasının da cezalarını çekmek vardı.

"Hoş geldiniz, bu kadar erken gelmenizi beklemiyordum."

"Hoş bulduk prensim." dedi kraliçe. Karşısındaki periyi şimdiden oğlunun eşi olarak görüyordu Cindy. Genç perinin olması gerekenden daha deli dolu olduğunun her zaman farkındaydı ama buna rağmen onun Changbin'e iyi geleceğini düşünüyordu. Changbin gibi soğuk ve ciddi birini ancak Felix gibi biri tamamlayabilirdi. Üstelik bu sayede Felix de biraz daha durulur, kraliyete yakışır bir peri olmayı öğrenebilirdi. En azından iki kraliçenin onları evlendirme konusunda hemfikir olmasının bir sebebi buydu. İkisi de oğlunun düzelmesini istiyordu. Sembollerinin uyuşması da zaten verdikleri kararın doğruluğunu gösteriyordu. Felix'in kolundaki güneş ve Changbin'in kolundaki ay birbirini tamamlıyordu.