Liefde op het eerste gezicht

Een onverwachte helper

Dan komen de slechtste voorstellingen van de groep, waarbij een het er helemaal met de pet naar gooit. Op het moment dat hij het briefje van de receptie moet aannemen weigert hij dat en gaat rechtsomkeert terug naar "huis". En in het hele stukje heeft hij een woord gezegd: "nee". Die heeft een waarschuwing gehad dat dit te mager is en bij herhaling wordt hij eruit gestuurd. Dan is het de beurt aan Toon. Als hij wil gaan beginnen gaat de deur open. Het is Lara. "Mag ik jullie voorstellen aan Lara. Mijn vriendin." stel ik haar voor aan de groep. "Wauw, jij hebt een knappe vriendin." roepen een aantal jongens. "Wat kom jij doen?" vraag ik. "Ik belde je op, maar je nam niet op. Toen heb ik naar je thuis gebeld en vertelde je moeder dat je toneelles ging geven. Dus ik ging kijken of ik kon helpen. Van de directeur mag het als jij het goed vindt." zegt ze. "Willen jullie alleen les van mij of mag Lara meehelpen?" vraag ik aan de groep. Er wordt druk door elkaar heen gepraat, dus doe ik het maar via hand opsteken. Op Roxanne na steekt iedereen de hand op. "Waarom mag Lara van jou niet meedoen?" vraag ik aan mijn zusje. "Lara mag wel meedoen, maar ik stak mijn hand niet op, omdat jij mijn mening toch wel zou weten." zegt ze. "Klopt. Daarom was ik ook verbaasd dat jij je hand niet opstak." antwoord ik. "Ze hebben allemaal een korte uitleg gekregen van de verhaallijn die ze moeten aanhouden en daar moeten ze een verhaal bij verzinnen. Dan wordt het toneelstukje beoordeeld door de leerling zelf, de klas en dan ik. Er zijn er nog een paar te gaan. Die ken je allemaal. Teun, Tim, Roan en Roxanne, in die volgorde." leg ik het uit aan Lara. "Als jij kijkt op het acteren zelf, dan let ik wel op de verhaallijn." stel ik voor. Lara gaat akkoord. Dan is het de beurt aan Teun. Teun komt al bellend binnen. Loopt richting de stoelen om vervolgens om te draaien, te stoppen, zijn telefoon aan de kant te doen, iets aannemen, iemand bedanken, zijn telefoon weer terugpakken en al bellend door te lopen naar de stoelen. Daar aangekomen beëindigt hij het gesprek en begint de instructies te lezen. "Hallo Teun. Voor een goede casting is het van belang dat ik weet hoever jij durft te gaan voor je rol en dat je je niet schaamt voor je lichaam." leest hij voor. "Even in de gate houden. Goed opletten dat Teun niet te ver gaat." denk ik bij mijzelf. "Ik wil dat jij naakt in de auditiezaal komt. En ter info er zullen meisjes in de zaal aanwezig zijn als publiek en zij zullen dus gewoon kleren aanhebben." leest Teun de rest van de brief voor. Mijn argwaan is nog niet weggenomen. Teun vindt het niet erg om naakt rond te lopen. Teun begint zich uit te kleden. Als hij in zijn onderbroek staat let ik extra goed op. En precies wat ik dacht, hij wil zijn onderbroek uittrekken. "TEUN!" roepen Lara en ik tegelijk. Hij stopt meteen. "We houden het hier netjes. Alleen je onderbroek kan nog, maar alles uit is absoluut te ver. De onderbroek blijft aan." zeg ik. "Die onderbroek mag best uit." zeggen een aantal meisjes. "Je past je verhaal er maar op aan. Maar die onderbroek blijft aan. Mocht hij toch uitgaan, dan is het een enkele reis naar het kantoor van de directeur." zeg ik. Teun is duidelijk geschrokken. "Kan ik u even privé spreken?" vraagt Teun. "Dat komt wel na je stukje en waarom noem je me opeens u? Je kent me lang genoeg om me gewoon met je aan te spreken. Ik sprak je aan als leraar, niet als vriend." zeg ik. "O. Dan laat dat gesprek maar even zitten. Komt straks wel." reageert Teun. Dat dacht ik al. Hij was bang dat de vriendschap ook voorbij was. "Laat mij doen, ik zal mijn onderbroek niet uittrekken." zegt Teun. "Begin maar op het punt waar je je handen aan je onderbroek hebt." zeg ik. "Dat was ook mijn plan." zegt Teun. Dan gaat Teun weer op zijn plek staan. Plaatst zijn handen aan de onderbroek om hem uit te trekken. Doet hem een klein stukje naar beneden en dan toch weer normaal. Dan loopt hij de auditiezaal binnen. "Ik weet wat uw instructies zijn en was ook bezig mijn onderbroek uit te trekken tot ik bedacht dat het van mijn vader niet mag. Ook al is hij er niet bij, hij ontdekt altijd alles en ik wilde niet het risico lopen dat hij dit zou ontdekken. Dus toch maar niet gedaan." zegt Teun richting de onzichtbare regisseur. "Wat bedoelt u met uw vinger? Dat ik weer mag gaan? U mag wel iets zeggen." reageert Teun op een onzichtbare regisseur die blijkbaar richting de deur wijst. "Als het zo moet, dan hoeft het van mij ook niet meer. Als u niet de moeite neemt iets te zeggen, dan ga ik weer. Ik wil de rol al niet meer." zegt Teun en loopt terug naar de kleedkamer. Hij kleed zich aan en loopt naar de uitgang. Hij heeft zijn oortjes al weer in en kijkt niet meer om. Heel vastberaden loopt hij weg. "Heb je zelf nog verbeterpunten?" vraag ik. "Nee. Eigenlijk niet." zegt Teun. "Wie van jullie heeft er een opmerking?" vraag ik aan de groep. Twee vingers. Eerst de jongen: "Hij had een gesprek met de regisseur, maar er was niemand om de regisseur te spelen.". "Daar had ik niet zo'n last van in dit geval. De regisseur sprak niet en dat er naar de deur werd gewezen, hoeft geen tegenspeler voor te zijn. Dat heeft Teun hier goed opgelost." zegt Lara. "Daar ben ik het helemaal mee eens." zeg ik ter aanvulling. Dan het meisje. Die had ik net zo goed niet de beurt kunnen geven. "Hij had zijn onderbroek wel uit moeten trekken. Dan hadden wij kunnen zien wat voor mooie billen hij heeft." zegt ze. Daar gaan we niet op reageren. "Lara heb jij nog iets op te merken?" vraag ik. "Ik vond het jammer dat er geen auditie in zat, maar hij heeft het verbod goed opgelost. En dit is zeer goed acteerwerk." zegt Lara. "Ook van mij complimenten over hoe je de draad opgepakt hebt na onze interruptie. Je hebt de grens opgezocht met je vervolg, maar niet overschreden. En dit was het beste acteerwerk tot nu toe van de groep." zeg ik tegen Teun. Dan is het de beurt aan Tim. Hij komt heel nonchalant binnengelopen. "Had u nog wat voor mij?" vraagt hij aan de receptie. Hij doet alsof hij iets aanneemt en loopt door naar de stoelen. Hij leest de brief hardop voor. "Beste Tim, ik heb een bijzondere auditie voor jou. Er ligt een string in de kleedkamer, die moet je aantrekken, samen met een sexy t-shirt of hemd. En dan moet je je melden in de auditiezaal. Groetjes, de regisseur." leest hij voor. "Wat denkt die vent wel niet? Ik ga niet verkleed als nicht naar binnen. Ik ga zoals ik ben." reageert hij op de brief. Dan trekt hij zijn trui uit. "Broek uit." wordt er geroepen. Tim gaat ongestoord verder. Hij loopt de auditiezaal binnen. Hij begint daar te acteren. Valt tegen. En loopt terug naar de kleedkamer. Op een neutrale stem zegt hij:"Wat een eikel. Omdat ik niet in string verschijn, mag ik geen auditie doen en trekt hij zich niks aan van mijn acteerwerk." en trekt zijn trui weer aan en gaat. "Heb je zelf iets op te merken over je voorstelling?" vraag ik. "Ik had een ander verhaallijn moeten kiezen." zegt Tim. "Dat valt wel mee." zegt Lara. Dan vraag ik het de klas. Roxanne steekt haar vinger op. "Ik weet niet of het slechte acteerwerk tijdens de auditie opzet was of dat het echt slecht acteren was." zegt ze. Tim is overdonderd door de reactie van Roxanne. Hij weet niet wat te antwoorden. "Ik sluit me aan bij Roxanne met de kanttekening dat het volgens mij gewoon slecht acteerwerk was en niet gespeeld slecht." zegt Lara. "Je begon goed, met je nonchalant binnenlopen, met je felle reactie op de brief. Dat voorspelde veel goeds voor de auditie. Dat veel goeds heb je niet waargemaakt. Ik was teleurgesteld in je acteerwerk. Het was alsof je opeens bedacht dat je een auditie moest doen. En het was leuker geweest als je een tegenspeler had om ruzie mee te maken dat je niet in string verscheen." zeg ik tegen Tim. "Sorry." zegt Tim. "Sorry hoeft niet. Je bent geen ervaren acteur, maar een beginner. Je moet leren van je fouten." reageer ik.