Liefde op het eerste gezicht

Zwemmen

We lopen naar beneden om naar het zwembad te gaan. "Ho! Stop!" horen wij opeens. Het is de moeder van Svenno. "Vergeten jullie niet iets?" vraagt ze. Wij kijken elkaar vragend aan. "O ja. Handdoeken." zegt Svenno. "Inderdaad handdoeken. Zodat jullie niet kletsnat straks weer naar binnen gaan om je aan te kleden. Wacht hier maar even zegt ze." Even later komt ze terug met handdoeken. We lopen naar buiten, leggen de handdoeken aan de kant en springen in het water. Als snel blijkt dat de witte onderbroek van David (hij wou niet in zijn Phantom onderbroek zwemmen) toch niet zo'n slimme keuze was. Gelukkig zijn we onder vrienden en interesseert het ons niet, maar in het openbaar is het niet verstandig. En mocht je het niet snappen: het witte is doorschijnend geworden van het water. We gaan dus vrolijk door met het zwemmen. "Jongens, tijd voor ontbijt." roept de moeder van Svenno. "Ah, moeten we nu al stoppen met zwemmen." roepen we zo ongeveer in koor. "Ik heb de tafel buiten gedekt, omdat het toch nog lekker weer is en jullie je dan niet helemaal hoeven aan te kleden. Gewoon even een badlaken omdoen en je een beetje afdrogen en het komt goed." Wij zitten net aan tafel wordt er aangebeld. Het is onze vader: "Ik kom mijn zoons ophalen. Ze komen bij mij wonen.". Roan en ik kijken elkaar verschrikt aan. De vader van Svenno is echter heel duidelijk: "Dat jij en je vrouw niet meer samenwonen en dat jullie het er niet over eens zijn bij wie de kinderen moeten wonen, is iets tussen jullie. Ik heb jouw kinderen bij jouw vrouw opgehaald en breng ze daar ook weer terug. Als de kinderen bij jou hadden gewoond en je vrouw stond hier aan de deur, dan had ik ze ook niet meegegeven. Ik zou dus de discussie aangaan met jouw vrouw en niet met mij." en daarop deed hij de deur weer dicht. Mijn vader stond daarmee voor een gesloten deur. Hij loopt naar ons toe: "Jongens, jullie blijven hier in huis. In de tuin mag wel, maar niet via de voordeur naar buiten. Ik zal jullie moeder bellen en haar informeren wat er aan de hand is." en wend zich vervolgens tot David: "Als jij naar huis wil, zeg het even tegen ons zodat mijn vrouw of ik even meeloopt. Zo weten we zeker dat de vader van Peter en Roan niet binnenkomt en zo de jongens meeneemt." David zegt:"Ik ben nog lang niet van plan naar huis te gaan. Het is veel te gezellig hier." Ik en Roan weten niet goed hoe te reageren. Dit hadden we nooit verwacht. "Mochten jullie behoefte hebben om er met iemand over te praten, kom gerust naar mij of mijn vrouw toe. En hebben jullie geen behoeft, probeer het gewoon te vergeten en geniet nog van de tijd dat jullie hier zijn. En mochten jullie of je moeder hulp hebben in deze kwestie, meld je maar gewoon bij mij. Ook al werkt jullie vader voor mij, ik sta aan jullie kant." zegt de vader van Svenno tegen mij. Na het ontbijt loop ik naar de vader van Svenno: "Kan ik u even spreken?". "Tuurlijk, kom maar mee." zegt hij en we lopen naar zijn kantoor. Daar leg ik de situatie uit: "Ik weet niet hoe lang mijn vader al voor u werkt, maar wij zijn afgelopen zomer hiernaartoe verhuisd zodat hij meer tijd voor ons zou hebben. Ik heb hier tot nu toe nog niets van gemerkt. Tijdens de verhuizing zelf was hij allemaal gestrest en had hij geen tijd voor ons. Als we vragen hadden moesten we die via onze moeder stellen. Toen we goed en wel overgehuisd waren begon hij meteen weer met werken en al heel snel kwam hij later en later thuis. Van dat meer tijd hebben, kwam niet veel terecht. Op mijn eerste schooldag heeft hij mijn moeder gebeld, dat hij niet meer thuis kwam wonen, maar ons financieel wel bleef steunen. Nu wil hij dat wij bij hem komen wonen? Waarom? Zodat wij onze vrienden niet meer zien en de hele dag in een leeg huis zitten? Daar heb ik echt geen trek in. Begin net een beetje te wennen waar ik woon. Heb inmiddels vrienden gemaakt, waaronder dus met Svenno en Tim. Ik word door de ouders van het voetbalteam een beetje gezien als de secretaris van het team. Dat zal ik allemaal op moeten geven als ik bij hem ga wonen, want ja ik moet op mijn broertje en zusje passen en ik ben met mijn 13 jaar te jong om alleen met hen over straat te gaan. Als het op een rechtzaak aankomt, durf ik dat nog wel tegen een rechter te zeggen. Maar ik maak mij veel meer zorgen om Roan en Roxanne." De vader van Svenno reageert heel netjes: "Groot gelijk dat jij je zorgen maakt om je broertje en je zusje. Ik heb gezien hoe jij met je broertje omgaat en vooral vannacht. Het is mij wel duidelijk dat je broertje alles voor je is. Ik bel met je moeder en ga haar adviseren eens met een advocaat te praten. Ik weet nog wel een goed echtscheidingsadvocaat die hierin kan helpen." Ik ben blij dat hij duidelijk aan onze kant staat. "Een advocaat voor mijn moeder is niet nodig. Die heeft ze een. Mijn oom is een advocaat." zeg ik. "Ga maar lekker weer naar buiten spelen met je vrienden. Volgens mij is dit een gezellig groepje en moeten jullie vaker samen logeren." zegt de vader van Svenno. "Nog een ding voor ik ga. Ik ben vooral bang dat mijn vader straks bij mijn broertje en zusje op school staat en hen daar komt ophalen en dat de school dan niet ingrijpt." zeg ik nog vlug. "Maak je niet zo druk. Ik bespreek alles met je moeder en geloof mij, ik weet er meer van dan je denkt. En nee, ik ben zelf niet gescheiden en mijn vrouw ook niet." Enigszins gerustgesteld ga ik naar buiten. Meteen vraagt Ivar wat er aan de hand was. "Ik wilde nog even over mijn vader praten. Dat was alles." "Je kan altijd bij mij terecht als je je hart wilt luchten. Je weet me te vinden op Facebook, WhatsApp en gewoon bellen." zegt Ivar. Ik bedankt hem en duw hem in het water. Vlak daarna voel ik wat handen in mijn rug en lig ik ook in het water. Tijd om mijn vader te vergeten en verder te spelen.