၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၃၂

Unicode

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၃၂

ရန်ယန်က အံကြိတ်ပြီး သူ့ခွန်အားအပြည့်နဲ့ ဝါးလုံးနဲ့တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ရိုက်ခဲ့သည်။

သူက အမြဲတမ်း နူးညံ့သိမ်မွေ့တဲ့ ကိုယ်ခွဲဖြစ်သည်...... ပုံမှန်အနေနဲ့ ထိုသို့ပြုရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ သူအဲ့တာကို လုပ်ခဲ့သည်။

ရန်ရွှေ့ချန်က ပြင်းထန်တဲ့ ထိုးနှက်ချက်များစွာကိုရခဲ့ပြီး နာကျင်စွာအော်ခဲ့သည်။

ဒါပေမယ့် ရန်ယန် ဒေါသထွက်တာကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ ပြန်တိုက်ခိုက်ဖို့ မဝံ့ရဲတော့ပေ။

သူအမှန်တကယ် အဖမ်းခံလိုက်ရကြောင်း သိသွားပြီး ရန်ယန် သူ့ကို မှတ်မိခြင်း ရှိ၊ မရှိကို သူ မသိပေ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ရန်ယန်ကို မျက်နှာကိုမပြနိုင်ပေ။ ဒါတင်မကဘူး ဒီကိစ္စကို လက်ထဲက လွတ်အောင် မလုပ်နိုင်တော့ဘူး။

သူ့စိတ်ထဲ စိုးရိမ်မှုတွေအများကြီး ရှိနေတာကြောင့် ရန်ရွှေ့ချန်က ရိုက်နှက်ခံရပြီး ပြန်လည်တိုက်ခိုက်ဖို့ အဆင်သင့်မဖြစ်သေးပေ။

ရန်ရွှေ့ချန်က ​​သူ့မျက်နှာနဲ့ ခေါင်းကို ကာထားရင်း ရိုက်နှက်ခံခဲ့ရပြီး ရန်ယန်က သူ့ကို မမြင်နိုင်ဘူးလို့ မျှော်လင့်နေသည်...

အရေအတွက်ပင် မသိသော ရိုက်နှက်ချက်တစ်ခုရရှိပြီးနောက် ရန်ရွှေ့ချန်က အရူးအမူး ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။

ရန်ယန် သူ့နောက်က တလမ်းလုံး လိုက်ခဲ့ပြီး မီတာ ၂၀၀ ကျော်လောက် လိုက်နေခဲ့ပြီးနောက် ရှေ့မှာ မြစ်ငယ်တခုကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရန်ရွှေ့ချန်က သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားလိုက်သည်။

ရန်ယန်က ဝါးလုံးနဲ့ မြစ်ကမ်းဘေး ရပ်နေကာ ဒေါသထွက်နေတဲ့အနီရောင် မျက်လုံးအစုံက မြစ်ကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်လျက် ရန်ရွှေ့ချန် အရူးအမူး လျှောက်သွားနေသည့် ပုံကိုဖမ်းခဲ့သည်။