Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

XXV Θεϊκή Απάτη

~Είμαι βέβαιη ότι θα έχουμε πάρτυ στα σχόλια, οπότε θα σας το πω από τώρα.

Όσον αφορά την Επανάσταση των Θεών, θα μιλήσουμε αναλυτικά σε μελλοντικό κεφάλαιο του Πολέμου των Τεσσάρων, αλλά και στο βιβλίο μου "Ηρακλής: Ο Μέγιστος Ήρωας" , όταν ξεκινήσει με το καλό. Εκεί θα απαντηθούν όλες οι τυχούσες απορίες ;)~

~Καλή Ανάγνωση!~

Η Θέτιδα ανακουφίστηκε μόλις αντίκρισε τον Δία μόνο στην Αίθουσα του Θρόνου των Θεών. Φυσικά, κοντά του βρισκόταν η κόρη του η Ήβη, η οινοχόος των Θεών και πιο πέρα οι Μουσες, που έπαιζαν μουσική και τον γαλήνευαν. Ωστόσο, η Ήρα ή οποιοσδήποτε άλλος πρωτεύων Θεός που είχε ταχθεί με τους Αχαιούς δε φαινόταν πουθενά. Δε θα μπορούσε να διανοηθεί πώς θα έκανε γνωστό το αίτημά της μπροστά στην Ήρα, που με βεβαιότητα θα οργιζόταν με εκείνη και τον γιο της.

Ο Δίας χαμογέλασε εγκάρδια όταν την αντίκρισε.

"Καλωσήρθες, Θέτιδα! Ποιός καλός άνεμος σε φέρνει στον Όλυμπο; Πώς κι άφησες τα πέλαγα για τη βουνοκορφή μας;"

"Δία μου τρανέ, ως Παντοκράτωρ και Παντεπόπτης θα έπρεπε ήδη να γνώριζες την αδικία που συνέβη στο μοναχοπαίδι μου,"

Η ματιά του Δία σκοτείνιασε επικίνδυνα. Από τις μαρμάρινες κολώνες, πέρασε και στάθηκε δίπλα του ο αθάνατος, γιγάντιος αετός του, παιδί του Τυφώνα και της Έχιδνας.

"Τη γνωρίζω, πράγματι, Θέτιδα. Ωστόσο, ούτε λυπάμαι ούτε χαίρομαι. Είναι μια ανατρεπτική εξέλιξη, που θα μεταβάλει την πορεία των μαχών."

Η πανώρια Νηρηίδα έπεσε στα γόνατα, ακουμπώντας το ένα χέρι στο γόνατο του και το άλλο στο γένι του. Έγινε ικέτης κι αυτό τον προβλημάτισε.

"Το παιδί μου υποτιμήθηκε Δία· εξευτελίστηκε, ληστέφθηκε, μόνο και μόνο επειδή φάνηκε ειλικρινής και τολμηρός τη στιγμή που όλοι οι άλλοι σώπαιναν. Αν ο Αχιλλέας ήταν γιος σου, θα εκδικόσουν για χάρη του τους φταίχτες. Αυτό θέλω να κάνεις και τώρα."

"Ως τι; Δεν είμαι πατέρας του, Θέτις, γιατί δε ζητάς από τον Πηλέα να σε βοηθήσει;"

"Οφείλεις να με βοηθήσεις εσύ," απάντησε θαρραλέα εκείνη. "Πρώτα από όλα, προφήτευσα τη συντριβή σου από τον γιο που θα έκανες με τη Μήτιδα κι έτσι σώθηκες την τελευταία στιγμή, με την Αθηνά, που σε λατρεύει και δε σκοπεύει να σε εκθρονίσει. Δεύτερον -δε θα τολμούσα να το ξεστομίσω ως υποχρέωση μα η ανάγκη είναι μεγάλη- εγώ κι η αδελφή μου η Ευρυνόμη μεγαλώσαμε κι αναθρέψαμε τον γιο σου τον Ήφαιστο, όταν τον πέταξε η Ήρα στη θάλασσα λίγο μετά τη γέννα. Ύστερα, μην ξεχνάς ότι αν δεν ήμουν εγώ, δε θα ήσουν ούτε εσύ εδώ. Πάνε σχεδόν τριακόσια χρόνια από τότε, μα είμαι βέβαιη ότι οι μνήμες σου θα είναι πιο φρέσκιες κι από την πρωινή δροσιά. Όλοι οι ισχυροί Θεοί στράφηκαν εναντίον σου μετά από παρακίνηση της Ήρας, που διψούσε για εκδίκηση μετά την προδοσία σου. Σε αιφνιδίασαν και σε έδεσαν με ασημένιες αλυσίδες δια χειρός του Ηφαίστου· ο Ποσειδώνας, η Αθηνά, η Ήρα, ο Απόλλων, ο Ερμής· το πιο άρτια οργανωμένο πραξικόπημα. Κανείς δεν μπορούσε να σε βοηθήσει παρά εγώ. Είμαι βέβαιη ότι θυμάσαι τα υπόλοιπα."