ေမာင္တို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ၪီးကိုေတြ့ ရ၏ ထိုအမ်ိဳးသမီကလြန္ကိုလွပေက်ာ့ရွင္းၿပီးျမင္ရသူအတိုင္းအဖို႔မွာမ်က္စိေအးေစသည္ အဝါေရာင္စံျမန္းဝမ္းဆက္နဲ႔ ခါးထက္ရွည္ေသာအနက္ေရာင္ဆံႏြယ္ေတြကိုျဖန္႔ခ်ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးက ၪီးခိုင္ကို ျမင္ေတာ့လိုက္လဲစြာၿပံဳးျပလာသည္ ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ့အၿပံဳးဟာ လူတိုင္းရင္ကိုေအးျမတာမို႔အေမာင္ပင္ခနတာမ်က္စိမလြဲႏိုင္ျဖစ္သြားမိသည္မွာအေသခ်ာပင္။
"လႊာ..."
ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုၪီးခိုင္အသံုျပဳလိုက္တဲ့နာမ္စားကအလြန္ကိုႏုညံ့လွသည္ မဟုတ္ဘူးၪီးခိုင္ေခၚလိုက္တဲ့အသံကိုကျမတ္ႏိုးမႈ႔ေတြနဲ႔ႏုညံ့မူေတျြပည့္နက္ေနခဲ့တာ လြာတဲ့ေလ။
"အံ့ဩသြားသလား ကိုလင္း"
"လႊာကေတာ့ေနာက္ၿပီ"
"ကိုလင္းဟာေလနည္းနည္းေလးမွအလိုက္မသိဘူး"
"ေဟာဗ်ာ....လႊာကေတာ့ျဖစ္ရမယ္ ကဲ့ကိုယ္အံ့ဩမိသြားတာေတာ့အမွန္ပါလႊာ"
"ဒါနဲ႔ဒီကေလးက"
လႊာဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးကေမာင့္ကိုကေလးဟုသံုးႏႈန္းလာသည္မို႔အေမာင္ႏႈတ္ခန္းဆူမိသြား၏
"ကိုယ့္တပည့္ေလးပါ...ဒီႏွစ္ကဆယ္တန္းမို႔ကိုယ့္အိမ္မွာလာေနတာ"
"ေအာ္...ကိုလင္းခနခနေျပာေနတဲ့သူေလးလား"
"အင္းဟုတ္တယ္လႊာ"
"လႊာ့ကိုမိတ္ဆက္ေပးၪီးေလ"
"ဟုတ္သား...မိတ္ဆက္ေပးဖို႔ေမ့သြားတယ္"
"အေမာင္ ဒီအမနာမည္ကတိမ္ဝင့္လႊာတဲ့ကိုယ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုယ္တို႔အိမ္ရဲ့ေဒါက္တာတစ္ေယာက္ေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့...ၪီးခိုင္"
"ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ ေဒါနေမာင္ပါဗ်"
"ခ်စ္စရာေလးဟယ္"
"ကိုလင္းတို႔မ်ားရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာလႊာ့ကိုအသိမေပးဘူး"
"ေဟာ..လႊာရယ္ ကိုယ္ကအသိမေပးတာမဟုတ္ပါဘူးေဒၚေဒၚတို႔ကိုစကားပါးလိုက္ပါတယ္"
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်သီကြူးခဲ့သောမိုးစက်သံစဥ်(ခ်စ္ျခင္းျဖင့္သီၾကဴးခဲ့ေသာမိုးစက္သံစဥ္)
General Fictionတချို့သောအချစ်မတ္တာတွေကနှုတ်ဖျားကထုပ်မပြောပေမယ့် မျက်ဝန်းအိမ်တွေနေတွေ့မြင်နိုင်၏
