Kendi şirketine çalışmaya giden Eliza, başına neler geleceğinden habersiz bir şekilde yeni ortakları ile tanışır.
------------------------
Ona çıkışım üzerine beni araba ile arasına aldı.
"Sabrımı zorlama küçük hanım"
Sesi çok ürpertici bir şekilde...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Eliza'nın şirkette giydiği kombin, isterseniz daha farklı da düşünebilirsiniz)
İçtiğim beşinci kahveyi de masaya koyarak önümdeki dosyaya geri döndüm. Belçin hala kayıptı ve kimsenin nerede olduğuna dair bir fikri yoktu. Onu bulmak gerçekten çok zordu. Ailesine bile ulaşmaya çalıştık ancak sonuç yine hiçti.
Ağrıyan başıma elimi koyup hafif baskılarla masaj yaptım. Belçin olayı hepimizi yormuştu ama pes etmeyecektim. Onunla olan işim daha bitmemişti.
"Eliza"
Ne ara içeri girdiğini bilmediğim Alkın'a baktım.
"Efendim?"
"Yemeğe gidecektik unuttun mu?"
Gözlerim saate kayınca hafifçe anlıma vurdum. Çoktan akşam altıyı geçmişti.
"Doğru ya, tamamen unutmuşum"
Alkın gülümseyerek yanıma geldi ve beni oturduğum yerden kaldırarak sıkıca sarıldı. Bende kollarımı ona dolayarak sarılmasına karşılık verdim. Şu sıralar birbirimize pek vakit ayıramıyorduk.
"Sorun değil güzelim"
Başıma küçük bir buse kondurup benden ayrıldı. Ona gülümsedim ve çantamı aldım. Yanına gittiğimde elini elime kenetleyip odadan çıktık.
Şirketten de çıktığımızda otoparka girdik. Aklıma gelen anıyla gülümseyerek Alkın'a döndüm.
"Hatırlıyor musun ilk burada tanıştık seninle"
"Hatırlamaz olur muyum, benimle kavga eden sendin"
Dedikleri ile kaşlarımı çatarak,
"Asıl sendin, park yerimi çalmıştın resmen" dedim.
Dedilerimle dudağının kenarı hafifçe kıvrıldı ve omuzlarını silkti.
"Hızlı olsaydın sende yavrum"
"Ben o park yeri için yarım saat sıcakta yandım be!"
Çirkefleşerek söylediklerim üzerine kahkaha attı. Bir süre sonra bende gülmeye başladım. Arabaya vardığımızda ikimizde yerimize oturduk ve Alkın arabayı çalıştırdı. Yol boyunca eski anılarımızı konuşarak gülmüştük.
Araba küçük bir balık ekmekçinin önünde durduğunda gülümseyerek arabadan indim ve Alkın'ın yanına gittim.
"Sen burayı nereden biliyorsun?"
Burası küçüklükten beri abimle veya babamla geldiğimiz yerdi. Haliyle Alkın'ın beni buraya getirmesine hem şaşırmış hem de mutlu olmuştum.
"O gün Kutayla sen konuşurken duydum. Uzun zamandır gelmemişsin diye de seni buraya getirdim"
