Liefde op het eerste gezicht

Dirk

De meester ziet mij al aan komen lopen met Dirk en komt naar buiten. "Wat is er?" vraagt hij. Dan vertel ik het verhaal van de scène zoals Dirk en Emma die gespeeld hebben en hoe Dirk daarna reageerde. "Dirk, ik en mijn collega's hebben je al vaker gezegd dat jouw opvatting fout is en dat jij degene bent die zich moet aanpassen en niet de meiden. Dit is ook al met je ouders besproken op de ouderavond en die waren hier duidelijk in. Als het weer zou voorkomen, moeten wij je moeder bellen en die komt je dan van school halen en je krijgt thuis straf." zegt de meester. "Je mag met Dirk naar de directeur. Die belt wel naar zijn moeder." zegt de meester. Ondertussen was Dirk wit weggetrokken. Het vooruitzicht dat zijn moeder gebeld wordt, staat hem schijnbaar niet aan. Ik loop met Dirk naar de directeur. "Wat is er met Dirk? Is hij ziek?" vraagt de directeur. "Hij is wit weggetrokken toen de meester zij dat zijn moeder gebeld moest worden." zeg ik. Dan leg ik het verhaal uit. "Gezien je reactie Dirk, ben ik bereid je nog een kans te geven. Vanaf nu gedraag je je. Mocht meester Peter nog een keer problemen hebben met je gedrag, dan bel ik direct je moeder. Of meester Peter moet vinden dat ik nu je moeder moet bellen." zegt de directeur. Dirk kijkt met een zielige blik naar mij. "Ik ben niet het type van straf. Ik ben altijd bereid tot een tweede kans. Alleen jammer dat de meester daarvoor moet dreigen met je moeder te laten bellen door de directeur. Ik ben de kwaadste niet en geef je nog een kans. Ik wil dat je Emma je excuses aanbied voor je gedrag en dat je verder keurig meedoet in de les en je normaal gedraagt. Doe je dat niet, is het een enkele reis naar de kamer van de directeur en laat ik aan hem over wat hij met je doet, maar dan ben je niet meer welkom in mijn les." reageer ik op het voorstel van de directeur. Nog duidelijk aangeslagen reageert Dirk:"Dank u. Ik zal me voortaan gedragen in de les.". Dan neem ik afscheid van de directeur en loop naar mijn les. "We zijn weer terug. In de tussentijd zijn jullie natuurlijk hard aan het werk geweest in het oefenen van de eerste ontmoeting, hoe die nog beter kan, zodat je dit kan toepassen voor de tweede opdracht." zeg ik. De klas kijkt mij verbaasd aan met een blik van: "meent hij dat serieus". "Natuurlijk hebben we hard geoefoend." zegt Roan. Zijn manier van reageren zegt mij genoeg. Ze hebben niet geoefend in de tijd dat ik weg was. Had ik ook niet verwacht. Dirk gaat naar Emma toe: "Sorry dat ik zo stom deed.". Hij zegt het op een toon dat hij het serieus meent. Emma reageert niet. "Tijd voor de tweede opdracht. Dit is een individuele opdracht en heeft totaal geen betrekking op de vorige opdracht. De opdracht die jullie krijgen luidt als volgt: 'Je komt aan bij een theater waar je auditie moet doen voor een rol. Als je daar aankomt krijg je een vreemd gevoel over je heen. Dan meld je je bij de receptie, daar krijg je een envelop mee met je naam erop en je wordt gewezen naar je kleedkamer. Daar open je de envelop en je leest de brief met instructies. Alleen zijn het niet bepaald normale instructies.' Jullie moeten die instructies hardop voorlezen en dan besluiten of je de instructies opvolgt of dat je weer weggaat. Als je de instructies opvolgt, wil ik dat ook terugzien in de scène die je speelt en als je weer weggaat, moet je dat ook spelen en niet alleen weglopen. Je moet je dan wel afmelden. Heb je een tegenspeler nodig, dan ben ik beschikbaar als je tegenspeler. Je moet me wel vooraf instrueren wat ik moet doen. Je krijgt nu 5 minuten om te bedenken wat er in de brief staat en wat je er mee gaat doen. Als je mij als tegenspeler nodig hebt, dan kom je dat na die vijf minuten vertellen. Kom je niet, dan moet je het alleen doen." zeg ik. Ook om Dirk niet te lang in de spotlight te laten staan. Dan komt er een vinger de lucht in. "Mag je je ook verkleden voor die scène?" vraagt een leerling. "Niet vooraf, maar wel als dat in jouw instructies staat. Alleen dan moeten er wel ergens verkleedkleren liggen. Ik heb niets bij me." antwoord ik. "Ik weet waar verkleedspullen zijn. Ik kan ze wel even halen. Ik kan mijn toneelstukje ook wel bedenken onderweg." reageert Anton. "Dat is goed. Heb je hulp nodig?" vraag ik. "Een leerling is voldoende." antwoord Anton. Teun steekt als eerste zijn vinger de lucht in en wordt dus aangewezen. Ze gaan samen op pad en de rest begint na te denken. "Je mag gerust onderling overleggen om tot ideeën te komen, alleen moet je wel uiteindelijk allemaal je eigen verhaal brengen en niet iedereen hetzelfde." zeg ik. Al vrij snel zijn Anton en Teun terug met 2 grote vuilniszakken vol met kleren. "Jullie krijgen wat extra tijd om verkleedkleren uit te zoeken als jullie die willen gebruiken." zeg ik. Anton en Teun komen naar mij toe. Ze willen dat ik een uitzondering maak op de regel dat ik alleen de tegenspeler mag zijn. Ze leggen mij hun verhaallijn uit. Ik geef aan geen uitzondering te kunnen maken. De regel was hun bekend toen ze weggingen. Ze kunnen wel extra tijd geven om een aangepaste verhaallijn te verzinnen. Ze vinden het niet leuk, maar accepteren het wel. Iedereen moet weer gaan zitten en ze zitten keurig in dezelfde volgorde. Vorige keer mochten Roxanne en Teun beginnen, dus ik begin nu aan de andere kant. Dirk mag als eerste. Hij neemt de instructies in ontvangst en gaat naar de stoelen die de kleedkamer moet voorstellen. Hij leest de brief hardop voor. Hij moet in een lelijk t-shirt en met makeup auditie doen. Hij snuffelt wat tussen een stapel kleren en pakt een t-shirt dat er lelijk uitziet. Hij trekt zijn trui en t-shirt uit en het andere t-shirt aan. Dan doet hij alsof hij makeup opdoet en naar de auditie ruimte loopt. Dan stopt hij. "Dit was het." zegt Dirk. "En de auditie zelf dan?" vraag ik. "Daar weet ik niet wat ik er mee moet." antwoordt Dirk. "Heb je nog ideeën wat er beter kan?" vraag ik. "Buiten dat ik had moeten proberen iets te verzinnen voor de auditie zelf niet." zegt Dirk. "Iemand een idee?" vraag ik. Geen vingers. "Buiten dat je een onderdeel van de opdracht overslaat, mis ik daardoor ook de uitleg waarom je die opdracht kreeg. En je las de instructies alsof je een tekst aan het opdreunen was die je uit het hoofd geleerd had." Dan is het de beurt aan Emma.