BIG SHOT LEIGHDON; Love Me, Please (Completed)

Chapter 42; Invitation Card

NANLALAKI Ang mata na nanigas siya sa kinatatayuan at awang ang bibig na hindi makapaniwala na napatitig sa lalaki na nakaupo sa gilid ng kama niya.

She's beyond surprised, lalo na ng tumayo ito at inilang hakbang ang pagitan nila at mahigpit siyang niyakap.

"Samantha, my Tamtam."

"W-what are you doing here?"

Hindi niya alam kung ano ang kanyang mararamdaman ng mga sandaling iyon.

Tinakbuhan niya ito sa party kanina pero ng makita niya ito ng mga sandaling iyong animo parang bula na hinipan ng hangin ang lahat ng galit, sama ng loob at hinanakit niya sa binata. All she want to do is to hug him too, yung sobrang higpit, mas mahigpit pa sa yakap nito sa kanya ng mga sandaling iyon. So, she did, she followed her heart, she hug him tight, putting her head on his chest closing her eyes. Ninanamnam ang sandaling kayakap ito.

Her heart irratically beat fast.

Hindi maitatanggi na miss na miss niya si Leighdon.

Nang matauhan, itutulak na sana niya ito palayo pero bago pa siya makakilos nahawakan na siya nito sa magkabila niyang pisngi at mataman siyang tinitigan. Matagal, matiim na animo kinakabisa ang bawat detalye ng mukha niya.

"L-leigh—"

He didn't think twice, sabik na sabik siya nitong hinalikan. Marubdob, mapaghanap at gutom na gutom.

Alam niya sa sarili niya na dapat niya itong itulak sa kapangahasan nito. Hindi dapat siya basta-basta pumapayag na magpahalik ng ganun-ganun na lang pero hindi niya ito kayang pigilan, lalo na ang kanyang sarili, sa halip na itulak ito ay ipinulupot pa niya sa leeg nito ang magkabila niyang kamay at mariing ginantihan pabalik ang sabik na sabik nitong mga halip.

"I miss this," namamaos nitong bulong sa pagitan ng paghalik sa kanya.

Her tears fell, she love this man, so damn fucking much that it's hurt.

Natigilan ito at huminto sa paghalik sa kanya ng maramdaman nito sa kamay nito na umiiyak siya.

"Samantha?"

"I'm ....I'm s-sorry." Nag-iwas siya ng tingin at sinubukang alisin ang magkabila nitong kamay na nakasapo sa mukha niya pero hindi siya nito binitiwan.

"D-did I hurt you? Am I to rough?" Natataranta nitong tanong. "I'm sorry, I'm so sorry baby, I was just ......."

"Y-you didn't."

"Then why are you crying? Please baby, tell me, you're making me worry."

"I-i just ......" she bite her lower lip, she don't know what to say. Alangan namang sabihin niya na, 'hey Leighdon I hate you, you know but I miss you so much, did you miss me too? Pwede ba na ako na lang?' That crazy and absurd. Matino pa naman ang isip niya para magpakababa siya ng ganoon.

She feel helpless and idiot.

"Tamtam don't tell me," nakakaluko itong ngumiti.

"A-ano?"

"Did you miss me that much that'll make you cry my Tamtam?" Nanunukso nitong biro pero masuyo naman siyang kinintalan ng halik sa ibabaw ng ulo niya, sa noo, mata, ilong, pisngi at ang huli ay sa bahagya niyang nakaawang na labi.

She don't know how to react or what to say. Nabasa ba nito ang iniisip niya? No, he didn't, his just teasing her.

Sa halip na tumigil sa pag-iyak ay mas lalo pa siyang napaiyak dahil sa pagiging malambing nito at sa gesture nitong iyon.