Liefde op het eerste gezicht

Het begin

"Yes! Ik heb de hoofdrol in de musical. Ik ben zo blij, hopelijk stopt het pesten nu ook." zeg ik heel blij.

Oh wacht, jullie weten natuurlijk nog niet wie ik ben. Mijn naam is Peter, ik ben 14 jaar oud en zit sinds een paar maanden op een nieuwe school, nadat we verhuisd zijn. Vanaf dag 1 dat ik hier op school zit wordt ik gepest. In de hoop dat door het herkennen van talent men stopt mij te pesten, en ik dansen, zingen en acteren leuk vind, heb ik mij aangemeld voor de schoolmusical.

Ik zal even terug in de tijd gaan, zodat jullie een idee krijgen hoe mijn leven hier op school is.

[Paar maanden eerder]

"Heb je zin om naar school te gaan, schatje?" vraagt mijn moeder.

"Mam, ik ben 13, noem me geen schatje meer." antwoord ik.

Ze leert het nog steeds niet af. Ik roep al maanden dat ik geen schatje genoemd wil worden.

"Zal ik je naar school brengen, schatje?" gaat m'n moeder verder.

"Nee dank je. Ik zit niet meer op de basisschool. Je naar school laten brengen door je moeder is not done." zeg ik. Wat denkt ze wel niet?

Ik stap op mijn fiets voor mijn eerste schooldag. Ik moet mijn weg op school zelf vinden, want de rondleiding die ik zou krijgen ging niet door. "Je vindt je weg op school heel makkelijk" was het bericht.

Aangekomen op school, zet ik mijn fiets in het fietsenrek. "Hé, mag jij je fiets daar wel neerzetten? Wie heeft jou toestemming gegeven?" wordt er naar mij geroepen.

Ik kijk nog een keer, maar zie echt niet dat het fietsenrek gereserveerd is. Een magere jongen met moderne bril komt naar mij toe, met nog een paar andere jongens om hem heen.

"Waarom zou ik mijn fiets hier niet neer mogen zetten? Er staat nergens dat het gereserveerd is voor iemand." antwoord ik.

"Ik bepaal wie waar zijn fiets neerzet en jij mag je fiets daar achter neerzetten." zegt die jongen terwijl hij naar een lelijk vies uitziend fietsenrek aan de andere kant van het schoolplein wijst.

Basisrecept om gepest te worden is natuurlijk laten merken dat je het niet leuk vind, dus logischerwijs moet je je fiets laten staan en tegen de persoon ingaan.

Helaas stond ik daar toen niet bij stil en pakte mijn fiets en verplaatste die naar het andere fietsenrek.

"Goed zo, jochie. Voortaan iedere dag daar je fiets neerzetten en je zult mij daar niet meer over horen en deze jongens ook niet."

Tja, had ik dat dus maar niet gedaan, want dit was het begin van de pesterijen.

1e uur, Frans (bleghh) in lokaal 3.08. Ik loop het schoolgebouw binnen en tot mijn schrik zie ik nergens iets van bewegwijzering. Ik vraag aan een aantal personen waar 3.08 is en krijg alleen maar te horen dat het op de 3e etage is. Dat had ik zelf ook al bedacht. Alleen zie ik geen trappen of liften. Dan gaat de zoemer. "O jee, nog 5 minuten voor de les begint." denk ik geschrokken.