លោកCEOព្រាននារី💞

ភាគ:46

កន្លែងណាក៏មានក្តីសុខឱ្យតែម្ខាងមិនដូចមុន មិនអាក្រក់
យប់បានមកដល់សំណាងធ្វើសង្គ្រាមរួចរាល់មិនចឹងសៀហ្វុងឃើញខ្ទិចគ្មានសល់
"ពេលណាអូនសាំមនឹងបង ពេលណាអូនមានកូនហា៎"ចាន់ឡើងភាំង ធ្វើមិចដឹងបើ1ខែហើយមិនព្រិត្តិកម្មផងនឹង កាលមានប៉ាវៗអុីបូជាអ្នកចាញ់ចំនួសឥឡូវសូម្បីតែអុីបូមិនចាញ់ចាន់ក៏មិនចាញ់ឱ្យធ្វើយ៉ាងមិច
"បងរើសបែបនឹង គ្មានអ្នកណាហ៊ានមកទេ" ចង់បានកូនស្រីចុះបើកូនប្រុសចង់មករស់នៅជាមួយគេព្រមស្រឡាញ់កូនចាន់ទេ បើរើសចឹងគ្មានអ្នកមកនៅជាមួយទេ
"អ្នកណាថាបងរើស ស្រីប្រុសបងស្រលាញ់ដូចគ្នា"ស្ទុះដាក់ខ្លួនអង្គុយចិត្ត សំខាន់គេចង់បានកូនតូចម្នាក់ទៀត
"អូនមិនដឹងមានយ៉ាងមិចទេ បានហើយមានពេលណាមានពេលនឹងចុះទៅញាំបាយ"ចាប់ទាញដៃប្តីចុះមកខាងក្រោម
មកដល់ខាងក្រោមចាន់សព្រាយបើកភ្នែកធំៗ
"នេះ នេះ បង" និយាយមិនចង់ចេញ ហត់យូរហើយគេចេះគិតពីប្រពន្ធដែរតើ
"ភ្ញាក់ផ្អើល មែនទេ បងឃើញអូនហត់ធ្វើការច្រើនបង ក៏ប្រើអាហ្វុងទិញឱ្យអូនស្រួលបោកខោអាវ នឹងអ្នកបម្រើជាង20នាក់ ស្រ្តី10បុរស10នាក់ ចាប់ពីពេលនេះបងមិនឱ្យអូនលំបាកឡើយ" ចាន់មិនបានភ្ញាក់ផ្អើលនឹងម៉ាស៊ីនបោកខោអាវតែភ្ញាក់ផ្អើលនឹងប្តី ចេះគិតគូរដែរតើ
"មិនសប្បាយចិត្តហ្ហេស បងមិនដឹងថាអូនចង់បានអ្វីទេ ចាំថ្ងៃក្រោយបងនាំចូលហាងពេជ្រដែរល្បីលើសគេ" ចូលមកអោបប្រពន្ធថើបថ្ពាល់លួងចិត្តប្រពន្ធ តែចាន់មិនបានមាត់មិនញញឹម មិនសប្បាយចិត្តទេព្រោះរបស់នៅលើខ្លួនចាន់សិទ្វិតែរបស់ថ្លៃៗដែរអុីបូទិញឱ្យ រកកន្លែងសប្បាយមិនឃើញទេរឿងពេជ្រចាន់គ្មានអារម្មណ៍
"ញាំបាយហើយ អូនចង់សួបងរឿងម្យ៉ាងទាក់ទងនឹងប៉ាម៉ាក់របស់អូន"វាដល់ពេលចាន់ដឹងការពិតហើយ អុីបូពេលនោះទម្លាក់ទឹកមុខមកអង្អុយញាំបាយ
(បងលេងឱ្យអូនឆ្ងល់ទៀតហើយ)និយាយក្នុងចិត្ត បើគេមិនបានធ្វើគ្មានអ្វីគេត្រូវភ័យខ្លាច
មួយសន្ទុះចាន់ឆ្អែតងើបឈរអស់កម្ពស់និយាយបងកាន់អុីបូ
"អូនឆ្អែតហើយ ប្រមូលចានលាងផង"អ្នកស្តាប់លឺឡើងគាំងពីតូចមកមិនដែរបានប៉ះចានឆ្នាំងបានម្តងផងមកប្រើ
"ប្រពន្ធ បង "អុីបូស្ទាក់ស្ទឺនឹងនិយាយថាបងមិនលាងទេតែនិយាយមិនចេញទើបងាក់មកសម្លក់សៀហ្វុងដែរឈរនៅគៀននោះ
"ការងារឯង"
"បាទ ចៅហ្វាយ"សួ
"នៅបាទស្អីទៀត ឆាប់មកប្រមូលចានលាងទៅ និយាយច្រើនកាត់ប្រាក់ខែឥឡូវនឹង" បញ្ជាអស់ចិត្តរត់ឡើងទៅលើបាត់ សៀហ្វុងនៅឈររអ៊ូម្នាក់ឯង
"អំបាញ់មិញយើងនិយាយច្រើនហ្ហេស តែយើងចាំបានថាយើងនិយាយតែបីម៉ាត់ទេ ហួចចៅហ្វាយ"គិតឃើញហួសចិត្ត
នៅក្នុងបន្ទប់
"ប្រពន្ធសម្លាញ់ បងនិយាយជាការពិត"ខំបកស្រាយតែចាន់មិនជឿនឹងសម្តីអុីបូចាន់នៅតែគិតថាអុីបូជាអ្នកសម្លាប់គ្រួសាររបស់គេ
"បងនៅកុហកអូនដល់ពេលណា "
"បងមានអ្វីត្រូវកុហកអូន បងនិយាយសិទ្ធិតែជាការពិត អាហ្វុងជាសាក្សី" អុីបូនៅតែបកស្រាយតែចាន់មិនយល់ស្របព្រោះអុីបូជាអ្នកនិយាយដោយផ្តល់ថាខ្លួនជាអ្នកសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់ចាន់
"បងហ្វុងពាក់ព័ន្ធអីនឹងរឿងនឹង"
"ព្រោះបងសម្លាប់មនុស្ស "ពាក្យដែរចាន់ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះគាំង គាំងគ្រប់យ៉ាង
"ចាន់..."
"កុំប៉ះអូន ហឹុក"ចាន់ក្រវាស់អុីបូចេញ
"ចាន់....បងមិនចេះតែដើរសម្លាប់មនុស្សតែផ្តាសទេ បងមានហេតុផល់" គ្រប់យ៉ាងរកជនដៃដល់សម្លាប់ប៉ាម៉ាក់ចាន់នឹងហើយ
"ហេតុផលអី ចាំបាច់សម្លាប់មនុស្ស"
"បន្តិចទៀតអូនយល់ដោយខ្លួនឯង តែសំខាន់អូនត្រូវដឹងរឿងការពិត ព្រោះបងមិនបានសម្លាប់ប៉ាម៉ាក់អូន"រាងក្រាស់ចុះមកខាងក្រោមស្រែកហៅសៀហ្វាងដើម្បីយកភស្តុតាងឱ្យចាន់
"អាចង្រៃ "
"ហួច ចៅហ្វាយចិត្តត្រជាក់ នេះចាំខ្ញុំបាញ់ឱ្យ" សៀហ្វុងប្រញាប់ដៃបាញ់វិដេអូឱ្យអុីបូ
"អាចង្រៃឯងមិនឱ្យទូរស័ព្ទមក បាញ់អាញេញៃម្លេះ"
"បាទ បាទ" ហុចទូរស័ព្ទឱ្យរួចប្រុងដើរចេញតែអុីបូទាញក អាវឡើងទៅជាមួយ
នៅក្នុងបន្ទប់
"អួយ....ចៅហ្វាយហៅស្រួលបួលក៏មិនបាន"ដល់ក្នុងបន្ទប់សៀហ្វុងចិត្តដាច់ខ្យល់
"នេះភស្តុតាង ល្មមឈប់គិតថាបងជាអ្នកធ្វើបានហើយ"
ចាន់ទទួលទូរស័ព្ទពីដៃអុីបូបើកមើលវិដេអូ ចាន់បើកភ្នែកធំៗឃើញអ្វីដែរចាន់បានឃើញនោះអេននីនឹងហៅឈាន
"យ៉ាងមិចដែរជឿបងហើយឬនៅ នាងសាភាពហើយ"
"ហៅឈាន ម៉េចក៏នៅទីនោះ"ចាន់និយាយម្នាក់ឯងទាំងភ្ញាក់ផ្អើល បន្តាប់មកអុីបូបែមកសម្លក់សៀហ្វុង
"អ្នកណា ប្រើឯងថតវា"ស្រែកសម្លត់
"ខ្ញុំមិនបានជាអ្នកថតទេចៅហ្វាយ ម័ង្ស "សៀហ្វុងត្រូវមួយដៃកណ្តាលមាត់ដួលអស់ចំហរ
"បងធ្វើអីនឹង បងឆ្គួតហើយ"ចាន់ស្ទុះមកជួយលើកសៀហ្វុងឡើងស្រប់ពេលនោះប៉ាវៗភ្ញាក់យំ ព្រោះបានឃើញប៉ាៗគេឈ្លោះគ្នាមានវាយគ្នាទៀតក្មេងភ័យ
"បងឆ្គួតចឹងឬ"
"មែនហើយ បងយកហៅឈានមកពាក់ព័ន្ធនៅវាយបងហ្វុងទៀត បងមានមុខមកសួអូនទៀតមែនទេ បងមើលកូនចុះបងចេះខ្មាស់កូនទេ"អុីបូឈរឆ្គឹងហារមាត់មិនចង់រួច
"ចាន់....កុំឈ្លោះគ្នាដោយសារតែបងកូនចៅតូចតាចអី ចៅហ្វាយខ្ញុំសុំទោស"សៀហ្វុងអោនគោរពបន្តិចក៏ដើរចេញទៅ មិនបានខឹងឡើយគ្រាន់តែអន់ចិត្តបន្តិចបន្តួចយូរឆ្នាំមកហើយលើកទីមួយដែរអុីបូវាយគេនោះ
"ចាន់....បង បង"រឿងគ្រប់យ៉ាងចាន់បានដឹងហើយ តែដែរធ្វើឱ្យចាន់ភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺហៅឈាននៅក្នុងវិដេអូនឹងដែរ ហើយចុះពេលនេះហៅឈានយ៉ាងមិចហើយត្រូវបាញ់សម្លាប់ដូចអេននីដែរមែនទេ
"ចាំនិយាយគ្នាពេលក្រោយ ប៉ាវៗកំពុងតែគេង"វៃខ្នងប៉ាវៗតិចៗ អុីបូខាំបបូរមាត់ក្រោមបន្តិចក៏ដើរចេញទៅ
"ចៅហ្វាយ...."សៀហ្វុងហៅអុីបូដែរទំចុះមក ទោះវៃគេយ៉ាងណាសៀហ្វុងនៅតែគោរពគេជាចៅហ្វាយដូចដើមមិនប្រូលទៅណាចិត្តខឹងបន្តិចក៏គ្មាន
"ឈឺទេ"សៀហ្វុងងើយក្បាលទាំងញញឹម ព្រោះគេដឹងស្រាប់ហើយថាចៅហ្វាយគេមិនអាក្រក់ដល់ថ្នាក់នឹងទេ
"មិន មិនឈឺទេ "
"ល្អហើយបើមិនឈឺ ទៅបើកឡានឱ្យយើងបន្តិច"
"ទៅណាទៀន"
"ផ្ទះចាស់"
"បាទចៅហ្វាយ"សៀហ្វុងរត់វឹងទៅយកឡាននៅឃាំ្លងដាក់ឡានដើម្បីមកទទួលចៅហ្វាយ
ធ្វើដំណើរចិត្ត1ម៉ោងទើបមកដល់ផ្ទះចាស់ដែរធ្វើទារុណកម្មហៅឈាន
    ក្រាក់
"វាយ៉ាងមិចហើយ"សួអ្នកយាមទ្វារ
"មិនលឺមាត់ទេចៅហ្វាយ "
"ឱ្យបាយវាសុីអត់"
"មិនព្រមសុីទេចៅហ្វាយ"
"បើកទ្វារ"
          ក្រាក់
គ្រាន់តែបើកទ្វារមកឃើញថាសភាពហៅឈានពិបាកមើលខាំ្លងណាស់អាវពណ៍សរប្រែជាពណ៍ក្រហមដោយឈាមធ្វើទារុណកម្មដោយខ្សែតីយ៉ាងព្រៃផ្សៃ
"យកទឹកមកជះវាឱ្យភ្ញាក់ទៅ"
"បាទ"កូនចៅទៅយកទឹកមកជះហៅឈានឱ្យផ្ញាក់ ជះភ្លាមហៅឈានពិតជាភ្ញាក់មែនភ្ញាក់ទាំងគ្មានកម្លាំងតែបានឃើញមុខអុីបូហើយធ្វើឱ្យគេខឹងក្តៅក្រហាយភ្លាមតែម្តង
"ពេញចិត្តឯងហើយមែនទេ អាអុីបូសមចិត្តហើយឬនៅ"
"លើកវាមកតាមយើង" អុីបូនៅតែរក្សារទឹកមុខមាំលូកខោប៉ាវចូលមកក្នុងឡាន
"ឯងនាំយើងទៅណា លេងយើងប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឯងទៀតមែនទេ"ចូលមកក្នុងឡានហើយតែកូនចៅអុីបូចាប់ជាប់ខ្លាចថាហៅឈានធ្វើអ្វីមិនគប្បីលើអុីបូ
"បិតមាត់វាទៅ"
"បាទ"កូនចៅអុីបូយកស្គុតមកបិតមាត់ហៅឈានជាប់
បានស្រែកតែនៅក្នុងបំពង់ករ
      នៅខន់ដូអុីបូ
លើកទីមួយហើយដែរអុីបូនាំហៅឈានមកខន់ដូររបស់គេទាំងគ្មានមូលហេតុ
"ឯងនាំយើងមកទីនេះធ្វើអី "
"ណេះ អាវរបស់យើង យើងឱ្យខ្ចីពាក់សិន ទៅងូតទឹកទៅ"ហៅឈាន សារឡាំងកាំង ម៉េចក៏គេបែជាធ្វើល្អដាក់គេចឹង គេមានល្បិចអីទៀតហើយ
"ម៉េចមិនឆាប់ទៅ នៅធ្វើមុខឆ្ងល់ដល់ណា"
"ឯងធ្វើល្អជាមួយយើងក្នុងគល់បំណងអី"សួរធម្មតា
"បន្តិចទៀតឯងដឹងខ្លួនឯងហើយ ងូចរួចហើយយើងឱ្យអាហ្វុងលាប់ថ្នាំឱ្យឯង"និយាយហើយគេចូលទៅបន្ទប់ផ្សេងចូលទៅសម្រាក់បាត់ទៅមានរឿងជាច្រើនដែរគេត្រូវគិត
             បន្ទប់ហៅឈាននៅ
"ចៅហ្វាយយើងប្រាប់ថា ឱ្យឯងនៅសម្រាប់នៅខន់ដូររបស់គាត់សិន មិនដឹងថាពេលណាទេ"ហៅឈានគេងផ្គាប់មុខ សៀហ្វុងលាប់ថ្នាំឱ្យនិយាយមិនកាច
"យើងនឹងសួរវាឱ្យដឹងរឿង "
"ចៅហ្វាយមិនចេះតែសួរស្រួលៗទេ "
"ចុះឯងចង់ឱ្យយើងធ្វើយ៉ាងមិច និយាយជាមួយឯងមិនចូលគ្នាទេ និយាយទៅឯងក៏ទូលពិតឥឡូវនឹង"
"យើងមិនមែនមាត់ឆ្កែទេ ថ្ងៃមិញយើងក៏ត្រូវរបស់ចៅហ្វាយដែរស្នាមមាត់មិនទាន់ជាផង"
"រួចហើយ ហើយនេះបាយម្ហូបដែរចៅហ្វាយប្រើយើងទៅទិញទាំងយប់ដើម្បីតែឯង ញាំហើយដេកទៅទាន់ចៅហ្វាយយើងមានចិត្តល្អ"និយាយហើយដើរទៅបាត់ បើសួថាសៀហ្វុងដឹងរឿងអត់ គឺអត់ទេសូម្បីតែគេជាកូនចៅចំណិតប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែមិនយល់ចិត្តអ៊ីបូទៀត
សុខៗក៏ធ្វើល្អអត់យល់

_____
អ្នកណាគេដឹងចិត្តអុីបូខ្លះខមិនមក សម្រាប់ខ្ញុំអត់យល់🙂