បន្ទប់
រាងកាយមាំដើរស្ទុងៗដូចចោរដែលចង់លួចឥវ៉ាន់អ្នកដទៃ តែដំណើររាងទ្រេតទ្រតបន្តិចដែលជាហេតុធ្វើឲ្យគេអាចកំណត់បានថានាយជាមនុស្សស្រវឹងប្រាកដណាស់។ នាយសង្ហានាំដំណើរមាំៗសម្តៅទៅកាន់គ្រែដែលវាស្ងាត់ជ្រងំ នាយស្រាប់តែលើកចិញ្ចើមឆ្ងល់តិចៗ ព្រោះតែប្រពន្ធថ្មីថ្មោងរបស់គេដូចជាភ្លេចសន្យា។
ភ្លាមៗនាយនឹកគិតឃើញអ្វីម៉្យាងទើបញញឹមចុងមាត់យល់សាច់ការគិតថាប្រពន្ធគេអៀន ប្រៀនមិនចូលចិត្តភាពរញ៉េរញ៉ៃអីបែបនេះ ហើយវាជាពេលដែលនាយបានប៉ះក្លិនកាយនេះលើកដំបូងទៀតផង អញ្ចឹងមិនបាច់នាំឲ្យយូរការទេ។
«អ្ហឹម!» រាងកាយតូចច្រឡឹងមមើលមមុីងមមុាំងមានអារម្មណ៍ធុញថប់ ពិបាកដកដង្ហើមតែភ្នែកវិញទោរទន់ហើយបើកលែងរួចទើបមិនខ្វាយ ខ្វល់អីទាល់តែសោះ។
«ក្រអូប!» មាឌសង្ហាមាំទាំបន្លឺសំឡេងដូចខ្លាគ្រហឹមពេលបានថែថើបនែបនិត្យស្គាល់ក្លិនកាយមួយនេះហើយ។ នាយកាន់តែឈ្មុះឈ្មុលខាំត្រង់ឆ្អឹងដងកាំបិត និងតំបន់ជុំវិញករបស់អ្នកម្ខាងទៀត។
យ៉ុនហ្គីពេលនេះបាត់អស់ម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងឃាត់មិនឲ្យប៉ះពាល់រាងកាយមួយនេះមិនបានទេទាំងក្រអូបទាំងជាប់ចិត្តគួរឲ្យចង់ស្រង់បែបនេះគ្មាននរណាអាចហាមចិត្តខ្លួនឯងបានទេ។ ហើយរយៈពេលមិនយូរប៉ុន្មានទេសម្លៀកបំពាក់ស្រស់ស្អាតរបូតចេញពីរាង កាយអ្នកខាងក្រោមទ្រូងគេទាល់តែអស់គ្មានសល់។
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី!
«ហ្ហឹម!» រាងកាយតូចច្រឡឹងគ្របដណ្តប់ដោយភួយក្រាស់ខ្មឹកចាប់រើបម្រាស់ពេលទាបភ្លឺ គេរសាប់រសល់នៅមិនសុខសោះដូចជាឈឺសព្វទាំងខ្លួនប្រាណយ៉ាងម៉េចក៏មិនដឹង។
«នេះៗ...មានរឿងអីកើតឡើងទៅ?» ជីមីនកម្សត់បើកភ្នែកមកធំៗមានអារម្មណ៍ខ្សោះអស់ ពីខ្លួនពេលក្រឡេកឃើញខ្លួនឯង និងអ្នកដែលមាននាមជាសង្សារចាស់នៅលើគ្រែជាមួយគ្នាទាំងគ្មានសម្លៀកបំពាក់បែបនេះ។
មិននៅបង្អង់យូរទេក្មេងប្រុសតូចចាប់ទម្លាក់ជើងចុះពីលើគ្រែយកសម្លៀកបំពាក់មកស៊កទាំងឈឺទាំងចិត្ត និងកាយពិបាកទទួលយកណាស់។ គេសម្រក់ទឹកភ្នែកមកតិចៗព្យាយាមគេចខ្លួនទៅផ្ទះវិញដើម្បីកុំឲ្យអ្នកឯទៀតក្នុងផ្ទះនេះមានការសង្ស័យមកលើខ្លួន។ ម៉្យាងគេគិតថាប្រហែលជាគ្មានអ្វីធំដុំទេ ជាមនុស្សប្រុសដូចគ្នាបែបនេះគ្រាន់តែនៅមិនអស់ចិត្តស្តាយខ្លួនដែលលង់ខ្លួនបែបនេះ។
YOU ARE READING
រឿង Just Remembered Me! (ចប់)
Lãng mạn«ហ្ហឹកៗ! ខ្ញុំដឹងថាគេម្នាក់នោះល្អណាស់ សាកសមជាមួយលោកឥតខ្ចោះ! តែហេតុអ្វីក៏បេះ ដូងដ៏សែនតូចមួយនេះវានៅតែឈឺចាប់ទោះចង់បំភ្លេចលោកក៏បំភ្លេចមិនបានបែបនេះ?» ជីមីន ផាក ជីមីន ដូវីមៀ&យ៉ុនហ្គី ថាឡេសុី
