Liefde op het eerste gezicht

Een weigeraar

"Meneer? Mag ik deze ronde overslaan?" vraagt Emma. "Als je deze ronde overslaat, mag je de rest van de rondes ook overslaan en de directeur gaan uitleggen waarom je niet mee wil doen. Iedereen moet met alles meedoen, net als bij een gewone les." antwoord ik. "Dan doe ik wel mee." zegt Emma. "Wat ik net tegen Emma zei, geldt voor iedereen. Of je doet aan alles mee, of niet. En wat Dirk net deed, wil ik in principe ook niet zien. De opdracht is niet alleen de kleedkamer scène, maar ook de auditie zelf. Als je oprecht niets weet voor de auditie zelf, dan zie ik dat nu nog door de vingers. Maar bij volgende opdrachten accepteer ik dat niet meer. Snap je iets niet, dan vraag je het. Vraag je niets, dan neem ik aan dat je alles gesnapt hebt. Wees niet bang iets te vragen. Domme vragen bestaan niet, alleen domme antwoorden." zeg ik tegen de groep. Dan steekt een meisje haar vinger op. "Meneer, ik weet niet wat ik moet doen met mijn auditie." zegt ze. "Je bent voorlopig nog niet aan de beurt, dus je hebt nog even om na te denken. Kijk goed wat anderen doen en probeer daar inspiratie uit te halen." zeg ik. Ik krijg de indruk dat het antwoord wel meevalt. Dan gaat Emma haar scène spelen. Ze leest haar instructie voor. Ze moet een badpak uit de collectie uitkiezen en die om haar middel binden en verder naakt verschijnen op de auditie. Haar reactie daarna is geweldig. "Meneer de regisseur kan de boom in. Een badpak om mijn middel binden en verder naakt kan hij wel vergeten. Ik ben geen nudist." zegt ze. Dan gaat ze even zitten en staat daarna op om de auditiezaal binnen te gaan. "Sorry meneer de regisseur, maar ik vind mijn waardigheid belangrijker dan deze rol, dus heb ik mijn kleren gewoon aangehouden." zegt ze tegen de onzichtbare regisseur. "Was dat ook niet uw bedoeling? Wilde u alleen kijken wie er zo dom was om idiote instructies op te volgen?" vraagt ze aan de onzichtbare regisseur. Daarna speelt ze dat ze een tekst opleest en terugloopt naar de kleedkamer. "Ik was al nieuwsgierig of het meisje dat bij het minste of geringste de tegenstander wil aanklagen ook daadwerkelijk uit de kleren zou gaan, maar dat was niet het geval." zeg ik. "Had je zelf nog verbeterpunten?" vraag ik. "Het was beter als ik toch een tegenspeler als regisseur had." zegt Emma. Iemand anders nog opmerkingen. Een jongen steekt zijn vinger op. "Ik vind het stom dat je een opdracht verzint die je niet wilt uitvoeren." zegt hij. "Dat is in mijn ogen geen probleem. Maar je mag die mening hebben." zeg ik. Verder wil niemand reageren. "Ik vond het leuk opgelost hoe je toch auditie ging doen, terwijl de opdracht je niet aan stond en je die ook weigerde uit te voeren. Ik deel je mening dat je een tegenspeler nodig had voor je interactie met de regisseur. Verder miste ik in het stuk van de auditie zelf de mimiek in je gezicht. Waarschijnlijk omdat je twee rollen in één speelde." Daarna komen een paar leerlingen die minder van kwaliteit zijn dan Emma. Dan is de beurt aan Anton. Hij neemt de brief met instructies aan en loopt naar de stoelen die als kleedkamer dienen. Hij leest de brief maar zegt niets. "Anton. Je moet de instructies hardop lezen, zodat iedereen weet wat voor instructies je hebt. En als aller belangrijkste dat ik het ook weet." zeg ik. Anton begint opnieuw met de brief. "Anton. Bij dezen de reden waarom je je mooiste onderbroek moest aantrekken. Ik wil dat je in je onderbroek auditie doet. Ik ben heel benieuwd naar wat volgens jou je mooiste onderbroek is. Dit telt mee in je beoordeling. De regisseur." leest hij de instructies voor. "Gelukkig niet volledig naakt. Dat had ik absoluut niet gedaan. Dan maar uitkleden en hopen dat ik snel binnen geroepen wordt. Het is niet echt warm hier." zegt Anton als reactie op de instructies. Daarna begint hij zich uit te kleden. Aan de gezichten van de meiden te zien vinden ze het niet erg. Een van de meiden roept dat de onderbroek ook best uit mag. Anton doet niets met zijn onderbroek. Dan staat hij op en begint met lopen. "Nee. Ik ga niet terug naar huis. Ik ben hier gekomen voor een auditie en wil dan ook auditie doen. U heeft mij instructies gegeven en nu zegt u dat die instructies niet opgevolgd moesten worden? Dat is onlogisch. Ik kan geen gedachten lezen. Zeker bij een auditie mag je er van uitgaan dat alle instructies van een regisseur serieus zijn." zegt Anton fel tegen de onzichtbare regisseur. "Hoezo ben ik aangenomen? Ik heb nog geen auditie gedaan." en Anton pauzeert even. "Oh. U wilde weten hoe ik reageer als ik boos werd. Dat was waar het om ging. De onderbroek was dus alleen om een u een reden te geven om mij boos te laten worden? Interessante manier van auditie doen." zegt Anton en loopt terug naar de kleedkamer. Hij gaat zich niet aankleden, maar pakt zijn telefoon. Hij doet alsof hij iemand kiest om te bellen en gaat bellen. Hij doet alsof hij tegen een vriend begint te vertellen over de auditie en hangt daarna op en kleed zich aan. "Wat zijn volgens jou je aandachtspunten?" vraag ik aan Anton. Veel verder als "ehhh...." komt hij niet. "Iemand uit de klas opmerkingen over zijn acteren? En dat zijn onderbroek ook uit mocht volgens sommigen van jullie hoef ik niet nogmaals als opmerking." zeg ik. Een meisje steekt haar vinger op. "Als dat zijn mooiste onderbroek is, heeft hij slechte smaak." zegt ze. "Iemand nog opmerkingen over het acteren of de verhaalkeuze?" reageer ik. Geen vingers. "Dus iedereen denkt dat het perfect was?" reageer ik op het uitblijven van vingers. Weer geen reactie. "Je verhaalkeuze was origineel. Het leek weliswaar op dat van Emma, maar was toch anders. De reacties van de regisseur heb je op een nette wijze opgelost door de pauzes in te lassen in plaats van zelf regisseur te spelen, maar toch zou een tegenspeler beter zijn geweest. Verder mijn complimenten voor het niet ingaan op de reacties uit het publiek over het uittrekken van je onderbroek. Je telefoongesprek op het einde vond ik niet echt van toegevoegde waarde." geef ik als terugkoppeling. Anton gaat zitten.