The Baby Project |jenlisa

30

"Beni özledin mi Ari?"

Bebek neşeli şekilde ayaklarını oynatırken Jennie gülümsedi. Lisa ise bu anın tadını çıkarmak için bir şey izlemeden kucağında Ari'yle beraber konuşan ve gülen Jennie'yi izliyordu. Bir anlığına bir gün bir aile olup olamayacaklarını düşündü. Bu manzarayı izlerken bunu düşünmemek mümkün değildi ama yine de bunun için erken olduğuna karar verip dikkatini dağıttı. Henüz onu bir daha ne zaman göreceğini bile bilmiyordu. 

"Çok büyümüş değil mi?"

"Evet," dedi Lisa gülümseyerek.

"Senin için daha belirgindir. Ben neredeyse her gün görmeye geldiğim için değişiklikleri artık fark edemiyorum."

"Doğru," dedi Jennie başını sallarken.

"Bir dahaki gelişimde ne kadar büyümüş olur acaba?"

Lisa kolunu Jennie'nin omzuna kucağındaki bebeği severken aklındaki aile tablosunun tam olarak böyle gözükeceğini ikince kez düşündü.

"Umarım çok büyümüş olmaz."

"Hala kimsenin Ari'nin ailesi olmayı istememesi çok saçma, şuna baksana o çok tatlı bir bebek!"

Lisa kıkırdadı.

"Üzerine kustuğu günleri unuttun galiba."

"Mide problemleri tatlı bir bebek olduğu gerçeğini değiştirmiyor."

"Sanırım insanlar sorumluluk almaya korkuyorlar. Ari biraz daha büyük olsaydı. Yalnızca birkaç ay daha yani.. Eminim onu isteyen bir sürü kişi olurdu. Ama şu an çok küçük."

"Sanırım," diye onayladı Jennie.

"Yine de iyi bir aile olmamasındansa böylesi daha iyidir. Burada ona iyi bakıyorlar."

"Evet, herkes Ari'yi seviyor," dedi Lisa büyük bir gülümsemeyle.

Jennie bebeği havaya kaldırıp çocuksu bir tonla konuştu. Daha sonra onu tekrar yüzünün hizasına getirip birkaç kez öptü.

"Amerika'dayken seni bile çok özlüyorum!" 

"Yaz tatilinde her gün geliriz Jen, randevu için pek romantik bir yer değil ama..." dedi Lisa umutlu bir ifadeyle.

Jennie'nin yüz ifadesi bu cümleyle değişmişti ama Lisa'nın hevesini kırmamak için gülümsedi.

"Evet...her gün."

Ari'yi biraz daha sevdikten sonra biraz yürüyüş yapmaya karar verdiler. Güneş neredeyse batmak üzereydi. Amerika'daki üç günden sonra bütün bir günü birlikte geçirmenin onlara yetmediğini çoktan fark etmişlerdi ama yine de birlikte geçirdikleri zamanın tadını çıkarmaya çalışıyorlardı. 

"Seninle randevum bittiğinde Kai'a bir saatliğine söz verdim, sorun olmaz değil mi?"

"Züppeyle mi?"

"Lisa, hala mı!" dedi Jennie Lisa'nın koluna vururken. 

Lisa kıkırdadı. 

"O laktozlu sütten sonra ona borçluyum sanırım. Tabii ki sorun olmaz."

...

"Peki nasıl gidiyor? Çok zor mu?" diye sordu Kai arkadaşça bir gülümsemeyle.

Jennie ağzındaki çöreği çiğnedikten sonra cevapladı. 

"Buradakileri özlemek zor...onun dışında derslere harcadığım çaba buradakinden sadece birazcık fazla aslında."

Kai kıkırdadı.