BIG SHOT LEIGHDON; Love Me, Please (Completed)

Chapter 22; Thank You

KINABUKASAN, Nagising siya na nakahiga na sa sofa at nakakulong sa mga braso ni Leighdon. Halos sa ibabaw na nga nito siya nakahiga.

Awtomatiko siyang pinamulahan ng mukha ng marealize at mag-sink-in sa kanya ang ayos nila.

She want to get up and stay away from Leighdon as far as she can could but she's too scared to move. Not even a flinch. Scared that if she move she might woke him up. Kapag nagising ito hindi niya alam ang gagawin, sasabihin o iaakto sa harap nito. Kahit nga alam niya na natutulog ito ang awkward parin ng pakiramdam niya.

She stay still. Pumikit na lang siyang muli at pinakinggan ang tibok ng puso ni Leighdon na rinig na rinig niya dahil sa mismong dibdib siya nito nakahiga. His heartbeat started to calm her down at nagsilbi iyong lalubby niya dahil ilang sandali lang, muli siyang nakatulog. At nang muling magising mag-isa na lang siya sa sofa.

"Leighdon .........." bumalikwas siya ng bangon kaya nalaglag ang jacket na nagsilbi niyang kumot na noon lang niya napansin. Napangiti siya at inikot ang tingin sa buong sala at ng masiguro na mag-isa lang siya doon hinawakan niya ang jacket at wala sa sarili iyong dinala sa dibdib niya bago inamoy.

A smile form to her lips. Leighdon Jacket still smell like him. Pinaghalong amoy pamango na gamit nito at natural nitong amoy. It's smell good. Hindi matapang o masakit sa ilong.

Ilang sandali din siguro siya sa ganoong ayos at saktong maibaba niya ang jacket sumulpot si Leighdon mula sa kusina.

"Leighdon!" Nanlaki ang mata niya ng makita ito at siguradong pulang-pula ang mukha niya sa kabaliwang ginawa niya. Nakita kaya nito ang ginawa niya? Nakakahiya at lalo pa yata siyang namula ng makita ang ayos nito.

Suot nito ang kulay pink na hello kitty apron niya at may hawak na sandok sa isang kamay. Suot parin nito ang pantalong maong na suot nito kagabi pero sa ilalim ng apron wala itong suot na damit. Natulala siya at napaawang ang bibig. The man in front of her is so damn hot. Alam niyang gwapo ito pero ng mga sandaling iyon lalo pa yata itong nagiging gwapo sa paningin niya. Hindi na nga niya mabawibawi ang tingin mula dito.

The Leighdon she's seeing right now is far from the scared man she saw last night. Right now, his standing with confident, full of himself. And the fear in his grey eyes disappeared. Now, it's back to the usual cold grey eyes that can melt her. The eyes that full of mystery and hold a lot of secrets.

She prepare the usual Leighdon than the man she saw last night. Sana iyon na ang huli at unang beses na makita niya si Leighdon sa ganoong ayos. Maalala lang niya iyon parang pinipiga na ang puso niya. Siya ang nasasaktan at nahihirapan para dito.

"What?" Sumandal ito sa hamba ng pinto.

"Huh?"

"Why are you looking at me like that?"

"L-like what?"

Umiling-iling ito. "Your blushing. Masama ba ang pakiramdam mo?"

"H-hindi." Wala sa sarili niyang sagot. Ramdam niya na lalo pang nang-iinit ang magkabila niyang pisngi.

"You most be hungry. Come on, get up, let's eat."

"H-hindi pa ako nakakapag luto."

'Pull yourself together Samantha. Si Leighdon lang ang kaharap mo. Don't think to much that beyond the line. His your fucking bestfriend, don't you ever forget that.'

Lihim niyang pinagalitan ang sarili sa mga kabaliwang tumakbo sa isip niya at sa panginginig ng boses niya. Sana hindi iyon nahahalata ni Leighdon.