၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၁၀၄

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၁၀၄

 မကြာသေးမီက ချန်ချိုင်ယွင်သည် မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်အဖြစ်မှ ရပ်တန့်ပြီးနောက် လင်းရှောင်ယွဲ့က ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

 ဒုတိယမိသားစု၏ အခက်အခဲများက ချန်ချိုင်ယွင်နှင့် သူမသမီး၏ စိတ်ကိုကျဆင်းသွားစေသည်။

 လစဉ်အကြွေး ယွမ် ၈၀ အတွက် ရွာရှိလူတိုင်းက သူတို့ အခြေအနေကို လှောင်ပြောင်ကြသည်။ ချန်ချိုင်ယွင် လည်း မတူတဲ့လူဖြစ်လာပုံရသည်။ အချိန်အတော်ကြာအောင် စကားမပြောချင်တော့ဘူး။

 တစ်ခါတစ်ရံ လင်းရှောင်ယွဲ့နှင့် ရန်ယန်တို့ ခြံဝင်းအတွင်း ဖြတ်သွားသောအခါတွင် ဒုတိယမိသားစုနှင့် ကြုံတွေ့ရတတ်သည်။ ချန်ချိုင်ယွင်နှင့် သူ့သမီးတို့သည် စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ မကြည့်ရဲကြပေ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတိရှိပုံရသည်။

 နောက်ဆုံးတွင် ချန်ချိုင်ယွင်သည် သူမ၏ကိုယ်ပိုင်မိသားစုက အခြားသူများနှင့် မယှဉ်နိုင်ဘူးဟု ဇီဇာကြောင်တဲ့ မိန်းမဖြစ်လာပြီး သူမသည် အလွန်မောက်မာဝံ့ခြင်းမရှိတော့ပေ။

 ဒုတိယမိသားစုသည် ထိုသို့သောရလဒ်ကိုရရှိခဲ့သောကြောင့် လင်းရှောင်ယွဲ့နှင့် ရန်ယန်လည်း အတော်လေး ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။

 ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင် တတိယမိသားစုသည် မကြာသေးမီက အဓိကဖြစ်ရပ်တစ်ခုတွင် ပါဝင်ခဲ့သည်။

ရန်တယုံသည် ရွာတွင် အိမ်တစ်လုံးကို တရားဝင် စတင်ဆောက်နေပြီဖြစ်သည်။
 ရွာရှိလူတိုင်းက လယ်နှင့် သီးနှံများ ရှိကြပြီး မြေယာများပင် ရှိကြသော်လည်း အိမ်ခြေများ ကျဲပါးကြသည်။ အခြေခံအားဖြင့်တော့ လူတွေက နေစရာနေရာရှိသည်။

ရန်တယုံသည် လူတိုင်း၏ အချိန်နှင့် ကြင်နာမှုကို အမှတ်ရနေသည်။ အိမ်ဆောက်ပြီးတာနဲ့ လူတိုင်းကို အချိန်မီ ပိုက်ဆံ ပေးချေခဲ့သည်။ လာကူညီတဲ့ ညီအစ်ကိုတွေကတော့ အဲဒါကို ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လို့ မှတ်ယူကြသည်။ နေ့တိုင်း ဆင့်အနည်းငယ် ပိုရှာတာပေါ့။