Liefde op het eerste gezicht

De eerste opdracht: Een eerste ontmoeting

"De tijd is om. Alle koppels bij elkaar gaan zitten op de banken." zeg ik. Een aantal koppels kijkt verschrikt, maar uiteindelijk gaat wel iedereen op de banken zitten. "Ik ben benieuwd naar jullie eerste ontmoetingen. Wie wil als eerste?" vervolg ik. Er komen erg weinig vingers in de lucht. Geen om precies te zijn. "Aangezien niemand als eerste wil, doe ik het makkelijk. Ik houd gewoon de volgorde aan zoals jullie op de bank zitten en begin bij het koppel dat het dichtste bij mij zit." deel ik mijn besluit mee. Roxanne en Teun kijken verschrikt. Daarom waren ze niet dicht bij mij gaan zitten. Roxanne kijkt mij boos aan. Maar ik zit er niks mee. Roan en Tim lachen. Die zitten er niet mee dat ze tweede zijn. Roxanne en Teun staan op. Hun optreden is in een woord belabberd. Ze komen aangelopen, zeggen een keer hoi en lopen weer weg. "Wie vindt dit een interessante scène voor een toneelstuk of een film?" vraag ik. Geen vingers. "Wie kan mij vertellen wat er mis is?" vraag ik vervolgens. Roxanne en Teun kijken verschrikt. Een aantal leerlingen steken hun vinger op. "Eerst wil ik Roxanne en Teun de kans geven mij te vertellen wat er mis was voor ik overga op jullie. Zo zal ik het iedere keer doen. Eerst mag het koppel reageren en daarna de rest." zeg ik. Ik zie aan het gezicht van Roxanne dat ze niet wil reageren, maar Teun wel. "Zeg het maar Teun." zeg ik. "Het stukje was wat kort." zegt Teun. "Dat klopt, het was inderdaad kort, maar dat was niet het enige probleem." zeg ik. Ik pak een willekeurige leerling (ik wil met opzeg niet mijn broertje de beurt geven). "De opdracht was een eerste kennismaking wat kan gaan leiden tot een relatie. En vluchtig langs elkaar lopen, maakt voor de kijker niet duidelijk dat het iets meer kan worden dan een vluchtige ontmoeting. Je bouwt geen spanning op." zegt de jongen. De meesten hebben hun vinger inmiddels omlaag gedaan, alleen 1 meisje heeft haar vingen nog in de lucht. Die krijgt dus de beurt. "Als je elkaar zo passeert en hoi zegt, geef je eigenlijk aan elkaar al te kennen en dit moet een eerste ontmoeting voorstellen." zegt ze. "Ik ben het eens met de leerlingen die het woord hebben gehad. Probeer hier van te leren en op een volgende opdracht toe te passen." zeg ik nog tegen Roxanne en Teun en dan gaan ze zitten. Daarna Roan en Tim. Die komen elkaar tegen en dan krijg je een nogal onverwachte reactie. "Hé hallo. Ik ben Roan. En jij bent?" begint Roan. "Flikker op. Ik ken jou niet en wil jou niet kennen." reageert Tim. "Ik probeer gewoon vriendelijk te zijn, meer niet." zegt Roan. "Ik ken jouw soort. Je wil zogenaamd vriendelijk zijn, maar uiteindelijk wil je een keer met mij zoenen en dan wil je me nooit meer kennen." reageert Tim. Roan loopt verdrietig weg. "Opgeruimd staat netjes." zegt Tim. "Wat denken jullie dat er voor aandachtspunten zijn voor jullie?" vraag ik. "Ik had misschien niet zo moeten schelden." reageert Tim. "Wie heeft er nog meer opmerkingen?" vraag ik. Alleen Teun. Dus krijgt Teun de beurt. "Ik zie niet hoe hier een relatie uit kan ontstaan. Tim reageert nogal vijandig richting Roan." zegt Teun. "Je hebt op zich wel een punt Teun, maar je weet niet of ze elkaar vaker tegenkomen." zeg ik. "De problemen zaten hier niet zo zeer in wat er gezegd werd. En ook niet in hun bedachte verhaallijn. Het was meer hun mimiek waar ik mee zat. Aan Tim's gezicht zag je niet hoe hij over Roan dacht. Het was een neutraal gezicht. En Roan had ook een neutraal gezicht, tot hij verdrietig wegliep. Toen zag je pas dat zijn gezicht meedeed." zeg ik. "Mijn complimenten voor jullie reacties tot nu toe. Jullie geven echt inhoudelijke feedback en proberen niet jullie klasgenoten af te kraken." vul ik nog aan. Dan komen er nog een paar koppels. De een wat beter dan de ander en ook hier weer opbouwende kritiek van de rest van de groep. Dan komen we bij Emma en de jongen met wie ze een koppel vormt. Ze komen aanlopen. "Hallo." zegt Emma rustig. "Hé chickie." reageert hij en hij geeft Emma een dikke zoen alsof hij al jaren een relatie heeft. Emma kijkt heel verschrikt en probeert hem weg te duwen, wat niet lukt. Ook als ik zeg dat hij moet stoppen gaat hij door. Uiteindelijk met wat hulp krijg ik ze uit elkaar. Ik vraag de jongen of hij doorheeft wat er niet goed was aan hun ontmoeting, maar hij ziet geen problemen. Gelukkig ziet de klas het wel. Ik geef Roan de beurt, omdat die wel heel snel met zijn vinger de lucht omhoog zat. "Het was vanaf het maken van de koppels al duidelijk dat Emma niet wou zoenen met Dirk. En om haar dan vol op de bek te pakken is nou niet bepaald een voorbode voor een goede samenwerking." zegt Roan. "Inderdaad Emma vol op haar mond pakken is niet de juiste manier van samenwerken. Op zich kan het wel bij een eerste ontmoeting, maar als een meisje tegenstrubbelt dan moet je niet doorgaan als je ooit iets met haar wil." reageer ik. "Stel u niet zo aan meneer. Emma moet zich niet aanstellen, ze vond het juist heel lekker dat ik haar vol op haar bek pakte." zegt Dirk. "Dan is ze wel een hele goede actrice, want aan haar gedrag en mimiek was toch echt het tegenoverstaande te halen." reageer ik. "Dat doen chickies altijd als ze een jongen leuk vinden. Ze zeggen nee, maar bedoelen ja." antwoord Dirk. "Ga er voor de rest van de les maar van uit dat als een meisje nee zegt, ze ook nee bedoeldt." zeg ik. "Ja dag. Ik ga me niet voor u aanpassen. De meiden moeten zich niet zo aanstellen. Iedere chick wil met mij zoenen. En voor het einde van de les heb ik alle chickies hier gehad." zegt Dirk. "Ik denk het niet. Als jij je niet aanpast, dan is de les voor jou snel over. Ik ben de meester hier en ik bepaal hoe hier met medeleerlingen omgegaan wordt." zeg ik. Dan steekt Dirk zijn middelvinger naar mij op. "Dat is genoeg geweest. Als jij je niet kan gedragen in mijn les, dan heb jij niks te zoeken in mijn les. Wij gaan dus met z'n tweeën een bezoekje brengen aan de meester." zeg ik. "Ach, die zegt toch dat jij je niet moet aanstellen en mij al die chickies moet laten zoenen." antwoord Dirk.