၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ် (ဘာသာပြန်)

အပိုင္း ၇၃ / ၇၄ / ၇၅

၇၀ ခုႏွစ္တုန္းက ငါ ဗီလိန္နဲ႔ အတူေနခဲ့တယ္

အပိုင္း ၇၃

 "ဘာၾကည့္ေနတာလဲ" ရန္ယန္က ပ်င္းရိေနတဲ့ေလသံျဖင့္ ေမးခဲ့သည္။

လင္းေ႐ွာင္ယြဲ႕က ေဘးခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ တံခါးကို စိုက္ၾကည့္ေနရာမွ လွည့္ၿပီးသူ႕ကိုအေျဖေပးလိုက္သည္။ "ကြၽန္မ စဥ္းစားေနတာ၊ လူတိုင္းမွာ အဆုံးမ႐ွိတဲ့ အလုပ္ေတြ႐ွိတယ္၊ ေန႔တိုင္း အရမ္းအလုပ္မ်ားေနတယ္၊ ​​ကြၽန္မက အိမ္မွာပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနတာ။ ဒါက ခံစားခ်က္ေကာင္းတစ္ခုပဲ"  

 သူမ၏စကား ပထမပိုင္းကို နားေထာင္ရင္း ရန္ယန္က ဤအားလပ္ခ်ိန္ကို သူမ အိမ္၌ပင္ အနားယူရန္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ သူ ထင္ခဲ့သည္။

 ရလဒ္အေနျဖင့္ ေနာက္ဆုံးစကားၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ သူမေၾကာင့္ သေဘာက်မိသြားသည္။ သူမရဲ႕ပုခုံးကိုပုတ္ရင္း ျပဳံးလိုက္သည္။ "ဒါဆို မင္းက အနားယူေနရတာကို သေဘာက်တယ္ မဟုတ္လား"

 "ဟုတ္တယ္ သေဘာက်တယ္။ ဘယ္သူက အနားယူရတာ မႀကိဳက္လို႔လဲ။ ကြၽန္မ ေန႔တိုင္း တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ တစ္လၿပီးတစ္လ အနားယူခ်င္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံ႐ွိခ်င္ေသးတယ္" လင္းေ႐ွာင္ယြဲ႕က ျပတ္ျပတ္သားသား ေခါင္းညိတ္ၿပီး သူ႕ကို ျပန္ေျဖခဲ့သည္။

 "ေကာင္းပါၿပီ"ရန္ယန္ကလည္း သူမကို စကားလုံးတစ္လုံးတည္းနဲ႔ ျပန္ေျဖၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ထပ္ေျပာလိုက္သည္။ "ကိုယ္ မင္းကို ဒီလိုဘဝမ်ိဳးေသခ်ာေပါက္ ေပးမယ္။ မင္းကအခု ဆိုလုံးဝ ကိုယ့္ရဲ႕မိန္းမျဖစ္သြားၿပီ"

လင္းေ႐ွာင္ယြဲ႕က မေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သတိရသြားၿပီး ရန္ယန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပၚက အနီကြက္ေတြကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။

 ဤသည္မွာ သူမအလုပ္ျဖစ္သည္။

 သူမ၏ တစ္ဘဝလုံး ေ႐ႊသူေတာ္စင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမရဲ႕ သဘာဝေလးကို လြတ္ေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ ႐ွားသည္။ မေန႔ညက သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း မထိန္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အား!

လင္းေ႐ွာင္ယြဲ႕ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ သူမ လက္က အေပၚကိုေရာက္လာၿပီး သူ႕ လည္ပင္းကိုဖက္လိုက္သည္။ “ဟုတ္တယ္၊ ႐ွင္အနာဂတ္မွာ ကြၽန္မကို တာဝန္ယူေပးရမယ္။ အျပည့္အဝ တာဝန္ယူေပးရမွာေနာ္ ”