The Baby Project |jenlisa

6

"Polise gideceğiz."

"Dakikalardır odada bir o yana bir bu yana yürüyorsun ve bu bulduğun çözüm bu mu?"

Jennie sinirle kaşlarını çattı.
"Bundan daha doğru bir çözüm varsa sen söyle!"

"Polise gidemeyiz Jennie..."

"Nedenmiş? Bebeğin annesine ulaşmanın en kolay yolu bu..."
Sıkıntıyla ekledi.
"Bir annesi varsa tabii."

"Ne demek istiyorsun?"

"Bu yaştaki bir bebek neden teyzesiyle yaşar ki? Belli ki annesi yakınlarda bir yerde değil. Ölmüş ya da bebeği terk etmiş olabilir."

Bu su götürmez gerçeği Lisa nasıl daha önceden fark etmediğine şaşırıyordu .
"Haklısın, ama o zaman kesinlikle polise gitmememiz gerekiyor."

"Nedenmiş?"

"Bebeği direkt yetimhaneye teslim ederler."

"En doğrusu da bu zaten neden rahatsız oldun?"

"Jennie, Bayan Song not bırakmış. Üstelik hiç uğraşmadan onu yetimhaneye göndermek doğru mu? Annesine olmasa bile yakın bir akrabasına ulaşabiliriz."

"Kendi kendimize mi ulaşacağız? Bu işleri sadece zorlaştırır."

"Bilmiyorum," dedi Lisa saçlarını karıştırırken. Beşikte her şeyden habersiz yatan bebeği öylece terk etmek içinden gelmiyordu. Ama iki lise öğrencisi ne olduğu belli olmayan bu durumda en fazla ne yapabilirlerdi ki?

"Pazartesiye kadar bekleyelim. Pazartesi günü müdürle konuşuruz. Bayan Song'un yokluğu fark edilince peşine düşeceklerdir, belki ona ulaşırız. Ari'yi hemen yetimhaneye teslim edemeyiz Jennie."

Jennie kendini sıkıntıyla koltuğa bıraktı.
"Önümüzde koskoca pazar günü var, o sırada Ari'yi evde yalnız mı bırakacağız?"

"Hayır, gerekirse ben kalırım. Sen eve git."

"Başımıza dert açacaksın Manobal."

"Teyzesi onu bize emanet ettiğini bildiren bir not bırakmış, onunla evde kalmamın ne gibi bir zararı olabilir?"

Jennie bir anda yerinden kalktı.
"Pekala ne istersen yap ama beni bu işe alet etme."

Üzerini silkeleyip koridora doğru ilerledi.

"Nereye gidiyorsun?"

"Nereye olacak? Eve gidiyorum elbette."

Lisa daha cevap veremeden kapı çarpılarak kapanmıştı bile.

...
Pazar günü, saat sabah 06.17

"Hadi ama Ari, artık uyumalısın."

Lisa uykusuzluktan şişmiş gözleriyle kollarındaki bebeği ne zamandır salladığını bilmiyordu. O kadar uykusuzdu ki artık zaman algısını kaybetmişti.

"Ufacık bir zorluk görünce kaçarsın tabii Jennie Kim...bir de güçlü bir imaj çizmeye çalışır durur!"

Lisa söylendikçe bebeğin ağlamaları daha da şiddetleniyordu.
"Tamam özür dilerim. Jennie'yi sevdiğini bilmiyordum."

Bir süre daha bebeği kollarında salladıktan sonra sakinleştiğini görür görmez tekrar beşiğine bıraktı.

"Tanrım, ne yapacağım ben?"

Her ne kadar şu an yüz üstü bırakılmış olsa da Jennie'yle iyi bir takım olabileceklerine bir anlığına inanmıştı. Oysaki Jennie onun güvenmek isteyeceği son kişiydi. Ama belki de zor durumlarda herkes herkese güvenebiliyordu.

Beşiğin yanındaki tek kişilik koltuğa oturup dizlerini önünde toplayarak başını dizlerinin arasına gömdü. İçinden çıkılmaz bu duruma nasıl düştüğünü hala bilmiyordu. Tek bildiği şey bunun şimdiye kadar aldığı en caydırıcı ceza olduğuydu.

Ari nihayet uyumuştu. Uzun zamandır olan tek iyi şey de buydu zaten. Bebeğin ağlamaktan kıpkırmızı kesilen yüzünü görünce neredeyse ağlamaktan öleceğini düşünmüştü. Bu yüzden şu anki sakin ifadesi ve kapalı gözleri ona inanılmaz bir rahatlık veriyordu.

Ne kadar uykulu olsa da bir türlü uyuyamıyordu. O anda gözüne tek damla uyku girmemesinin sorumlusunun Ari olmadığını fark etti. İçindeki endişeyle uyuması mümkün değildi. Üstelik Jennie gittiğinden beri bu endişe iki katına çıkmıştı.

Bir süre telefona baktıktan sonra kendini gözlerini kapamaya zorladı ama nafileydi. Sadece bir anlığına uykuya dalar gibi oluyordu o kadar

Bir anda çalan kapıyla neredeyse yerinden sıçradı. Gelen kim olabilirdi?

Polis, Bayan Song, komşulardan biri veya Ari'nin herhangi bir akrabası...?

Her kimse, Lisa gelen kişinin onu bu durumdan kurtarabileceğini umuyordu.

Kapıyı temkinli şekilde açtığında saçları sırılsıklam olmuş asık suratlı kızı görmesiyle dudağının ucu yukarı doğru kıvrıldı.

Jennie elindeki poşeti havaya kaldırırken ciddi bir ifadeyle açıkladı.
"Yiyecek bir şeyler getirdim ve üstümü değiştirdim."

Lisa'nın gülmemek için kendini zor tuttuğunu görünce onu hafifçe evin içine ittirerek ekledi.
"Tabii sağanak yağmura tutulunca yaptığım banyo boşa oldu!"