Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

XLVIIIβ ~ Οι Πριγκίπισσες των Αμαζόνων

Η Θεμίσκυρα αποτελούσε αναντίρρητα -με βάση όλους τους ταξιδευτές που είχαν την τύχη να την επισκεφθούν και να επιστρέψουν ζωντανοί- την ωραιότερη ακτή της Ασίας, το ομορφότερο, επιβλητικότερο και το πλέον εύφορο μέρος της γης εκείνης, που είχε να προσφέρει πλούτη αμύθητα στους κατοίκους της και συμφορές ισάξιες αφειδώς. Πολλοί λαχταρούσαν τα παραλία εδάφη τούτα, για την εκλεκτή εμπορική τους θέση, την προνομιούχα τους βλάστηση και το ευλογημένο χώμα μα και το υπόγειο, που παρήγαγε μεταλλεύματα πολύτιμα, γνωστά κι άγνωστα του καιρού τους. Στη Θεμίσκυρα, παρόλα αυτά, επικρατούσε πάντοτε ειρήνη, μια ειρήνη για την οποία οι αμιγώς θηλυκές της κάτοικοι είχαν αγωνιστεί και κατορθώσει, με την -ειρωνική- ευλογία του πατέρα των γεναρχών τους, του Άρη. Ο Θεός του Πολέμου είχε δείξει την εύνοια στις πολεμίστριες κόρες του κι είχε εξασφαλίσει ένα από τα πιο υπέροχα, μαγευτικά όμορφα και ειρηνικά μέρη του Κόσμου για το σπίτι τους.

Τι κι αν δεν επρόκειτο για κόρες της Αφροδίτης μα των νυμφών Αρμονίας και Ορτήρης -με την τελευταία μάλιστα να υπήρξε κι η πρώτη τους Βασίλισσα- ο Άρης λάτρευε τις κόρες του, τις πιο επιφανείς πολέμαρχους των Αμαζόνων όσο κανένα άλλο του παιδί. Η Αντιόπη, η Μελανίππη, η Λυσίππη, η Ωρείθυια, η Μύρινα, η Αντιάνειρα, η Πανθεσίλεια και η τωρινή τους Βασίλισσα, η Ιππολύτη ήταν οι πρώτες Αμαζόνες, που δημιούργησαν έναν πολιτισμό αυτάρκη, ανεξάρτητο, ξεχωριστό.

Μακριά από κάθε άλλη πόλη, απομονωμένες εσκεμμένα, έχτισαν το δικό τους κράτος, μια αμιγώς γυναικεία κοινωνία, χωρίς άνδρες ούτε για υπηρέτες, ένα νομικό σύστημα μοναδικό, βασισμένο το Δίκαιο των Ολύμπιων Θεών, με πυρήνα την πειθαρχία, τη στρατιωτική ισχύ και υπεροχή. Η μόνη χρησιμότητα που αναγνώριζαν στο αρσενικό φύλο ήταν η αναπαραγωγή, συνεπώς, όταν το επιθυμούσαν, επισκέπτονταν φιλικές τους πόλεις, όσες ανήκαν στους Γαργαρείς και τεκνοποιούσαν ελεύθερα με συντρόφους της επιλογής τους. Αν γεννούσαν κόρη, την κρατούσαν και τη μεγάλωναν στη Θεμίσκυρα ως Αμαζόνα μα, αν γεννούσαν γιό, τον επέστρεφαν στον πατέρα του. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε ο Ιππόλυτος, ο μοναχογιός της Πριγκίπισσας Αντιόπης από τον Θησέα, το παιδί που οι Αμαζόνες ανέθρεψαν, για να θυμούνται πάντοτε το μεγαλύτερο τους κρίμα κι αισχύνη.

Στο λιτό, απλοϊκό, λειτουργικό ανάκτορο, με τις ελάχιστες πολυτέλειες και τον μοναδικό χρυσό να είναι αφιερωμένος στα αγάλματα των Θεών, διέμεναν μόνο οι πρώτες Αμαζόνες, οι κόρες του Άρη. Εκεί, κάποτε είχαν φιλοξενηθεί οι Αργοναύτες, ο Ηρακλής και ο Θησέας αργότερα κι εκεί, υποδεχόταν η Βασίλισσα Ιππολύτη τους απεσταλμένους από το εκάστοτε κράτος που ζητούσε τη βοήθειά τους ή κάποια χάρη. Δε σπάνιζαν διόλου αυτά τα φαινόμενα στη Θεμίσκυρα, αποτελούσαν, μάλιστα, την κυριότερη τους ενασχόληση. Δέχονταν αγγελιοφόρους, διαπραγματεύονταν μια δίκαιη ανταμοιβή και προσέφεραν τις αμίμητες, ασύγκριτες πολεμικές τους υπηρεσίες, που ανταποκρίνονταν πλήρως στη φήμη τους ως τον πιο θανάσιμο, πανίσχυρο στρατό.