The Baby Project |jenlisa

37

"Ari nerede?"

"Az sonra Jen ile beraber gelecekler," dedi Lisa gülümseyerek Chaeyoung'ın uzattığı çiçeği alırken.

Chaeyoung kolunu arkadaşının omzuna koyup ona sarıldı. 

"Heyecanlı mısın?"

"Hem de çok."

Salonun içinde gitgide yoğunlaşan kalabalığa baktı. Herkes en az onun kadar heyecanlı gözüküyordu çünkü hepsi sevdiği insanlardan oluşan bir kalabalıktı bu. Dakikalar sonra Jennie ve Ari de salona girdiğinde her şey tamam olmuştu. Lisa gidip eşine ve kızına sarıldıktan sonra onları en ön koltuklara yerleştirdi ve  sahne olarak kullanılacak platforma çıktı. 

"Herkes burada sanıyorum, eğer hazırsanız bir konuşma yapacağım," dedi gülümseyerek. 

Herkes hafifçe alkışlayıp tezahürat yapınca boğazını temizleyerek sözlerine başladı. 

"Bu stüdyo...çocukluğumdan beri en büyük hayalimdi. İkinci sınıfta okulda yapılan dans yarışmasını kazandığımdan beri en büyük hayalimdi. Tabii daha sonra hayatım ilerledikçe başka büyük hayallerim de oldu..."

Konuşmanın bu kısmında dönüp Jennie'ye baktı ve gülümsedi, neyden bahsettiğini çok iyi bildiği için Jennie'nin gözleri çoktan dolmuştu.

"Genelde büyük hayaller birbirleriyle rekabet içindedir. Çünkü hayallerimizin hepsinin gerçek olmasını isteriz. Ama ben şanslıydım. Hayallerim birbirlerini destekledi."

Elini kalabalığa doğru uzatıp Jennie'yi işaret etti.

"Jen. Benim lisenin son senesinde en büyük hayalimdi. O yokken dans etmek bile içimden gelmiyordu. Onun yokluğu onunla beraber bir hayalimi daha rafa kaldırmama sebep olmuştu. Eğer o kendi hayallerini benimle gerçekleştirmeye karar verip geri dönmeseydi belki şu anda burada olamazdım. Hayallerinden vazgeçtiği için hep kendimi suçladım ama o her seferinde bana asıl hayalinin büyük başarılarını paylaşacak birilerinin yanında olması olduğunu hatırlattı. Ben de burada dururken ona hak vermeden edemiyorum. Size bakınca asıl hayalimin bu stüdyoyu açmak değil bunu sizinle paylaşmak olduğunu anlıyorum."

Hafifçe dolan gözlerini gizlemek için gülümseyerek başını eğdi.

"Burada olan herkese teşekkür etmem gerekir ama izin verirseniz özel teşekkürlerim olacak."

Herkes gülümseyerek ona bakıyordu.

"Jennie, sevgilim. Burayı açabilmem için kaç gece "annemlerde kalmaya gidiyorum" deyip sabaha kadar dava dosyalarını incelediğini biliyorum. Tüm gece uykusuz kalıp sabah eve gelince ne kadar yorulduğunu anlamamam için Ari'mizi okula senin götürmek istediğini biliyorum. Evlendiğimizde sana hiçbir şey vaat edemeyecek haldeyken nelere göğüs gerip bir yuva kurmamız için nelerden vazgeçtiğini biliyorum. Amerika'da prestijli bir okulun hukuk fakültesinde okuma şansın varken bahar balosuna yetişmek için neden apar topar döndüğünü biliyorum. Neden stresten tırnaklarını yediğini, geceleri sayıkladığını, müzik dinlemeden uyuyamadığını biliyorum. Sadece bunlar için bile ömür boyu teşekkür etmem gerekirken sen her geçen gün daha da mükemmel birine dönüşüyorsun; daha mükemmel bir eş, daha mükemmel bir anne ve daha mükemmel bir insan oluyorsun ve inan bana hayatımda edindiğin bu yerlere başka hiç ama hiç kimseyi koymak istemezdim."

Jennie artık gözyaşlarını saklamaya gerek duymuyordu. Ona destek olmak için yanına giden Chaeyoung ve Jisoo da fark ettirmemeye çalışarak bu gözyaşlarına katılmışlardı. Lisa da aynı durumdaydı. Ancak gözleri merakla onu izleyen küçük kızını görünce daha da fazla dolmaya başladı. Onu bir daha göremeyecek olması fikri içini inanılmaz bir kuvvetle sarsıyordu. 

"Ailemizin en değerli parçası..." dedi Ari'ye hitap ederken ağlamamaya çalışarak.

"Sadece varlığıyla, bizi güldüren küçük şakalarıyla ve sürekli yanlış giydiği çoraplarıyla bile büyük bir teşekkürü hak ediyor. Bizim eşsiz ailemizin bir araya gelme sebebi, küçük Ari'm bir gün bizi izlediğin gibi seni izlemeyi sabırsızlıkla bekliyoruz."

Jennie şimdi daha da hüzünlü gözüküyordu, Lisa da sözlerine devam edemeyeceğini hissetmişti. Herkese bir kez daha teşekkür edip iyi eğlenceler diledikten sonra yavaşça sahneden indi.  Özellikle son cümlesinin gerçekleşmemesi ihtimali ayakta durmasını bile zorlaştırıyordu. Ari'nin bir şey fark etmemesi ve endişelenmemesi için olanlar hiç yaşanamamış gibi davransalar da Jennie ve Lisa bu salondaki en mutlu iki kişi olması gerekirken en üzgün iki kişiydiler o sırada.