"យើងអាណិតឯងណាស់ស៊ាវចាន់ "ចាន់ចូលទៅខាងក្នុងបាត់អុីបូក៏និយាយឡើងញ៉ោចស្នាមញញឹមចុងមាត់សម្លឹងមើលទៅចាន់មិនដាក់
"ប៉ាម៉ាក់កូនមកដល់ហើយ"ចាប់បើកទ្វារចូលគឺហៅប៉ាម៉ាក់មិនគេតែម្តង តែគួឱ្យស្តាយខ្លាំងណាស់ស្នាមញញឹមមិចនេះស្រាប់តែទម្លាក់ចុះទឹកភ្នែកថ្លាៗហូកាត់ថ្ពាល់ដូចទឹកបាក់ទំនប់
"ប៉ាម៉ាក់~មិនពិត ហាហា ប៉ា~"មកដលមិនគួឱ្យជឿនឹងភ្នែកលោកស៊ាវដួលដេកនឹងការរ៉ូ ម្តាយក៏ដួលទៀតតើមានរឿងអ្វីកើតឡើង
"អុីបូ ជួយប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំផង ជួយនាំគាត់ទៅពេទ្យផង ហឹុកៗ"ចាន់ត្រគងម្តាយជាប់ងាក់មកសុំអុីបូដែរឈរមើលធម្មតា
"មាឌប៉ាឯងធំយ៉ាងនេះយើងលើកមិនរួចទេ តែចាំបន្តិចយើងខលហៅអាហ្វុងមកជួយលើក"គេធ្វើដូចធម្មតាចឹងគ្មានអារម្មណ៍ថាឈឺចាប់នឹងភ្ញាក់ផ្អើលដូចជាចាន់
"តើយូដែរទេ "សួទាំងយំរហាម
"10នាទី"ហាស់10នាទីឆ្កួតទេអីមិចមិនជួយគ្រាទៅ
"លោកឆ្កួតទេយ៉ាងមិច10នាទីលោកដូចជាសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំហើយ"10នាទីមិនមែនមួយភ្លេតទេដែរឱ្យរងចាំអ្នកមកជួយហើយចាន់នៅដែរតើជួយគ្រាគ្នាទៅបានហើយ
"ស៊ាវចាន់~"ស្តាប់គេថាឱ្យក្តៅដូចភ្លើងស្រែកទឹងសរសៃរករ
"មនុស្សអត់ចិត្តដូចជាលោកមិនបាច់ខ្វាយខ្វល់នឹងរឿងគ្រួសារខ្ញុំទេ "លេងត្រូវការអ្នកជួយហើយធ្វើខ្លួនឯងក៏បានដែរ ចាន់គ្រាលោកស៊ាវយ៉ាងរំបាកដោយអុីបូឈរមើល
"គ្រាទៅរកដីកប់មែនទេ"ឈរផ្អែកខ្នងអោបដៃសួចាន់ដែរគ្រាលោកស៊ាវកាត់មុខ
"វ៉ាងអុីបូ លោកដូចជាហួសហេតុពេកហើយ"ប៉ាគេមិនទាន់ទៅណាចោលគេ តែគេនិយាយដូចលោកចាន់នាំឪពុកទៅកប់ដូចខ្មោច
"ហួសហេតុត្រង់ណា ឯងពេលនេះមានអ្វីជូនប៉ាឯងទៅពេទ្យទេ យើងខំសួមានចិត្តហើយនៅមកថាយើងហួសហេតុ"ស្រែកកំហក៎
"ខ្ញុំបាននិយាយហើយរឿងគ្រួសារខ្ញុំលោកមិនបាច់ខ្វល់ច្រើនទេ"ចាន់ក៏គ្រាលោកស៊ាវមកដល់ខាងក្រៅក៏ជូនជួបនាយហ្វុង
"បងហ្វុង"
"បងជួយ~"នាយហ្វុងក៏ចូលមកជួយគ្រាដោយមានអ្នកខ្លះមិនពេញចិត្ត ឈរក្តោបដៃយ៉ាងណែន
YOU ARE READING
លោកCEOព្រាននារី💞
Romansaជានិស្ស័យនឹងគ្នាទើបពួកយើងបានជួបគ្នា តាមរយៈអូនជាលេខារបស់បង អូនមហាស្តេចឆ្នាស់ប៉ះបងជាមហាព្រាននារី
