Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

ΧΧΙΙ Η Πατρική Εκδίκηση

Ο θάνατος του Παλαμήδη δημιούργησε σημαντικότατα και πολλαπλά προβλήματα όχι μόνο στους θνητούς Αχαιούς, αλλά και στους αθάνατους Θεούς.

Στους Αχαιούς, οι στρατοί μίσησαν τον Αγαμέμνονα, που θεωρούσαν κορυφαίο ύποπτο για τη σκευωρία ενάντια του λατρευτού τους γιού του Ναύπλιου. Ουκ ολίγες φορές είχε ακούσει ο αρχιστράτηγος να ψιθυρίζουν φονιά όταν περνούσε μέσα από τον στρατό. Αν και πίστευε ότι η εξάλειψη του Παλαμήδη θα αύξανε τη δημοτικότητά του, την κατέρριψε κατώτερα κι από τα Τάρταρα.

"Πρέπει να επιστρέψουμε το σώμα στον πατέρα του," είπε ο Μενέλαος στο Συμβούλιο που ακολούθησε αμέσως μετά τον λιθοβολισμό του πρίγκιπα. "Ας το θάψει εκείνος. Αν μείνει εδώ, θα πρέπει να το αφήσουμε βορά στα όρνια, όπως ορίζει η τιμωρία των προδοτών."

"Δεν του αξίζει τέτοια κηδεία," διαφώνησε αμέσως ο Αχιλλέας. "Όχι σε αυτόν, που πρόσφερε στον στρατό περισσότερο κι από εμένα."

"Που μας ευεργέτησε και νοιάζονταν μόνο για την ευζωία μας," πρόσθεσε ο Οδυσσέας, διακόπτοντας τον γιο της Θέτιδας, κυρίως επειδή θεωρούσε πως αν μιλούσε για τον εαυτό του, ο πυρρόξανθος πρίγκιπας θα προκαλούσε τον Αρχιστράτηγο και θα προσέβαλε τη μνήμη του νεκρού. Ο Άρχοντας των Μυρμιδόνων είχε μόλις επιστρέψει από την επιδρομή και τα λάφυρα δεν είχαν μοιραστεί, δημιουργώντας μια τεταμένη ατμόσφαιρα.

"Κάποιος από εμάς πρέπει να αναλάβει να μεταφέρει τη σωρό στον Βασιλιά Ναύπλιο," είπε ο Αίας ο Λοκρός. "Να γίνει βράδυ λαθραία και να μείνει μεταξύ μας το γεγονός."

"Κάποιος που θα μπορεί να τον πείσει ότι εμείς δεν αποζητούσαμε να πεθάνει ο γιος του," συμπλήρωσε ο Μενέλαος. "Ο Ναύπλιος έχει πολλή δύναμη -ειρωνικά χάρη στον Παλαμήδη- και μόνο ο Δίας γνωρίζει πόσο έντονα θα ξεσπάσει η οργή μετά το πένθος του πρωτότοκου γιού του."

Τα μάτια όλων των παρευρισκόμενων έπεσαν στον Οδυσσέα, που σκεφτόταν πόσο ειρωνικές μπορούσαν να γίνουν οι Μοίρες. Αυτός προφανώς είχε εκλεχθεί για να μεταφέρει το τραγικό νέο και το άτυχο παλικάρι πίσω στην πατρίδα του, αλλά και να τιθασεύσει την οργή του βασιλιά πατέρα του. Μετά από όσα είχαν περάσει με τον Παλαμήδη, από τότε που γνωρίστηκαν βίαια και δέθηκαν στο στρατόπεδο κάτω από το Ίλιο. Τώρα, θα τον συνόδευε στο στέρνο του ταξίδι.

Την ίδια νύχτα, έβαλαν τη σωρό στο αμπάρι ενός πλοίου, μαζί με κτερίσματα και δώρα για το Βασίλειο του Ναύπλιου, και αμέσως ο Οδυσσέας, ως Αρχηγός της επιχείρησης, έδωσε το πρόσταγμα και ξεκίνησαν. Φυσούσε ο Ζέφυρος, θα τους πήγαινε γρηγορότερα στον προορισμό τους. Ο γιος του Λαέρτη προσευχήθηκε σιωπηλά στην Αθηνά και στον Ποσειδώνα να τους χαρίσουν ένα ασφαλές και χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις ταξίδι.