BIG SHOT LEIGHDON; Love Me, Please (Completed)

Chapter 52; Melt

SAMANTHA Feel numb in so much pain. It's hurt that she just want to die.

"Samantha?"

"J-just g-get me out of here, now!" Nagmamadali siyang tumalikod kasabay ng pagtulo ng mga sutil niyang luha.

"Samantha!" Huminto siya ng tawagin siya ni Leighdon pero hindi niya ito nilingon. "My Tamtam,"

She wait him to say anything else but he didn't so she shook her head feeling disappointed and started to walk again. As fast as she can could. Hindi na niya kaya pang manatili doon.

"Samantha I let you go for now but it doesn't mean I already gave up. No I won't gave you up. I won't lose you." Leighdon shouted behind her.

She clearly hear him but she didn't stop. She can't take it anymore. All she want is to get away from there, away from Leighdon.

*******

"NINONG!" Tawag pansin ni Leighdon kay Edward na abala at tutok na tutok ang pansin sa hawak na news paper.

"Leighdon, my godson." Edward look surprised seeing him. Hindi maitatanggi na natuwa ito ng makita ang inaanak. "Kumusta ang sugat mo?"

"It's fine ninong. Malayo sa puso."

Edward laugh. "Nabaril kana nga nagagawa mo pang magbiro."

Nahihiyang napakamot sa ulo nito si Leighdon na tatawa-tawa.

Pagkahinto palang ng kotse na minamaneho ni Leighron basta na lang bumaba si Leighdon at iniwan silang dalawa. He just went inside the mansion without looking back, ignoring her and his twin.

"Bastard!" Gigil niyang bulong na inirapan ang papalayong lalaki.

Hindi niya inaasahan na sasama ito sa kanila sa paghahatid sa kanya. Nagulat na lang siya at hindi na nakareak ng basta-basta na lang itong sumakay sa backseat. He didn't say a single word pero ramdam na ramdam niya ang matiim nitong mga tingin mula sa likod niya sa rear view mirror. Ilang beses nga niyang nakasalubong ang tingin nito mula sa salamin at siya ang palaging nag-iiwas ng tingin.

The way Leighdon look at her creep the hell out of her. Pakiramdam kasi niya ay hinuhuburan siya nito sa paraan ng mga tingin nito sa kanya. Matiim pero masuyo at puno ng damdamin.

"Why did you say such a lie Samantha?" Seryosong tanong ni Leighron ng ipagbukas siya nito ng pinto ng sasakyan. "It's not unlike you. Kilala kita. Ayaw mo nang nagsisinungaling."

"Alam mo naman pala, bakit mo ako niluko? Bakit naglihim ka sa'kin? Nagsinungaling?" Tiningnan niya ito ng masama bago siya bumaba ng sasakyan. "You have no right to question me, baka nakakalimutan mo Leighron may kasalanan ka din sa akin."

"I didn't forget."

"Of course you should be." Tumalikod na siya at tuloy-tuloy na pumasok sa loob ng mansyon.

Sinalubong siya ng malakas na halakhak ng daddy niya at nang tumatawang si Leighdon na animo masayang-masaya. Nainis siya sa nakitang tagpo.

Tumikhim siya para kuhanin ang atensyon ng dalawa.

"Hon?"

"Tamtam." Leighdon smile at her.

"Hi dad." Nilapitan niya ang daddy niya at hinalikan ito sa pisngi. "How are you?"

"I should be the one who should ask you that hon. How are you? Are you sure you didn't get hurt?"

"I-i'm fine dad. Don't worry." Kimi niya itong nginitian bago niya tiningnan ng matalim si Leighdon. Base sa pag-aalala at sa tanong ng daddy niya alam nito ang nangyari sa parking lot ng Hotel. "You tell him."