SESSİZCE #tamamlandı

son söz

kiss me har before you go
summertime sadness
i just want you to know
baby , you're the best

Bu paragraf sanki hislerimi anlatıyor gibi. Bir yaz ayında bu kitaba , sizlere veda ederken daha iyi ne dinleyebilirdim şu satırlarda bilmiyorum.

🌼

Bu kitabın nasıl aklıma düştüğünü hatırlıyorum. Yine bir yaz ayıydı, saat gece bilmem kaç. Karanlık çökmüş, yıldızlar ve ay yükselmiş. Öyle bir gecede uyumaya çalıştığım karanlık odada içimdeki sıkıntılarla mücadele etmeye çalışıyordum sadece.

Hayal değil , hayaller kurmayı çok severim çünkü beni gerçek hayattan muazzam bir şekilde çekip çıkaran ve fevkalâde dünyalara götüren tek şey onlar.

Hayallerimdeki ve gelecekteki ben çok farklıyız bu yüzden.  Bir yerde zıplayarak eğlenen bir yerde de zıplayarak ayakta kalan bir kız çocuğu var.

Ama ikisi de benim.

Işte öyle bir anda kurduğum hayallerden biriydi aslında Sessizce.

Aslında Sessizce bir hayal de değildi. O, benim için tüm kötülüklerimi sırtına yüklediğim bir köleydi. Hayatımdaki kötülükleri...

Ben üzüldüm, Papatya da üzüldü.

O gün ben güldüm, Papatya da güldü.

Diğer gün ben ağladım, Papatya kahkaha atmak zorunda kaldı.

Paragrafların arasına kendimi işledim aslında birer birer. Kafamda bir senaryo uydurdum sadece ve ona bağlı kalarak hüznümü anlattım. Mutluluğumu da ...

Kimse farkında değildi ama paragraf araları benle doluydu.

Yani bu kitap , benim için sadece ' Yazayım ve insanlar okusun. ' dediğim bir kitap olmadı hiç. Yazmaktan en çok sıkıldığım anda bile ' Dur ya! N'oluyor... Kendine mi ihanet edeceksin? ' dediğim bir kitaptı.

Ve onun dışında ilk defa bu kadar uzun bir şeyler yazıyordum ve ilk defa da bitiriyordum. Bu çok özel. Ve güzel.

Ve pek tabii bu ilkin getirdiği acemilik ve heyecandan kaynaklı birçok hatam olmuştur, vardır. - Bir düzenleme yapmayı şu an için düşünmüyorum. - Ve bu sebeple gelen her eleştirel yorum için de teşekkür ederim başta. Kendimi sadece bir şeyler anlatıp geçme konusunda değil de gerçekten bir şeyler yazabilme konusunda geliştirmek istiyorum çünkü.

Onun dışında...

İlk başlarda kimse yoktu neredeyse bu kitabı okuyan. Gerçi hâlâ çok kişi var diyemem diğer kitaplara oranla. Ama inanın bana bir kişi, benim için bin kişi kadar heyecan vericiydi. Hâlâ öyle.

Bu sürecin neresinde olursa olsun, fark etmez, yanımda olan herkese teşekkür ederim. Oy veren, yorum yapan, eleştiren, güzel dileklerde bulunan, karakterleri hisseden ve hatta okuma listesine ekleyip bir daha hiç geri dönmeyenlere de teşekkür ederim.

Gerçekten. En içten.

Çünkü siz , sadece bu karakterlerin değil benim de yanımda ve hikayelerimde idiniz benim için.