Rossi family secrets (vol.2 Otavia) (+18) ZAKOŃCZONE

Rozdział 1

Uczyniłeś ze mnie potwora. Pokazałeś mi świat, o którym mała dziewczynka nie powinna nic wiedzieć. Sprawiłeś, że moje serce zamarzło. Sprawiłeś, że pokochałam ten mroczny świat. To on stał się dla mnie tym odpowiednim, a zwyczajny był zdecydowanie nudny. Sprawiłeś, że walczyłam każdego dnia o to aby pokazać Ci, że jestem coś warta. A ty co zrobiłeś? Odebrałeś mi wszystko.

Została odebrana mi godność!
Została odebrana mi odwaga!
Zostało odebrana mi poczucie własnej wartości!

Bez własnej woli zostałam zmuszona do zmiany, do zmiany życia, do zmiany nawyków, do zmiany otoczenia. Zostałam zmuszona do ucieczki i do życia w ukryciu. Zmusiłeś mnie do życia, jakiego nigdy nie chciałam mieć, ale sprawiłeś, że nigdy nie zamienię go na żadne inne! Swoim zachowaniem zmieniłeś mnie, ale na lepsze!

To coś rośnie we mnie z każdym kolejnym dniem coraz bardziej. Za niedługo nie ukryje tego czegoś w sobie. Nie chcę go, ale nie oznacza, że go zabije. Jesteśmy złymi ludźmi, ale nie krzywdzimy dzieci. Nienawidzę tego czegoś w sobie tak bardzo, ale i tak nie jestem wstanie pozbyć się go. Kiedy patrzę się na swój brzuch, przypomina mi się, to co się stało. Nie chciałam tego. Zawsze myślałam, że jestem odważna, silna. Przez całe 27 lat codziennie musiałam udowadniać, że nie odstaje od swoich braci. Każdego pierdolonego dnia, walczyłam, o to co i tak zostanie mi odebrane, ale o to co kocham bezgranicznie.

Władzę, pieniądze, dominację, szacunek!

Zajebiste jest uczucie, kiedy jesteś ponad kimś. Moi ludzie mnie szanują i to sprawia, że czuję się ważna. Wszystko otrzeźwia mi umysł kiedy jestem w domu rodzinnym. Ojciec z pogardą pokazuje swoją wyższość. Z wielką przyjemnością pogrąża nas. Przyjemność mu sprawia upokarzanie nas, a stawianie Domenico ponad wszystkich. Przecież, to on jest tym ważniejszym. To on zawsze był w centrum uwagi, choć wcale tego nie chciał. Pamiętam jak byliśmy dziećmi, jak złościł się na wszystko. Nie rozumieliśmy wtedy nic. Nie rozumieliśmy w jakie gówno wchodzimy. Imponował nam ten mroczny świat, do takiego stopnia, że zostawiliśmy swoje braterstwo właśnie dla niego. Ojciec zawsze powtarzał nam, że nie możemy mieć słabości. Nie możemy się wahać. Musimy być sprytniejsi od wszystkich. Kiedyś zawsze chciałam być sprytniejsza od wszystkich, nawet od niego samego, ale on zawsze był kilka kroków przede mną.

A teraz posunął się do czegoś czego nie da się wybaczyć. Sprawił, że mój świat stanął w płomieniach, po to aby odrodzić się na nowo.

~14 tygodni wcześniej~

Idealne dopasowane skórzane spodnie, które podkreślają moje kształty. Wąska talia, zaostrzone biodra, zgrabny tyłek. Uwielbiam to jak wyglądam, mam kształty, o jakich każda kobieta marzy. Na stopy założyłam wysokie szpilki, które z pewnością dodają mi charakteru. Uwielbiam buty, a szczególnie te na obcasie! Na górze mam top, który odsłania mój brzuch i podkreśla moje w sam raz piersi. Jestem bez stanika, co dodaje mi seksapilu. Na samą górę zakładam ramoneskę, nie jest zimno, ale też za ciepło nie jest. W końcu mamy styczeń, ale nie odsłonie już tak swojego ciała. Z resztą pogoda mi na to nie pozwala, a dla tego kto odbiera transport tym bardziej. Wyszłam z garderoby do sypialni i sięgnęłam do szafki, w której trzymam broń, wybrałam jedną, po czym schowałam ją za pasek spodni. Między innymi po to jest mi ramoneska. Nie widać broni. A z wielką chęcią temu co odbiera ode mnie towar odstrzeliłabym jaja. Robi podchody do mnie już dobre 10 lat i w dalszym ciągu nie rozumie słowa nie. Podeszłam jeszcze do toaletki i sięgnęłam po gumkę do włosów. Ciasno związałam swoje włosy w kitkę, wyciągnęłam po paśmie włosów po dwóch stronach.

- Idealnie! - Powiedziałam sama do siebie. Nałożyłam na usta szminkę w kolorze krwistej czerwieni i w takim wydaniu wyszłam przed swój dom.

Zamknęłam za sobą drzwi i zaciągnęłam się powietrzem. Nienawidziłam rodzinnego domu. Katania jest to miejsce urocze, zawsze w pewnym sensie będzie głęboko w moim sercu. Jednak nigdy nie było ona moim domem. Florencja już tak, choć w głębi duszy czuję, że tu nie jest moje miejsce. Czuję, że powinnam być zupełnie w innym miejscu na ziemi.