Liefde op het eerste gezicht

De deurbel werkt

Dan is het tijd voor ontbijt. Roan en Tim zitten in onderbroek aan tafel. Als mama vraagt waarom krijgt ze twee verschillende antwoorden. Tim zegt: "Ik heb gedoucht, dus kan ik mijn pyjama niet meer aan. Eigenlijk mag de onderbroek van de vorige dag ook niet, maar in mijn blote kont aan tafel zitten ging mij iets te ver." En Roan's antwoord: "Lara heeft mij al in mijn blootje gezien, dus wat maakt het uit of ik kleren aan heb, of alleen een onderbroek?". Mama reageert op beiden: "Tim, als je een schone onderbroek wilt, mag je er vast wel een lenen van Roan. Jullie hebben denk ik wel dezelfde maat. Roan, ga je aankleden. Anders heb je dit weekend huisarrest en mag Tim niet komen spelen." Roan zegt tegen Tim: "Kom, we gaan voor jou een onderbroek uitzoeken. Dan ga ik maar kleren aantrekken." en ze gaan naar boven. Roan weet dat mama het meent en niet spelen met Tim is wel een zware straf. Ondertussen bel ik de buurvrouw met de vraag of ze kleren kan brengen voor Tim. Dan hoeft hij niet in een onderbroek rond te lopen. Ik zeg er ook bij dat ze geen onderbroek hoeft mee te brengen, die mag Tim een van Roan lenen. "Ik hoop dat je je niet te veel ergert aan dit disfunctioneel gezin." zegt mama tegen Lara, "Vorige keer waren ze niet zo erg.". Lara antwoord: "Geeft niets. Volgens mij voelen ze zich wel op hun gemak bij mij. Dit is tenminste leuker als een of ander saai gezin waar nooit iets gebeurt." Tim komt in een van Roan's speciale onderbroeken naar beneden. Dat is toch wel bijzonder, aangezien die heilig zijn voor Roan. Die mogen echt niet zomaar gedragen worden. Roan komt er aangekleed achteraan. "Zo, mag Tim een van je speciale onderbroeken aan?" vraag ik aan Roan. "Ja. Tim is mijn officieuze drielingbroertje en mijn beste vriend. Hij is de enige die dat mag." antwoord Roan. "Dat is aardig van je. Als beloning gaan we straks naar de supermarkt en mag je een toetje uitzoeken voor vanavond. Alleen nog even vragen of Tim dan mag mee-eten." zeg ik. "Goed idee. Ik zal het zo wel aan de buurvrouw vragen als ze de kleren van Tim komt brengen." zegt mama. Dan gaat de deurbel. Wie kan dat toch zijn? De meesten komen achterom. Ik ga naar de voordeur en het is de buurvrouw. "Jullie poort is nog op slot. Dus moest ik via de voordeur." zegt ze. "Kom binnen, dan kan je de kleren zelf geven aan Tim." zeg ik en de buurvrouw loopt mee. "Dat is een mooie onderbroek. Toch aardig van Roan dat je zo'n mooie onderbroek mag lenen." zegt de buurvrouw tegen Tim. "Dit is een van Roan's speciale onderbroeken. Die liggen apart in zijn kast. Ik mocht uit alle onderbroeken kiezen, ook deze. Er was er maar een die ik niet aan mocht, dus die heb ik niet gekozen. Deze vond ik het leukste van alle onderbroeken die Roan had." zegt Tim tegen zijn moeder. "Waar heb je die gekocht?" vraagt de buurvrouw aan mijn moeder. "Een nicht van mij werkt in een kledingwinkel die gespecialiseerd is in ondergoed en zwemkleding voor kinderen. Daar ga ik altijd naar toe als ze iets nodig hebben. Ze mogen altijd een duurdere uitkiezen en verder nog gewone die niet zo duur zijn. Volgende keer als ik ga, zeg ik het wel, dan kunnen jullie mee." is het antwoord van mijn moeder. "Is goed. Tim vindt de onderbroeken hier in de kledingwinkel altijd zo saai. En ik ben het eigenlijk wel met hem eens." zegt de buurvrouw. "Nog een vraagje: Mag Tim vanavond mee-eten met ons? Roan mag een toetje uitzoeken voor ons en dan is het leuk als Tim, die de aanleiding hiervoor is ook mee-eet." zegt mama. "Tuurlijk, wij zochten eigenlijk nog een oppas voor vanavond, aangezien we een feestje hebben van het werk van mijn man. Misschien kan hij dan ook blijven slapen? Zijn pyjama ligt toch al hier. Dan breng ik nog wat schone kleren voor morgen en zijn voetbalspullen." zegt de buurvrouw. "Dan kom jij weer gezellig bij mij in bed liggen." zegt Roan tegen Tim. "Is goed. Gezellig bij mijn officieuze drielingbroertje in bed." antwoord Tim. "Volgens mij is het al geregeld." zegt mama tegen de buurvrouw. "Volgens mij ook. Maar hadden jullie niet een regel dat alle logés door Peter goedgekeurd moeten worden?" zegt de buurvrouw. Meteen kijken Tim en Roan een beetje angstig. "Logés moet ik inderdaad goedkeuren. Maar niet broertjes die elkaars bed delen." antwoord ik. Meteen begint iedereen te lachen. De boodschap is duidelijk. Tim is meer dan welkom. "Nu even serieus. Zolang wij niets bijzonders te doen hebben, hoeft Tim niet iedere keer toestemming te vragen. Roan kan op de kalender zien wat er te doen is. Staat daar niets bijzonders, dan mag hij bij Tim slapen, of Tim bij ons. Maakt mij niets uit. Ik mag Tim ook heel graag. Als zou hij bij mij in bed kruipen heb ik er nog geen moeite mee. Tim is de uitzondering die de regel bevestigd." zeg ik. Meteen wordt ik door Tim omhelsd. "Ik ben blij dat jij mijn officieuze grote broer bent. Ik zou geen andere willen." zegt Tim tegen mij. Ik omhels Tim ook. Dan komt Roan erbij, gevolgd door Roxanne. "Kom je er ook bij?" zeg ik tegen Lara. "Nee. Dit is iets tussen de grote broer en de drieling." antwoord ze. Dat was het verkeerde antwoord. Van de "drieling" moet ze er bijkomen. Dus hebben we een soort van groepsknuffel met z'n vijven. De buurvrouw pakt vlug haar telefoon en maakt een foto. "Dit is een moment wat ik niet wil vergeten." zegt ze. Ze gaat weer naar huis, maar komt nog kleren en voetbalspullen brengen voor ze weg zijn. Dan gaat weer de deurbel. Ik doe maar weer open. Het is de buurman van Tim. "Ik kwam even vragen of jullie ook zo'n elektronisch slot hadden." zegt hij. "Kom binnen, dan stel ik u even voor aan de rest van de familie." zeg ik tegen hem en hij komt binnen. Hij stelt zich voor aan mama. "Dit is de buurman die gisteren geholpen heeft met de bevrijding van Tim's ouders." zeg ik. "Fijn dat er mensen zijn die gewoon meelopen als er een onbekende jongen binnenkomt lopen." zegt mama. "Ik ga er altijd van uit dat kinderen niet liegen, tot ik redenen heb om anders te denken." zegt hij. "En jouw zoon heeft zo'n vriendelijke en betrouwbare uitstraling. Die kon ik niet anders dan geloven. En hij had gelijk. De buren zaten inderdaad vast." vervolgt hij. Dan stel ik de rest voor: "Tim kent u waarschijnlijk al. Dit is Roan en dat is Roxanne. Ze zijn een tweeling. En dit is mijn vriendinnetje Lara.". "Tim ken ik inderdaad. Hele aardige jongen. Als hij de bal weer eens in mijn tuin schopt, omdat hij een beetje wild doet met voetballen, zegt hij altijd eerst sorry voor hij om de bal vraagt. Ik hoor aan zijn stem dat hij het wel meent. Ik weet dat hij wat wild is met voetballen. Hij is ook al eens bij mij komen voetballen omdat mijn kleinzoon er was en die houdt ook van voetballen. Ik heb vele malen liever kinderen zoals Tim die af en toe een beetje wild zijn, maar hun hart op de juiste plek hebben, dan van die jongens die denken dat de hele wereld alleen om hun draait, zoals die knul van hiernaast." zegt hij. "Die mogen wij ook niet. Zijn ouders wel." zeg ik. "Klopt. Zijn ouders is niets mis mee. Die jongen is ontspoord in de tijd dat de buurman overspannen thuis zat en de buurvrouw voor haar man moest zorgen. Volgens officiële instanties stelde hij zich maar aan. Je hoefde geen arts te zijn om te zien dat hij echt zwaar overspannen was. Gelukkig is nu alles weer goed met hem. Je broertje en zusje lijken mij ook heel aardig. En je hebt maar een knap meisje als vriendin. Goed uitgezocht." zegt hij nog. Dan lopen we naar de kelder om te zien dat het nog gewoon een slot met sleutel is. "Hebben jullie een grote kelder of een kleintje zoals de buren?" vraagt de buurman van Tim. "Geen idee. Ik ben eigenlijk nog nooit in de kelder geweest." zeg ik. "Dat is het enige deel van het huis waar we nog nooit geweest zijn. Toen we gingen bezichtigen lagen daar allerlei privé spullen, dus mochten we niet kijken en toen we er eenmaal inwoonden hebben we er nooit aan gedacht in de kelder te kijken. We hadden de ruimte niet nodig." zegt mama. We gaan naar beneden. We zien dat het een grote kelder is. Met verwarming en lampen er in. "Wauw. Dit is mooi als oefenruimte voor mij voor theaterclub en speelruimte voor Roan en Roxanne. Beetje mooi aankleden en het is prachtig." zeg ik. Roan en Roxanne komen samen met Tim ook kijken. Die zijn ook onder de indruk. "Ik wil best helpen met het opknappen. Alleen moeten de kinderen dan wel zeggen welke kleur het moet worden. Ik schilder wel." bied de buurman van Tim aan. "Dat kunnen we toch niet vragen van u." zegt mama. "Zeg maar je en je hoeft het niet te vragen. Ik bied het aan. Ik vind het leuk om te doen. Mijn vrouw vind het ook best. Die heeft liever dat ik bezig ben, dan de hele dag thuis zit. Dan gaat weer de deurbel. Ik doe maar weer open. Het is de buurvrouw van Tim. Die kwam kijken waar haar man bleef. "We zijn de kelder aan het bestuderen. Uw man wil de kelder gaan beschilderen voor ons. Zodat wij een leuke oefen-/speelruimte hebben." zeg ik. "Daar is hij goed in, schilderen. Hij vindt dat leuk om te doen." zegt ze terwijl we naar beneden gaan. Ze stelt zich aan iedereen voor en de anderen stellen zich ook voor aan haar. Alleen Tim hoeft zich niet voor te stellen.