"ဒီပါ မင္းတစ္ေယာက္ထဲျပန္လို႔ျဖစ္ရဲ့လား ငါလိုက္ပို႔မယ္ေလ"
"ရတယ္ေဝယံငါတစ္ေယာက္ထဲျပန္လိုက္မယ္"
ဒီေန့ဒီပါနဲ႔ေဝရန္ကၠုတ္ကိုင္းကူးကန္ကိုေရာက္ေနျခင္းေပ ေဒါနကိုေခၚဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ငနာေလးကၪီးေလးရဲ့အလုပ္ထဲလိုက္ေနတာတစ္ပတ္ပင္ရိွေနၿပီ ။
ေခၚရင္လည္းသူ႔ရဲ့ၪီးခိုင္အနားမွာတာေတာက္တဲ့လိုကပ္ေနသူမို႔ လိုက္ခဲ့မွာမဟုတ္ေတာ့ေခၚမေနေတာ့
ေရကူးၿပီးေတာ့ႏွစ္ေယာက္သားအတူျပန္ဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ေဝယံကိုကသူ႔အသိအကိုလာႀကိဳသည္မို႔ ဒီပါကတစ္ေယာက္ထဲျပန္ဖို႔ျပင္ရ၏
"ဒီပါ အိမ္ေရာက္ရင္ဖုန္းဆက္ေနာ္"
"ေအးေအး...သြားေတာ့မယ္ေဝယံ"
ယ
"ဟူး....ဒီေန့မွတကၠဆီေတြကလည္းငွါးရခက္လိုက္တာ"
"ဒီတစ္စီးမွငွါးမရရင္လမ္းေလ်ွာက္ျပန္မယ္"
ဒီပါ့စကားဆံုးတာနဲ႔အေရ႔ွတည့္တည့္မွာရပ္လာတဲ့အျဖဴေရာင္ကားေလး ပိုင္ရွင္ကဘယ္သူလဲဆိုတာသိေနၿပီးသားမို႔ ဒီပါ မတုန္မလုပ္သာရပ္ေနလိုက္၏
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ဒီပါအကိုရဲ့ကားနဲ႔ေတာ့ျပန္မလိုက္ခ်င္ပါ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္ကဘုရားမွာျပႆနာျဖစ္ၿပီးတည္းကေရွာင္ေနခဲ့တာဒီေန့အထိပင္
"ဒီပါ ျပန္မွာမလားကိုယ့္ကားနဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့"
"ရပါတယ္...ကြၽန္ေတာ္တကၠ္စီးဘဲငွါးလိုက္ေတာ့မယ္ ကိုသုတ"
ဒီပါေခၚလာတဲ့နာမ္စားေၾကာင့္သုတရဲ့မ်က္ခံုးတန္ေတြဟာတြန္ေကြးသြားရၿပီးစိတ္ထဲမွာလည္းအမ်ိဳးအမည္မသိခံစားခ်က္ကျဖစ္ေပၚလာခဲ့၏
"ဒီအခ်ိန္တကၠဆီေတြကငွါးရခက္တယ္ ဒီပါ"
"ရပါတယ္ ကိုသုတကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပတာနဲ႔ျပန္လိုက္ပါမယ္"
"က်စ္..."
သုတလမ္းေဘးကိုကားခ်ရပ္ၿပီးဒီပါရိွရာကိုအျမန္သြားကာဆြဲေခၚလာခဲ့လိုက္ေတာ့၏ ဒါေတာင္ရံုးေနေသးတာ လူကလက္တစ္စုပ္စာနဲ႔မို႔ ကိုယ့္ကိုအားမမ်ွလို႔သာေခၚတဲ့အတိုင္းပါလာတာပင္။
တကယ့္အေၾကာတင္းေလး
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်သီကြူးခဲ့သောမိုးစက်သံစဥ်(ခ်စ္ျခင္းျဖင့္သီၾကဴးခဲ့ေသာမိုးစက္သံစဥ္)
General Fictionတချို့သောအချစ်မတ္တာတွေကနှုတ်ဖျားကထုပ်မပြောပေမယ့် မျက်ဝန်းအိမ်တွေနေတွေ့မြင်နိုင်၏
