Sincerely Yours, Your Ex-Wife

Page 8

Morgan Grace

Ang bigat-bigat ng talukap ng mata ko pero pinilit kong idilat ang mata ko and to my disappointment, hindi mga anghel at langit ang sumalubong sa akin kung hindi ang nakahalukipkip at nakasimangot na mukha ni Saint.

"Just so you know, I spilled my grande caramel nonfat latte nung bigla kang tumaob sa harapan ko"

Tinanggal ko ang oxygen mask ko at dahan-dahang umupo, mabilis namang lumapit si Saint para alalayan ako.

"Edi sana, inubos mo muna ang kape mo bago mo ko tinulungan"

"Gaga, naka face down ka doon, nga namang hayaan kong moppin ka ng crew doon"

"Saint" I called him. "Alam mo bang hinihiling kong sana hindi na ko nagising"

"If this is about David, dzai, sawa na ko sa drama-rama mo sa hapon-

"Tinaningan na ako Saint nung nasa Maynila pa ako"

Mabilis na napalingon ito sa akin.

"What are you saying, bakla?"

"My doctor said, dalawang buwan na lang daw akong mabubuhay but fck, why am I still here?" hindi ko napigilan ang pagbagsak ng luha ko.

"Morgan" naging seryoso na ang tono nito. "Tell me, naguguluhan na ako"

"Nung nasa Maynila ako 3-4 months ago, ang sabi nung doctor ko, I have a confirmed Stage 2 Ovarian Cancer. He said yun yung rason kaya hindi kami magka anak na mag asawa at meron na lang akong ilang buwan para mabuhay" I bit my lip. "Kaya umalis ako, iniwan ko yung asawa ko, kasi-kasi I don't want him to go through that pain again, ayokong aasa sya na gagaling ako tapos mamamatay na lang ako bigla. Pero tngina, look at me, nanghihina man paminsan-minsan pero buhay pa din ako, nandito pa din ako. Araw-araw kailangan mo pa ring tiisin at labanan yung sakit at katotohanan na hindi ko na makakasama si David"

"Why didn't you tell me about this, doctor ako, I could've help you, nag run sana tayo ng mga test and if confirmed, nag undergo ka na sana ng treatment"

"You're not getting the point, ayoko na ngang mabuhay, Saint"

Huminga ito ng malalim.

"Morgan, makinig ka sakin, importanteng ma test ka ulit, magpa second, third, or fourth opinion ka muna"

"Doctor ko na iyon matagal na, nirefer sya sakin nung bestfriend ko"

"Kahit pa, minsan nagkakamali talaga ang mga ilang doctor ng basa"

"Kahit pa magpa ilang opinion ako, it will not change anything! Tapos na, tapos na kami!"

"Oo tapos na kayo, pero yung bata sa sinapupunan mo, hindi pa!"

My body immediately frozed when I heard that.

"A-anong-

"That's why I am asking you, let's run some test, dahil kung sa part pa lang na sinabi nyang doctor mo na hindi ka mabubuntis, then why are all of your test came back na pregnancy positive ka"

"No-

"I verified it myself, you're 16-18 weeks pregnant, Morgan"

"No, no, no" naging sunod sunod ang pag iling ko. "What did I do Saint? What did I do? Sinira ko ba ang buhay ko dahil lang sa naniwala akong may sakit ako?"

Nagsisimula na akong maghurementado.
I felt Saint hugging me.

"Kumalma ka-kumalma ka girl"

"Did I really fuck up my life? Pati ng anak ko? Oh my God, oh my God"

-----
To be continued.