"အေမာင္ စာအုပ္ေတြက်န္မယ္ေသခ်ာစစ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ၪီးခိုင္"
"ညေနကိုယ္လာႀကိဳမယ္ "
မေန့ကညေနၪီးခိုင္ကမအားလို႔ဆိုၿပီး ကိုသုတလာႀကိဳေသာေၾကာင့္ ဒီေန့ညေနေတာ့ၪီးခိုင္ကိုယ္တိုင္လာႀကိဳမည္ဟုဆိုလာေတာ့ေမာင္ေပ်ာ္သြားရ၏
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်"
"ေရာ့ဒါကမုန္႔ဖိုး ေတြ့ကရာဝယ္မစားနဲ႔ ႏုငယ္လည္းပူတင္းလုပ္ေပးလိုက္တယ္ေျပာတယ္ အ့တာစား ဗိုက္နာမယ့္အစားအစာေတြဝယ္မစားနဲ႔ခ်ာတိတ္"
ၪီးခိုင္ကအေမာင့္ကိုသူငယ္တန္းကေလးမ်ားမွတ္ေနသလားမသိ ေက်ာင္းသြားတိုင္း ကေလးေတြကိုမုန္႔ဖိုးေပးသလိုေပးတတ္ၿပီး ဟိုဟာမစားနဲ႔ဒီဟာမစားနဲ႔ေတြ့ကရာဝယ္မစားနဲ႔ဟုမွာတမ္းေႁခြသည္မွာ ေန့တိုင္းလိုပင္ျဖစ္ေနေတာ့သည္
"ခ်ာတိတ္ကသူငယ္တန္းကေလးမဟုတ္မွန္းကိုယ္သိတယ္ "
"အခုလိုမွာေနရတယ္ဆိုတာက ေတြ့ကရာဝယ္စားၿပီး ဗိုက္ႏွာရင္ခ်ာတိတ္ဘဲအလူးလဲခံရမွာ ေနာက္ၿပီးဆယ္တန္းကဂရုစိုက္ရတယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
ၪီးခိုင္ကေမာင့္အေတြးကိုသိသည့္အလား တစ္ခုမက်န္ျပန္ေျဖရွင္းခ်က္ေပးလာတာမို႔အေမာင္မ်က္လံုးအဝိုင္းသားကေလးနဲ႔သာၾကည့္ေနမိေတာ့၏
"ကိုယ္ခ်ာတိတ္ကိုအရင္ကလည္း
ေျပာၿပီးၿပီ "
"ဘာကိုလဲဟင္ ၪီးခိုင္"
"ေဟာဒီေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔ေတြးသမ်ွေတြက ဒီမ်က္ဝန္းနက္နက္ကေလးမွာအကုန္ေပၚတယ္ဆိုတာ"
ၪီးခိုင္စကားေၾကာင့္ အေမာင္ေခါင္းကိုအျမန္ငံု႔ခ်လိုက္မိ၏ အေမာင္စိတ္မလံုမလဲျဖစ္လို႔ငံုခ်သည္ဆိုရင္ပိုမွန္လိမ့္မည္။
"ေရွာက္မေတြးနဲ႔ခ်ာတိတ္စာကိုသာအာရံုစိုက္။ ကဲ့ဝင္ေတာ့.. ကိုယ္မွာထားတာေတြမေမ့နဲ႔စာႀကိဳးစား"
"ဟုတ္ကဲ့...."
တိုးခိုင္လည္းအေမာင္အတန္းထဲဝင္သြားတာေသခ်ာမွကုမၸဏီဘက္ကိုၪီးတည္ကထြက္လာခဲ့ေတာ့၏
"ေဘာစ့္...ကြၽန္ေတာ္အကုန္ျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ"
"အင္း...ဒါဆိုသြားမယ္"
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်သီကြူးခဲ့သောမိုးစက်သံစဥ်(ခ်စ္ျခင္းျဖင့္သီၾကဴးခဲ့ေသာမိုးစက္သံစဥ္)
General Fictionတချို့သောအချစ်မတ္တာတွေကနှုတ်ဖျားကထုပ်မပြောပေမယ့် မျက်ဝန်းအိမ်တွေနေတွေ့မြင်နိုင်၏
