၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း ၉၉

၇၀ ခုနှစ်တုန်းက ငါ ဗီလိန်နဲ့ အတူနေခဲ့တယ်

အပိုင်း ၉၉

 ခဏကြာတော့ လင်းရှောင်ယွဲ့က သူ့ပခုံးပေါ်ပြန်လှဲလိုက်ပြီး ညင်သာစွာပြောလိုက်သည်။ "ရန်ယန်၊ ကျွန်မတို့ ပိုက်ဆံရှာဖို့ ပိုကြိုးစားမှရမယ်။ နောက်ကျရင် ကျွန်မ မြို့ကနေ ရွာကို နေ့တိုင်းစီးနိုင်အောင် စက်ဘီးဝယ်ချင်တယ်၊ အဲ့ခါကျရင် မြို့ကိုသွားတိုင်း လမ်းလျှောက်စရာမလိုတော့ဘူး။ လမ်းလျှောက်ရတာ အရမ်းပင်ပန်းတယ်"

 ဒီဘက်ခေတ်မှာ စက်ဘီးတွေက ကျေးလက်ကို ပြန့်နှံ့သွားပေမယ့် ကုမ္ပဏီတွေကပဲ စက်ဘီးတွေစီးနိုင်ပြီး သာမန်လယ်သမားတွေက စက်ဘီးလုံးဝမတတ်နိုင်ဘူး။

 ကွန်မြူနတီ၏ စက်ဘီးများကို ရပ်ကွက်ဝန်ထမ်းများမှလည်း အသုံးပြုကြပြီး တရားဝင်စီးပွားရေးအတွက်သာ အသုံးပြုကြကာ ပုဂ္ဂလိကအတွက် မဟုတ်ပေ။

 ဒါပေမယ့်လည်း မြို့တွင်းနေထိုင်သူများသည် အခြေခံအားဖြင့် စက်ဘီးများကို အလိုအလျောက် ဝယ်ယူနိုင်သည်။

လင်းရှောင်ယွဲ့နှင့် ရန်ယန်တို့ မြို့သို့သွားတိုင်း မြို့ခံအများအပြားက စက်ဘီးနှင့် ဆိုက်ကားစီးကြသည်ကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ဒါတောင်မှ အချို့သော ကေဒါမြင့် မိသားစုတွေမှာ ကိုယ်ပိုင်ကားတွေ ရှိကြသည်။

 မြို့တော်၏ လူနေမှုအဆင့်အတန်းနှင့် ဘဝအရည်အချင်းသည် မြို့တွင်းထက် ပိုမိုမြင့်မားပြီး ရွာရှိလူနေမှုအဆင့်အတန်းထက် သေချာပေါက် မြင့်မားသည်။

 ဒါပေမယ့် ဒီဘက်ခေတ်က လူတွေအတွက်တော့ ကျေးလက်က ထွက်သွားဖို့က တော်တော်ခက်သည်။

 လောလောဆယ်တော့ သူမက ကျေးလက်ကနေ ထွက်သွားဖို့ မစဉ်းစားသေးဘူး။ ပြီးတော့ ကျေးလက်ကနေ ထွက်သွားဖို့ မလိုဘူးလို့တောင် တွေးနေသေးသည်။ နောက်တစ်ခုက ကျေးလက်ဒေသတွေက နောင်နှစ်ပေါင်းများစွာ ပိုတန်ဖိုးရှိလာလိမ့်မည်။

 သူမ ပိုအဆင်ပြေစွာ နေထိုင်ချင်သည်။

 ရွာမှာ၊ မြို့နဲ့ မြို့တော်မှာ အိမ်တွေရှိမယ်... အိမ်တွေ အများကြီးနဲ့ နောက်ပြီး စက်ဘီးစီးရင် ပိုကောင်းမယ်!