Liefde op het eerste gezicht

De laatste ochtend

Volgende ochtend geen ruzie over het douchen. Roan meldt dat er afgesproken is dat ik de volgorde mag bepalen en dat niemand daar bezwaar tegen mag maken. Dan weet ik het goed gemaakt: Ik eerst en dan alfabetische volgorde. Dus Roan, Roxanne, Teun en dan Tim. Ik heb alfabetische volgorde gepakt om niemand voor te trekken en het mij verder niets uitmaakte wie eerst ging. Alleen ik wilde eerst, zodat ik het eerste kan ontbijten en dan naar Dennis kan. "Gaan we vandaag weer ruzie krijgen met douchen?" vraagt mama als ik beneden kom. "Ik denk het niet. Ik mocht de volgorde bepalen en niemand mocht bezwaar maken." antwoord ik. "Ik hoop dat je een goede uitleg had voor je volgorde." zegt mama vervolgens. "Ja hoor. Ik heb gewoon het alfabet aangehouden." antwoord ik. "Daar zullen ze niet over mopperen." antwoord ze lachend. Als ik klaar ben met eten ga ik er vandoor. Ik zeg tegen mama dat ik naar Dennis ben om wat schoolzaken door te spreken. Onderweg kom ik Ivar met Svenno en David tegen. "Loop je niet de verkeerde kant op?" vraagt David. "Nee, ik moet wat zaken voor school bespreken met Dennis." antwoord ik. "Doe opa de groetjes." zegt Svenno. Ik kom aan bij het huisje van Dennis en René doet open. "De rest is al weg. Behalve de ouders van Ivar, maar die zijn zolang op hun kamer." zegt hij. "Ik ben het trio onderweg al tegengekomen." antwoord ik. We lopen naar binnen. Dennis zit al te wachten. "Mooi dat je er bent. Het is niet veel dat ik er over moet zeggen, maar wel belangrijk. Édith is al op de hoogte dat jullie dit maandag aan de klas moeten uitleggen. Ze zal jullie er alle ruimte voor geven." zegt Dennis. René en ik gaan er voor zitten. "Zoals jullie weten heeft de vrouw van de rector zelfmoord gepleegd. Althans dat was het eerste verhaal dat we te horen kregen." zegt Dennis. René en ik kijken verbaasd. Eerste verhaal? Wat gaat er volgen. "De politie heeft vrijdag tijdens mentoruur de rector gearresteerd. Op dat moment zat hij bij zijn broer en die heeft school gebeld. De rector wordt verdacht van moord op zijn vrouw. Ik heb na jullie mentoruur nog even nader contact gehad met de broer om te vragen wat er aan de hand is. Volgens de lijkschouwer moet de conditie van zijn vrouw er veel erger aan toe zijn geweest en moet zijn vrouw niet meer in staat zijn geweest om nog een mail te sturen of om pillen te pakken en die in te nemen. Ik ben geen arts en ken de medische situatie van mevrouw onvoldoende om te kunnen zeggen of de lijkschouwer wel of geen gelijk heeft. Zo'n man mag je van verwachten dat hij weet waar hij het over heeft. Jullie mogen de klas vertellen van de verdenking. De taken van de rector worden tot nader order waargenomen door de eerste conrector. Mocht de klas vragen hebben, verzamel ze zo veel mogelijk en kom in de pauze naar mij toe. Dan probeer ik ze te beantwoorden. De meeste leraren zullen meewerken als jullie de klas willen informeren over deze situatie. Mocht ik meer informatie hebben die ik wil delen met de klas, dan zal ik jullie informeren. Ik weet jullie wel te vinden." zegt Dennis. René en ik zijn een beetje geschrokken. Dit hadden we niet zien aankomen. "Laat het over je heenkomen. Probeer alleen niet te veel te piekeren en geniet nog van jullie dag in het park. Mocht je vragen hebben, je weet me te bereiken." vervolgt Dennis. "Komt goed. We gaan lekker veel lol hebben vandaag. Alleen jammer dat Polle er niet bij is." zeg ik. Dan gaan René en ik weg. Aangekomen in mijn huisje vraagt Roan waarom ik weg was. "Ik had wat schooldingen te bespreken met Dennis. Heeft alles te maken met de reden dat ik vrijdag maar een korte lesdag had." leg ik uit. Er volgen verder geen vragen. "Zullen we gaan?" zegt Roxanne. "Hebben jullie je spullen al ingepakt?" vraagt mama. "Hoezo?" vraagt Roan. "Je mag nog de hele dag op het park, maar we moeten al eerder het huisje uit." antwoord ik. "Waarom moet ik dat doen?" vraagt Roan. "Omdat je anders niet mee mag met ons." zeg ik. Roan slikt een keer en loopt naar boven. "Ik moet ook nog mijn spullen inpakken." zeg ik. "Moet jij je spullen ook nog inpakken?" vraagt Roan. "Ja. Gelukkig is het niet veel. Ik heb alleen het hoognodige uitgepakt." antwoord ik. "Ik ook." zegt Roan. We zijn zo klaar en zetten de spullen in de kamer van mama en Roxanne. Dan lopen we naar beneden. "Wij zijn klaar." zeg ik. "Wij ook." zeggen Tim, Teun en Roxanne. Dan gaan we naar het park. "Waar beginnen we?" vraag ik. "Droomvlucht" roepen de meiden. "Villa Volta" roepen de jongens. "Gaan jullie maar onderhandelen. Ik hoor wel wat het wordt als we op het Sint Nicolaasplein zijn." reageer ik. Aangekomen op het Sint Nicolaasplein is niemand van mening verandert. "Dan zijn er twee opties, of we splitsen ons in tweeën, of we doen kop of munt." zeg ik. "Ik ga niet naar Droomvlucht." zegt Roan heel duidelijk. "Dan zit er niets anders op dan de groep op te splitsen. Ik ga met de rest van de jongens naar Villa Volta, jullie mogen naar Droomvlucht." zeg ik. "Ik moet bij Lara blijven." zegt haar broertje. "Ga maar gezellig met de jongens mee. Dat vind mama niet erg." zegt Lara. Dus de jongens gaan naar Villa Volta en de meiden naar Droomvlucht. We spreken af dat we verzamelen op het Sint Nicolaasplein, zodat we daarna weer met z'n allen verder kunnen. Inmiddels zijn de de inleidingen gewend en vinden we ze niet meer zo erg. Ook al kennen we nu het geheim, het blijft een leuke attractie. De meiden staan al op ons te wachten. Een belangrijk onderdeel hebben we nog niet gehad: het sprookjesbos. We zijn er wel een keer vluchtig doorheen gelopen, maar hebben het nog niet uitgebreid gehad. Lekker op ons gemak langs alle sprookjes die er zijn. Dan gaat mijn telefoon. Het is Dennis. "Hoi met Peter." zeg ik. "Hoi met Dennis. Zeg tegen die apenkop van een kleinzoon van mij en zijn buurjongen dat ze de volgende keer wel hun spullen moeten inpakken. Ik heb nu alles wat ik kon vinden verdeeld over de twee koffers en ze moeten het thuis maar uitzoeken." zegt hij. "Ik zal de boodschap doorgeven." antwoord ik. "Dank je. En nog veel plezier. O ja, ik moet van je moeder zeggen dat jullie zelf moeten gaan lunchen. De rekening mag je later inleveren bij je moeder. Dan krijg je van haar wel het geld terug." zegt Dennis. "We redden ons wel." zeg ik en hang op. "Svenno en David. Zijn jullie vanochtend niet iets vergeten?" vraag ik. "Nee. Niet dat ik weet." zegt Svenno. "Dus jullie hebben keurig je koffer ingepakt?" vraag ik. "Dat doet opa toch?" zegt Svenno. "Dat heeft hij gedaan. Hij heeft alles wat op de kamer rondslingerde over de twee koffers verdeeld. Jullie moeten het verder zelf maar uitzoeken." zeg ik. "Misschien moet ik dan vanavond maar bij jou logeren of jij bij mij." zegt David. "Goed idee. Kom maar bij mij logeren. Mama kookt vandaag die stoofpot die jij zo lekker vind." zegt Svenno. "Dan kom ik zeker bij jullie eten en logeren." zegt David. "Wanneer gaan we lunchen?" vraagt Svenno. "Wanneer we maar willen. We lunchen vandaag zonder ouders." zeg ik. "Ik heb gezien dat ze hier lekkere broodjes hebben. Ik weet alleen niet hoe ze heten. Was iets met een P." zegt Svenno. "De panini bedoel je." zegt Ivar. "Ja, dat zijn ze." zegt Svenno. "Die zagen er inderdaad lekker uit. Lijkt me een goed idee voor lunch." zegt Ivar. "Mee eens." zegt René. "Wie doet met ons mee?" vraagt Ivar. Iedereen steekt zijn hand op. We zijn weer eens eensgezind. Gebeurt erg veel dit weekend. Wel zo makkelijk. En toen we het niet eens waren, zijn we ook tot een oplossing gekomen waar iedereen het mee eens is. "Lunch is bekend, nu tijd om verder te gaan in onze toch door het sprookjesbos." zeg ik. En we vervolgen onze route. "Hé een draak." hoor ik opeens. "Wie durft de schat aan te raken?" vraag ik. Een aantal handen gaan de lucht in. "Lara, René en Ivar. Jullie tellen niet mee." zeg ik. Ze doen hun handen omlaag, maar er blijven er nog een paar in de lucht.