លោកCEOព្រាននារី💞

ភាគ:25

"អុីបូ ហឹុក លោកយ៉ាងមិចហើយ"
ក្រសោបផ្ទៃមុខរាងក្រាស់ពីពេញទៅដោយឈាមហូររាងតូចយំឥតល្ហែ រាងតូចក៏ត្រូវរបួស តែមិនដល់ថ្នាក់ដូចរាងក្រាស់ដោយសារចាន់អ៊ីបូក្រសប់ចាប់ទ្រូងបែបនេះមិនសូវត្រូវរបួសផ្នែកក្បាលមានតែអុីបូរបួសត្រង់ក្បាលហើយត្រូវដៃទៀត

"ចេញទៅកុំខ្វល់ពីយើង ឡានចិត្តផ្ទុះហើយឆាប់ចេញទៅ"
"ទេ មិនអាចទេខ្ញុំមិនទុកលោកស្លាប់តែម្នាក់ឯងឡើយ ចាំបន្តិចខ្ញុំនឹងយកលោកចេញឲ្យបាន"

បើពេលវេលាអស់ត្រឹមនេះក៏សុខចិត្តព្រោះពួកយើងបានទៅជាមួយគ្នា ម្នាក់សុខចិត្តឱ្យមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រឡាញ់រស់ស្លាប់ខ្លួនឯង មនុស្សម្នាក់ទៀតមិនចង់រស់ដោយសារបាត់បង់មនុស្សឱ្យស្លាប់បាន ជម្រើសគឺទៅជាមួយគ្នានៅជាមួយគ្នាដល់ដង្ហើមចុងក្រោយ

"ឆេះកាន់តែខ្លាំងហើយ ចេញទៅកុំខ្វល់ពីយើង"
"ខ្ញុំនៅជាមួយលោក រស់គឺរស់ជាមួយគ្នាស្លាប់គឺស្លាប់ជាមួយគ្នា"

រាងតូចស្ទុះអោបរាងក្រាស់ជាប់ ស្លាប់គឺស្លាប់ជាមួយគ្នារស់គឺរស់ជាមួយគ្នា

"ចាន់"
"ហឹុម~"
"យើងរាប់ដល់ 3 ពួកយើងទៅជាមួយគ្នា"
"ហឹុម~"
"1~2~3~"

ស្របពេលរាប់ចប់ឡានស្រាប់តែផ្ទុះតែ ឯមនុស្សបាត់ស្រមោចជ្រាប

នៅភូមិគ្រឹះវ៉ាង

"ឆាប់តាមរូបកូនយើងឱ្យឃើញ រកមិនឃើញពួកឯងមិនបាច់ត្រឡប់ឱ្យយើងខូចក្បាលទេ"
"បាទលោកប្រុស ខ្ញុំនឹងរកអ្នកប្រុសឲ្យឃើញ"

"លោកបង កូនរស់កើតអ្វីឬអត់"
"កូនប្រុសរបស់ពួកយើងប្រាកដជាមិនកើតអ្វីជាដាច់ខាតអូនកុំពិបាកចិត្តអី"

ដំណឹងមួយនេះបានឮដល់អ្នកលោកវ៉ាងអ្នកស្រីយ៉ុង
អ្នកស្រីលោកប្រុសពិបាកចិត្តខ្លាំងណាស់ បញ្ជូនកូនចៅឲ្យទៅមើលម្ដងហើយតែមិនឃើញ នោះឃើញតែឡានឆេះ
ទើបបញ្ជាតាមរកឲ្យឃើញពួកមិនបានដឹងឡើយថាចាន់ក៏នៅជាមួយរាងប្រស់

ត្រឡប់មកមើលចាន់និងរាងក្រាស់ឯណេះវិញ អ៊ីបូ បានសន្លប់បាត់ស្មារតី បាត់ទៅហើយរបួសពេញខ្លួនក៏ដោយតែជួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់