Page 46

5K 293 75
                                    

Morgan Grace Mendoza

Muling pinatay ni David ang cellphone nya nung mag ring ito, but I already saw his father's name on the caller ID.

Inilapag ko ang kape, nakaupo ito sa sala ng bahay ko. It is already past 10pm. Mabilis itong umayos sa pagkakaupo.

"Tulog na ba sya?" tanong nito, I sat down across him.

"Oo, nabigla nga kami kasi madalas after therapy nya, dahil sa pagod na din, tulog na agad pero ngayon, umabot sya ng hanggang gabi. I think nag enjoy naman sya to know you"

Totoo! Ilang beses ko lang naman nahuli ang anak kong nakatitig sa ama nya, he seems so focused sa mga sinasabi at kinukwento nito.

"Ako din, thank you Morgan, alam ko na ngayon lang kami nagkita at nagkakilala pero alam kong maayos mo syang napalaki"

I smiled at him. Uminom ito ng kape. Mukhang pagod na ito.

"What's wrong with him, I know he's doing stem cell therapy, why?" tanong nya.

"He's suffering from Wiscott Aldrich Syndrome or mas kilalang WAS, it is a rare genetic immunodeficiency that prevents Sam's immune system from functioning properly. It also makes it difficult for his bone marrow to produce platelets, making him prone to bleeding" pagsisimula ko. "He's doing stem cell for the meantime hanggang makahanap kami ng match for him para sa transplant, medyo costly lang-

"K-kaya ba pumayag ka sa gusto ko? The money, is it for him? For his treatment?"

Nag-iwas ako ng tingin, bago tumango. Napasandal ito sa kinauupuan, at napapikit. Huminga ito ng malalim

"Today, I don't know how many times I apologized already and I felt like it will never be enough for all the sacrifices you did for him" sabi nito sa akin.

"David, I did it for him, para kay Samuel, lahat gagawin ko para sa kanya at ang hihilingin ko lang sayo, now that you know him, please give him all the love you can, be there for him, he didn't have you for the last seven years pero hindi ibig sabihin nun ay may obligasyon ka sakin, hindi mo ako kailangang balikan, hindi rin natin kailangang mag pretend like a happy family, matalinong bata si Samuel, he will understand" sabi ko dito.

Mahal ko si David pero masyadong maraming nangyari sa amin, marami kaming masasaktan na tao at ayoko rin namang magkabalikan lang kami dahil may anak kami. We can co-parent, sa ngayon yun ang pinakamabuting maging relasyon namin.

"What are you saying, Morgan?" he held my hand pero binawi ko iyon, huminga ako ng malalim pero kumawala ang luha ko.

"Hindi ko alam kung alam mo pero uulitin ko na lang. Mariya tricked me into believing that I had cancer, kakuntyaba nya yung doctor na sinuggest nya sakin. For the past few months we were trying, hindi tayo magka anak and I realized now na baka they also had something to do with that because as soon as I stopped taking the medication he gave, I felt sick, yun yung hindi ako makakain, I thought I was really sick and dying kay naniwala ako nung sinabi nilang mamamatay na ako, it turns out, I was pregnant"

"If may cancer ka nga noon, didn't you think na mas okay na sabihin sakin, kung totoo man yun, I have every right to know! My wife was dying and I didn't even have the slightest idea"

"Because you just lost your mom fighting that illness, I-I was so scared na you will had to go through the same thing again because of me"

Sincerely Yours, Your Ex-WifeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon