Hasbelkader

24.bölüm - Hüma Ve Ubeydullah

Mustafa'nın duyduğu kelime ile kulakları uğuldadı, gözleri doldu ve heyecandan kalbi öyle hızlı atmaya başladı ki, birazdan kalp krizi geçirecek sandı. Çok heyecanlıydı, çok mutluydu ama bundan öte, baba olmanın hissini ilk kez yaşıyordu. 28 yıllık hayatı boyunca ilk kez bu duyguyu daha çocuk doğmadan hissetmesi belki de garipti ama baba olacaktı. Baba olacaktı! Mustafa için bu cümleyi söylemek bile kaç yıl sonrayı aklına getirirken, tam şu an baba olacağını öğrenmişti. Sevdiği kadın ile beraber çocuklarına aile olacaktı. Bu cümlenin güzelliğini herkes anlamazdı.

"Ben baba mı olacağım yani? Ebeveyn olacağım, olacağız? Bana 'baba' diye seslenen çocuğum olacak... Ben çok mutlu ve garip hissediyorum. Evet, garip bir hiss bu." Mustafa'nın dediklerine gülümsedi Elif ve sarıldığı bedenden ayrıldı. Eşinin sorduğu sorulara onaylı yanıt vermek adına başını aşağı yukarı doğru salladı. Mustafa'ya güzel bir gülümseme sundu.

"Anne olacağım, Mustafa. Bu hissin ne kadar ağır ama güzel olduğunu bilemezsin. Bir can taşıyacağım, çocuğumu kendimle yaşatacağım Allah'ın izniyle. Bende çok garip hissediyorum ama çok mutluyum. Garip bir mutluluk hissi bu... Adlandırmaya çalışsan bile bir isim koyamayacağın bir hiss. Anne olmak... Çok ağır gelirdi bana hep. Anne olmak zordu ama eşim sen olduğun sürece zor olacağını düşünmüyorum." dedi Elif. Mustafa gözleri dolu dolu gülümsedi ve hemen başını salladı.

"Tabii ki de zor olmayacak. Senin için her şeyin en kolayını, en hafifini ayarlamaya çalışacağım. Sen benim eşimsin, emanetimsin, çocuklarımın annesisin, bu evin neşesi ve önemlisi sensin. Senin için her şeyi yapmayacağım da kimin için yapacağım? Sen benim ötüken gülüşlümsün." diyerek eşinin saçlarını okşadı Mustafa. Yine Elif'e karşı sevgisini aşırı derecede belirtme hissini yaşıyordu ve bu sefer hissettiği bu garip duygu ile sevgiyi eşine iletmesi daha da güzeldi.

"Mustafa, gerçekten çok mutluyum. Hayatım boyunca bu kadar mutlu olmamıştım. İlk defa bu duyguyu yaşıyorum. Gerçekten çok farklı, çok özel bir duygu... Anne olmak, aile olmak benim için bir korkuydu, travmaydı ama sen korkularımı sildin, travmamı bu kadar kısa sürede aşmamı sağladın. Allah seni yanımdan eksik etmesin, inşAllah. Varlığına şükür, benim eşim olduğun için şükür. İyi ki varsın, iyi ki beni sevmişsin, iyi ki seni sevmişim. Elhamdülillah." diyerek sarıldı eşine Elif. Mustafa'nın heyecandan kalbi duracak gibi oldu. Güzel haber duymuşlardı ve ardından Elif'in ona karşı böyle şeyler söylemesi, mutlu olduğunu hissetmesi, üstüne üstün sarılması Mustafa için çok fazlaydı. Kalbi duracak gibi olmuştu ama bunu önemsemedi. Mustafa da çok sevdiği eşine sarıldı.

"İyi ki seni sevmişim, iyi ki. Çok şükür. Sen mutluysan ben daha da mutluyum, ötüken gülüşlüm." dedi en içten duygularıyla. Elif'i seviyordu, çok seviyordu ve ona benzeyen çocuklarının olmasını elbette isterdi. Neden istemesindi ki zaten değil mi? Ama kalbinin bir köşesinden de korkarak dua ediyordu Allah'a. 'Ne olur onu bizden alma. Onu yaşat, iyi ve dininde olan bir evlat olarak yaşat. Ne olur, Ya Rabbim.' diyordu içinden defalarca. Eşine bu endişeyi belli etmek istemiyordu ama endişeliydi. Yine de belli etmedi. Eşine sımsıkı sarıldı ve baba olma duygusunu daha biraz hissettiği bu anda bile dünyanın en mutlu adamıydı. Sevdiği kadın yanındaydı ve sevdiği kadının bedeninde kendilerinden bir can vardı, çocukları vardı. Nasıl mutlu olmazdı?

"Hadi oturalım." diyerek bir kaç adım geriledi Mustafa ve kendisine sarılan eşi ile beraber koltukta oturdu. Elif kafasını Mustafa'nın sağ omzuna koyarak Mustafa'ya sarılarak oturmuştu. Gözleri kapalı hayaller kuruyordu. Bu hayallerini sessiz olan ama kalp atışlarını duyduğundan dolayı heyecanlı olduğunu anlayan eşine de anlatmak istedi. Bu isteğini hemen gerçekleştirdi.

"Hayal kuralım." dedi en tatlı hâliyle. Mustafa eşine baktı ve Elif'in at kuyruğu yapılmış olan saçının en narin tellerinden öptü.

"Kuralım, güzelim benim." dedi Mustafa. Elif hemen heyecanlı şekilde aklına gelen ilk hayali anlatmaya başladı.