Kendi şirketine çalışmaya giden Eliza, başına neler geleceğinden habersiz bir şekilde yeni ortakları ile tanışır.
------------------------
Ona çıkışım üzerine beni araba ile arasına aldı.
"Sabrımı zorlama küçük hanım"
Sesi çok ürpertici bir şekilde...
Bir haftadır yoğun bir şekilde çalıştığımız için Lina ile bu gece küçük bir kaçamak yapacaktık. Alkın ile de bir hafta boyu sadece iş hakkında konuşmuş ve gerekmedikçe aynı ortamda bulunmuyorduk.
Lina da benim gibi artık kendi şirketinin başına geçtiği için şirketleri büyütmek adına bizimle ortak olmak istiyordu.
Aslında ortak olmamız şirketler açısından çok sağlıklı olurdu çünkü Lina'nın ailesinin de bizim gibi maddi durumu iyiydi ve işlerinde aranan insanlardı. Bu yüzden ortaklık işine Alkın dahil herkes olumlu yönde bakmıştı.
Bu gibi meseleler ile biraz yoğun bir hafta geride bırakmıştık. Bu gece ise tüm yorgunluğumuzu geride bırakmak adına çılgınlar gibi eğlenecektim.
Lina'dan gelen mesaj ile aynadan son kez kendimi kontrol ederek aşağı indim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağı indiğimde abim ve babam salonda oturmuş televizyon izliyorlardı. Beni ilk fark eden abim olmuştu. Beni süzdükten sonra beğenmiş bir surat ifadesi ile kafasını salladı.
"Çok güzel olmuşsun"
Ona gülümsedim.
"Teşekkür ederim abi"
Babamda sonunda televizyondan kafasını çevirip bana baktı. Gülümseyerek yanıma geldi ve bana sarıldı.
"Fazla geç kalmayın tamam mı yavrum?"
Babamın bu haline göz devirdim. Onun gözünde hep küçük bir çocuk olarak kalmaya devam edecektim sanırım.
Kollarımı ona sararak sitemle konuştum.
"Baba ben artık küçük bir çocuk değilim"
Babam ve abim kıkırdamaya başladığında geri çekilip kaşlarımı çatarak kollarımı göğsümde birleştirdim.
"Babamın gözünde hep küçük bir çocuksun Eliza, kabullen artık"
Yavaşça başımı salladım.
"Evet elli yaşımda ve yüzümdeki kırışıklarla hala küçük bir çocuk olarak kalacağım gözünde kesin"
Hep beraber bu dediğime kahkahalarla gülerken dışarıda unuttuğum Lina aklıma geldi.
Gülmeyi kesip kapıya doğru ilerledim.
"Ben gidiyorum artık Lina bekilyor dışarıda"
Aklıma gelen şey ile tekrar abime döndüm.
"Abi sende gelecek misin?"
Abim başını olumsuz anlamda salladı.
"Hayır şimdi değil ama belki sonra gelirim"
Tamam anlamında başımı sallayarak içerideki iki yakışıklıya öpücük atıp nihayet evden çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
