"හේයි..මොනාහරි කතාකරන්නකො ප්‍රින්සස්..මට පාලුයිනේ..."
"මන් කතාකරන්න ගියාම නෝලිමිට්..ඔයා ඒක නොදන්න නිසයි මට කතාකරන්න කියන්නේ..."
"කවුද කියන්නේ මන් ඒ ගැන දන්නෑ කියලා.."
"ම්හ් ?"
"ඔයා නෝලිමිට් කියලා මන් දන්නවා.මන් නෝලිමිට් යන්න කොහොමත් ආසයි..."
"හොදා...යි...මන් ඒ වචනේ කටින් පිටවුන එක ගැන පසුතැවෙනවා..."
ජිමිනිගේ දගකතා නිසා අපහසුතාවෙට පත්වෙන හිත කන්ට්‍රෝල් කරන් එකදිගට ඇස් පිල්ලම් ගැහුව මන් ජිමිනිගේ මේසේ තීන දේවල් වලට මගේ අවදානය දුන්නා.
එයාට කොච්චර පාලුයි කිව්වත් මන් මගේ ලිමිට් එකට එයා එක්ක කතාබහකරලා යන්න කලින් හැමදේටම තෑන්ක් කරලා එයාට බායි කියලා ඔම්මයි අප්පයි එක්ක ගෙදර පිටත් වුනා...
ඊටපස්සෙ දවස් දෙක්කින් යුනි වැකේෂන් එක ඉවරවෙලා ආයෙම මන් ලෙක්චර් එක්ක බිසී වුනා..
ඒ කාලේදිම ජිමිනිත් එයාගේ අප්පගේ කම්පැනි එකේ වැඩ එක්ක බිසී වුන නිසා මන් එක අරමුනකින් මගේ වැඩටික කරගත්තා..
ඒත් එක දවසක්~
✍️taehyung-💗
