Belt m'n moeder op (moet nog wel even wennen aan m'n nieuwe ringtone, een stukje pianospel van een wat minder bekende pianist, waar ik ooit een concert van heb mogen bijwonen omdat m'n vader kaartjes had gewonnen via zijn werk). Mijn zusje mag auditie doen voor een hogere balletklas en ze is niet op tijd terug om eten te koken en mijn broertje naar het voetballen te brengen. Ik ga akkoord. Ik ga maar gauw aan het eten beginnen, ook al wordt het toch niks. Mijn broertje komt vragen wat we eten. Ik zeg dat ik moet koken. Meteen kijkt hij verschrikt. Hij kent mijn kookkunsten. De buurjongen roept: "En? Weet je al wat jullie gaan eten?" Mijn broertje roept terug: "Ik denk dat het brood met beleg gaat worden, mijn broer moet koken." Fijn zo'n broertje. Lekker postief over mijn kookkunst. De buurvrouw die het gehoord heeft roept: "Kom anders bij ons eten, we hebben meer dan genoeg." Mijn broertje roept terug: "En mijn broer dan?" De buurvrouw is inmiddels aankomen lopen: "Jullie allemaal, niet alleen jij dommie." "Mama en mijn zusje zijn er niet." reageert mijn broertje. "Ik bel mama wel op dat ze maar naar de friettent gaat of zo met Marianne." zeg ik meteen. En bel mijn moeder op. Ondertussen sluit ik het huis af (nou ja, Roan mijn broertje doet dat) en lopen we naar de buren. We hebben al vaker bij de buren gegeten, de buurvrouw kan heel goed koken. De buurman brengt ons met de auto naar het voetballen. Ik ga vaker mee naar het voetballen, ik vind het wel leuk om te kijken bij het trainen. Ik ben de enige broer die er is, van de rest zijn er altijd alleen maar ouders. Er is een nieuw gezicht bij de ouders. Het is mijn leraar Biologie. "Wat doet u hier?" vraag ik hem. "Mijn dochter is ziek en vroeg of ik mijn kleinzoon naar het voetballen wou brengen. Aangezien voetbal zijn lust en zijn leven is, heb ik ja gezegd." reageert hij. "Wie is uw kleinzoon?" vraag ik hem. Hij wijst naar de keeper. Die jongen ken ik. Svenno heet hij, dat is een hele goede keeper en mijn broertje kan goed met hem opschieten. Alleen jammer dat hij zo'n eind weg woont. Anders konden ze vaker met elkaar spelen. Ik wijs naar Roan: "Dat is mijn broertje. Voor hem is voetbal ook zijn lust en zijn leven. Alleen jammer dat ze maar een keer per week mogen trainen van het bestuur." Meteen komt een van de andere ouders aangelopen. "De petitie is af, teken jij Peter?". Tuurlijk teken ik. De petitie is niet bedoeld om meer trainingstijd te regelen, dat gaat toch niet lukken. Via de petitie vragen wij of het team per direct het lidmaatschap mag opzeggen en de trainer zijn contract per direct mag opzeggen. Mijn biologieleraar tekent ook als hij hoort wat de bedoeling is. "Ik weet nog wel een voetbalclub waar we wel welkom zijn met onze wensen. Als het bestuur akkoord gaat, laat mij maar weten." zegt hij erbij. "Ik regel wel met mijn dochter dat ik altijd mijn kleinzoon naar het voetbal mag brengen." zegt hij tegen mij. "Er hangt hier een gezellige sfeer." "Klopt," zeg ik "iedereen hier kent elkaar en kan goed met elkaar overweg. Heel anders dan bij het vorige team van mijn broertje. Daar waren een paar fanatieke ouders die vonden dat hun zoon beter speelde dan de rest van het team. Als hier een ouder zoiets durft te zeggen, krijgt die de rest over zich heen." Er komt een man aangelopen en meteen kijkt iedereen met een boze blik naar die man. Het is de voorzitter van de voetbalclub. "We hebben net bestuursvergadering gehad en we hebben besloten dat jullie niet meer meedoen met de competitie en jullie mogen nog maar een keer per maand spelen. We hebben de uren nodig voor het eerste." Dat is het team waar zijn zoon in speelt. Zogenaamd de sterspeler van de club. Ik kan haast nog beter voetballen dan hem. En dat wil heel wat zeggen. Een van de ouders loopt op de voorzitter af: "Als het bestuur akkoord gaat met onze petitie, dan hebben jullie nog meer oefentijd voor het eerste." De voorzitter leest de petitie en heeft zijn reactie klaar: "Dit zullen we eerst eens rustig in het bestuur moeten bespreken. Er is natuurlijk geen probleem als jullie bij een andere club gaan spelen, maar het per direct beëindigen van het lidmaatschap is iets waar toch wel het hele bestuur achter moet staan." Ik ga er direct op in: "Ik wil anders ook wel even het probleem bespreken met de bond. Die vinden het vast wel interessant om te horen hoe een van de ploegen ernstig wordt achtergesteld, maar hier geen gedegen compensatie voor krijgt." Ik weet dat de bond een gevoelig item is bij de voorzitter. De voorzitter (waarschijnlijk gevoelig voor mijn argument, wat me wel verbaasd aangezien ik pas 13 ben) reageert: "Ik zal nog even contact opnemen met de rest van het bestuur en dit met een positief advies voorleggen." Durfde ik zo ook maar te reageren richting Ryan. De training zit er op en Roan komt naar mij toe: "Volgens de trainer is de volgende training pas weer over een maand." Roan kijkt heel verdrietig. "We zijn met het bestuur bezig dat we misschien met z'n allen naar een andere club kunnen, waar julie juist meer kunnen trainen." Meteen kijkt Roan een stuk blijer. Ik neem afscheid van mijn biologieleraar. Hij geeft mij nog wel zijn telefoonnummer en e-mailadres. "Mocht je er niet uitkomen met je biolgie, neem maar contact op. En geef het nummer ook maar aan je ouders voor de nieuwe club van je broertje."
Svenno komt ook naar ons toe: "Kom Roan, nog wel even douchen." Terwijl ze weglopen hoor ik Svenno nog iets zeggen over samen spelen, samen met Tim (de buurjongen). Na het omkleden komt Roan naar mij toe: "Mogen Svenno en Tim morgen middag bij ons komen spelen?" Ik antwoord: "Dat moet je dadelijk aan mama vragen. Ik ben morgenmiddag niet thuis." Ze wisselen nog even telefoonnummers uit en dan gaan wij met de buurman naar huis. Thuisgekomen vertel ik mijn moeder nog even het verhaal van de voetbalclub. "Houdt me op de hoogte van de ontwikkelingen", zegt ze. "Je zusje is aangenomen in de hogere klas, dus moet ik nog meer met haar naar ballet." Ik geef mijn moeder een zoen en ga samen met mijn broertje naar boven. Ik stop hem in bed en ga vervolgens zelf ook.
JE LEEST
Liefde op het eerste gezicht
Fiksi UmumPeter zit sinds een paar maanden op een nieuwe school en wordt daar gepest. Hij vertelt zijn verhaal over het pesten, maar ook wat er daarna gebeurd. Er gebeuren ook positieve dingen. En er ontstaan onverwachte vriendschappen.