Ο Τρωικός Πόλεμος [Cover By -truesoul]

ΧΧΙΙΙ Χρυσηίδα και Βρυσηίδα

"Είναι μεγάλη μου χαρά να φιλοξενώ τον γιο ενός από τους πιο αγαπητούς φίλους του άνδρα μου," ξεκίνησε τη συζήτηση η Κλυταιμνήστρα, καθώς τελείωναν το φαγητό τους.

Ο Πρίγκιπας Οίακας είχε φτάσει στο παλάτι των Μυκηνών το σούρουπο, βρίσκοντας την Κλυταιμνήστρα με τις κόρες και τον γιο της κι ένα χαμόγελο που ποτέ δεν έφτανε τα καταθλιπτικά της μάτια. Είχε χαρεί πράγματι που τον είχε δει, ανέκαθεν αρέσκονταν να συναντά διαφορετικούς ανθρώπους από όσους έβλεπε νυχθημερόν γύρω της. Πλέον το μοναδικό διαφορετικό ήταν ο μικρός Ορέστης, που στην τρυφερή ηλικία των πέντε ετών αναπτυσσόταν κι άλλαζε μέρα με την ημέρα. Τον λάτρευε τον Ορέστη, γιατί στην όψη θύμιζε τον πεθερό της, τον Ατρέα, μα κι εκείνον τον χαμένο γιο που κάποτε είχε κι έχασε. Κανονικά, θα έπρεπε το δείπνο να το παρέθετε ο Βασιλιάς, ο άνδρας του Οίκου, μα ο μεγαλύτερος άνδρας ήταν πρακτικά νήπιο κι έτσι η Βασίλισσα Κλυταιμνήστρα είχε επωμιστεί όλα τα καθήκοντα του Άνακτα.

Ο Οίακας δεν είχε έρθει μόνος του. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες του πατέρα του, προτού φτάσει στις Μυκήνες, αναζήτησε κι βρήκε εύκολα τον Αίγισθο, τον μοναχογιό του σφετεριστή Θυέστη, αδελφού του Ατρέα κι άσπονδου εχθρού της οικογένειας τους.

Η ιστορία της οικογένειας του Ατρέα είχε σημαδευτεί από κατάρες, μισή και πάθη. Ο γενάρχης Πέλοπας, το μωρό που κομματιάστηκε από τον άκαρδο Τάνταλο κι αναστήθηκε από τους Θεούς, νίκησε τον βασιλιά της Ήλιδας Οινόμαο και παντρεύτηκε την πανώρια και πανούργα κόρη του Ιπποδάμεια. Μαζί έκαναν τέσσερα παιδιά· τον Ατρέα, τον Θυέστη, την Αστυδάμεια και την Ιπποθέη. Όμως, ο Πέλοπας είχε άλλον έναν γιο, τον Χρύσιππο, από μια αθάνατη νύμφη, την Αξιόχη, που τον είχε ερωτευτεί παράφορα. Ο Χρύσιππος ήταν ένας νέος με ασύγκριτη ομορφιά, κληρονομημένη από τη μητέρα του, συνεπώς είχε κερδίσει την εύνοια του πατέρα του και το μίσος της Ιπποδάμειας, που υποπτευόταν ότι εξαιτίας του τα παιδιά της θα έχαναν το δικαίωμα στον θρόνο. Αυτό ακριβώς το μίσος μετέδωσε και στους δυο γιους της κι έτσι μια βραδιά δίχως φεγγάρι σκότωσαν οι τρεις τους τον Χρύσιππο κι απαλλάχθηκαν από την απειλή του.

Ο Πέλοπας αντίκρισε το πτώμα του αγαπημένου του γιου και σπαράζοντας αναζήτησε τους φονιάδες του. Μόλις ανακάλυψε ότι οι γιοί κι η γυναίκα του είχαν εξαφανιστεί, κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί και τους καταράστηκε, ξεσπώντας όλο του τον θρήνο και τον πόνο σε αυτή την κατάρα. Όσο οι Θεοί μισούσαν τον πατέρα του άλλο τόσο αγαπούσαν εκείνον και δεσμεύτηκαν να εκπληρώσουν την κατάρα του. Η ζωή των γιων του θα ήταν γεμάτη μίσος, αίμα, θάνατο, χωρίς καμία ησυχία ποτέ, κανέναν φίλο ή πιστό γύρω τους.