Liefde op het eerste gezicht

Even je zelf voorstellen.....

"Ik wil dat jullie tweetallen gaan vorm, alleen houdt er rekening mee dat jullie gaan doen of jullie een stelletje zijn. Twee jongens die een tweetal vormen, spelen ook dat ze allebei een jongen zijn. En niet een ervan een meisje." dat is mijn eerste opdracht. Teun vraagt Roxanne. Die gaat akkoord. Roan en Tim gaan een homostelletje spelen. "Dan gaan we beginnen met de basisregels. Alles wat je doet is nep, maar mag niet nep lijken." is de eerste regel die ik geef en meteen al vragen. "Als we moeten zoenen, moeten we echt zoenen?" vraagt een van de leerlingen. "Vind jij het prettig als jouw partner jou echt zoent?" vraag ik. De klas ligt dubbel, blijkbaar heb ik een domme vraag gesteld. "Ligt er aan wie mijn partner is. In dit geval vind ik het niet erg om Jacob te zoenen." antwoord het meisje. Een ander meisje had het niet goed begrepen. "Dus ik moet de jongen echt kussen? Dan ga ik alsnog naar de workshop poster maken." zegt ze. "Stel je niet aan Emma. Je hoeft mij niet te kussen." reageert Tim. "Oeh nee. Dan had ik meteen papa gebeld en de invalmeester laten aanklagen." reageert ze. "Iedereen rustig aan. De bedoeling is dat we een beetje leren te acteren en dat we lol hebben." zeg ik om de rust terug te krijgen. "Ik ken lang niet iedereen in de klas, dus laten we beginnen met een voorstelrondje. Ik ben Peter Jansen, 13 jaar oud. Ik heb een jonger broertje en een jonger zusje. Mijn ouders wonen gescheiden en ik zit sinds dit jaar bij de toneelclub op school. Mijn hobby's zijn acteren en voetbaltraining geven aan het elftal van mijn broertje." Dan geef ik Roan de beurt. "Ik ben Roan Jansen, 11 jaar oud. Ik heb een oudere broer en een tweelingzus. Mijn ouders wonen natuurlijk ook niet meer samen. Mijn hobby is voetballen met mijn beste vriend Tim en bij de voetbalclub, waar mijn broer mijn coach en trainer is." Dan wil Roxanne. "Ik ben Roxanne Jansen, morgen wordt ik 12 jaar oud. Ik heb een oudere broer en een tweelingbroer. Mijn hobby is ballet, alleen is hier geen leuke balletclub." "Daar heb je helemaal gelijk in. Ken jij iemand die goed is in balletles geven?" vraagt Emma. "Mijn oude balletjuf, maar die woont niet hier in de buurt. Zij weet verder ook niemand." antwoordt Roxanne. "Misschien iets voor je broer?" vraagt Emma. "Die heeft het al druk met het voetballen van mijn broertje en de toneelclub op school." antwoordt Roxanne. "Jammer Zou wel leuk zijn geweest zo'n knappe balletleraar." zegt Emma. "Hij heeft al een vriendin. En wou jij hem net niet bijna aanklagen?" reageert Roan. "Jammer van die vriendin. En ook knappe jongens klaag ik aan als het moet." reageert Emma. "Volgens mij moet een persoon haarzelf nog voorstellen." zeg ik. "Nergens voor nodig." zegt Emma. "Iedereen is geweest en ik maak voor jou geen uitzondering." zeg ik. "Wat gebeurt er als ik het toch niet doe?" vraagt Emma. "Dan mag jij je gaan melden bij de meester. Dit is mijn les en je doet mee onder mijn voorwaarden of niet. Andere opties zijn er niet." zeg ik. "Ik doe niet mee en ga niet naar de meester." zegt Emma. Ik kijk een keer naar Roan en die loopt meteen aan. "Wat gaat hij doen?" vraagt Emma. "Dat merk je zo." zeg ik. Niet veel later komt Roan terug met de meester. "Emma, Peter is vandaag jouw leraar en je hebt zijn opdrachten gewoon te doen, of je ze leuk vindt of niet. En je hoeft niet aan komen te zetten met een rechtzaak, want dat heeft de directeur vorig jaar allang met je vader besproken en die doet niet mee aan die dreigementen van jou. Je mag van mij best je vader bellen, maar dan moet je niet vreemd opkijken als je straf krijgt van je vader." zegt de meester tegen Emma. "Ik verwacht niet dat ze nog moeilijk doet, maar mocht dat wel het geval zijn, dan moet je de directeur er bij halen en die belt haar moeder wel op. Vooral niet te veel energie in stoppen." zegt hij tegen mij. "De eerste van wie ik klachten krijg dat hij/zij niet doet wat meester Peter zegt, krijgt strafwerk." zegt de meester tegen de klas en loopt weg. Vlak daarna komt de directeur binnen. "Hoe gaat het?" vraagt hij. "Er was een klein akkefietje en dat heeft de meester net opgelost. Ik wilde net verder gaan." antwoord ik. "Dan ga ik weer, als er iets is, je weet mijn kantoor te vinden." zegt hij en loopt weer weg. "Waarom vertelde u niet dat u problemen had met mij?" vraagt Emma. "Waarom zou ik dat doen? De meester heeft jou er toch op aangesproken? Dan moet jij de kans krijgen te tonen dat de boodschap is aangekomen en niet nog een tweede preek er overheen." antwoord ik. Daarna stelt Emma zich ook keurig voor. Dan is het tijd voor de eerste opdracht. "Jullie hebben net koppels gemaakt. Ik wil nu de koppels een voor een zien en daarbij moeten jullie doen alsof jullie elkaar voor het eerst ontmoeten. Jullie mogen zelf weten of het liefde op het eerste gezicht moet zijn en wel of niet van beide kanten, of dat jullie alleen voor vriendschap gaan." geef ik als opdracht op. Meteen een aantal vingers. Een jongen wil weten of je al meteen mag zoenen, waarbij het meisje waar hij een koppel mee vormt moeilijk kijkt. "Nee, als is het liefde op het eerste gezicht, je begint niet met zoenen. Dat komt later pas." antwoord ik. "Hoe kunt u dat nou weten, u bent nog erg jong." zegt de jongen. "Ik heb al een vriendin en dat was liefde op het eerste gezicht. En wij hebben niet gezoen bij onze eerste ontmoeting." zeg ik. Roan had ook een goede vraag: "Mag je elkaar bij de eerste onmoeting ook niet uit kunnen staan? Dat je pas later vrienden wordt?". Iedereen kijkt hem verbaasd aan, dat ze zelf die vraag niet bedacht hebben. "Dat mag. Zolang je het maar overtuigend doet en niet elkaar in elkaar probeert te slaan." antwoord ik. Niet dat ik dat verwacht bij Roan en Tim, maar voor de rest van de klas even grenzen stellen. "Nou hoop ik wel wat variatie te zien, niet dat iedereen voor hetzelfde gaat." zeg ik. Dan nog een goede vraag: "Mogen we even doorspreken wat we gaan doen of moeten we maar hopen dat de ander hetzelfde denkt?". "Hele goede vraag. In het echt weet je natuurlijk niet wat je te wachten staat en bij improvisatie is het soms ook juist leuk om niet te weten wat je tegenspeler doet, maar omdat dit een eerste opdracht is en ik het nog niet te moeilijk wil maken, krijgen jullie 5 minuten om het door te spreken. Daarna gaan jullie een voor een als koppel optreden voor mij en de rest van de groep." antwoord ik. De groep is opgelucht en gaan als koppels bij elkaar staan om het door te spreken. Sommigen lijken er zo uit te zijn en anderen hebben meer tijd nodig. "Meneer, moeten we het vooraf bespreken, of mogen we het toch een verrassing laten zijn?" wordt er nog gevraagd. "Als jullie het er met z'n tweeën over eens zijn dat jullie de ander willen verrassen met hoe je het aanpakt dan mag dat. Je moet niet met elkaar doorspreken hoe je het gaat doen, maar het mag wel." antwoord ik. Daarna zijn de vragen op.