លោកCEOព្រាននារី💞

ភាគ:42

បន្តាប់ពីសៀហ្វុងចេញទៅតោវគីនាងក៏ចូលមកទាំងគ្មានការអនុញ្ញាតពីអ្នកខាងក្នុង
« លោកអគ្គនាយក ខ្ញុំឆង់កាហ្វេមកជូន » នាងញញឹមលើកមកឱ្យអុីបូ ដោយគ្មានពាក្យអរគុណមកនាងផ្ទុយទៅវិញនាងទទួលបានកែវភ្នែកមុតស្រួច សម្លឹងមើលនាងដោយមិនពេញចិត្ត
« នេះមិនមែនជាការងារនាងទេ រឿងយើងចង់និយាយជាមួយនាងមិនទាន់រួចទេ យកកាហ្វេរនាងទៅវិញទៅទាន់ប្រពន្ធយើងមិនទាន់មកឃើញ » សម្លក់តោវគីសំឡេងត្រជាក់ស្រេប បើប្រពន្ធរបស់គេមកឃើញទាន់ ធានារថានាងស្លាប់គ្មានដីកប់ទេ
« លោកអគ្គនាយកមានប្រពន្ធដោយរបៀបណា ហេតុអីខ្ញុំមិនដឹង »
« បិតមាត់របស់នាងហើយចេញទៅ នាងនឹងទទួលបានកាងារថ្មី » នាងតោវគីក្តោបដៃចូលគ្នាចេញទៅទាំងមិនបានយកកាហ្វេរទៅជាមួយ អុីបូមើលទៅកាហ្វេរនៅលើតុបន្តិចនាយងើបឈរអស់កម្ពស់កាន់កាហ្វេរមកចាក់ចោលក្នុងធុងសម្រាម ដកដង្ហើមធំបន្តិចមកអង្គុយកន្លែងដើម
ក្រាក់
« អុីបូ »ចាន់បើកទ្វារចូលមកថែមទាំងមានអាហារមកជាមួយ អុីបូបានឃើញចាន់ក៏លិចស្នាមញញឹយ៉ាងផ្អែមល្ហែមដើរមកអោបថើបប្រពន្ធ
« បងនិយាយហើយ ថាប្រពន្ធបងមិនដាច់ចិត្តទុកឱ្យប្តីអត់ឃ្លានបែបនេះទេ សឺុត...គួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ » អង្គុយចាំប្រពន្ធយកអាហារមកឱ្យយូហើយ មិនហ៊ានញាំខាងក្រៅទេចាំរបស់ប្រពន្ធ
« ឈប់ថើបអូនមកញាំបាយវិញ ឃ្លានមិនចឹងហ្ហេស »ចាន់ដកខ្លួនរៀបចំបាយទឹកឱ្យប្តី អុីបូគេតាមមើលកាយវិការប្រពន្ធមិនដាច់ពីក្រសែភ្នែកដោយការពេញចិត្ត
« បញ្ចុក ប្តីបន្តិចមក » ប្រពន្ធអង្គុយលើភ្លៅអោបចង្កេះប្រពន្ធជាប់ពេបមាត់ឱ្យប្រពន្ធបញ្ចុក
« ចាស់ហើយឱ្យក្មេងបញ្ចុក មានដៃញាំខ្លួនឯងទៅ » មិនមែនក្មេងទេចេះប្រើក្មេងទៅកើត  អុីបូប្រពន្ធថាចាស់ចងចិញ្ចើមមុខគេឡើង20មកថាគេចាស់
« នៅសម្លឹងអូនដល់ណា ណេះហារមាត់ »
« អួយ ចាន់ចង់សម្លាប់បងមែនទេ » មិនទាន់ថាមាត់ផងត្រូវចាន់ច្របាច់មាត់ញុកបាយចូលតែម្តង អុីបូអួលចង់ដាច់ខ្យល់
តែម៉ាកៗនេះអីរស់មិនដល់ស្អែកទេ
« ជុប ពេញចិត្តទេមួយម៉ាត់ទៀតទេ » ឆ្លៀតប្តីកំពុងតែទំពារបាយចាន់ឪនមកថើបបបូមាត់អុីបូបន្តិចសួឌឺតែម្តង
អង្គុយលើគេហើយធ្វើបាបគេទៀត
« ឆ្ញាញ់....»ចាប់ញាំខ្លួនឯងលេងប្រើប្រពន្ធអោនញាំដោយដៃម្ខាងអោបចង្កេះប្រពន្ធជាប ចាន់ពេលឃើញប្តីបែបនេះក៏អោបដៃអស់សំណើច
« ឆ្អែតហើយហ្ហេស »
« ហឹុម អូនបានខ្សែរដៃនេះមកពីណា » ទាញកាយប្រពន្ធមកអោបក៏ប្រទះនឹងខ្សែរដៃពណ៍ក្រហមមានរូបបេះដូង
« សុីនជីឱ្យអូន ស្អាតទេ »ចាន់លើកដៃបង្ហាញអុីបូថែមទាំងញញឹមស្រស់ទៀតផង តែកុំមើលទឹកមុខអុីបូកុំគិតថាគេមិនដឹងពីសុីនជី សុីនជីពីមុនធ្លាប់និយាយពីចាន់ឱ្យគេស្តាប់ច្រើនណាស់ថែមទាំងប្រាប់ថាស្រឡាញ់ចាន់ទៀតផង
« ស្អាតតែមិនសាកសមនឹងអូន អូនគួរតែពាក់របស់ថ្លៃមានតម្លៃសាកសមជាប្រពន្ធមហាសេដ្ឋី » របស់អនៗទោះស្អាតក៏គ្មានអ្វីទាក់ទាញ ប្រពន្ធមហាសេដ្ឋីដូចជាចាន់គួរតែពាក់របស់ថ្លៃៗ
« មិនសាកសមត្រង់ណា ស៊ីនជីមានចិត្តឱ្យអូនថ្វីដ្បិតតែមិនថ្លៃតែវាជាការដូរនាងជូនមកអូន »
« លក្ខណៈអ្វី » មាំស្មើមើលមុខប្រពន្ធដែររកពាក្យនិយាយអុីបូក៏លួចមានចិត្តប្រច័ណ្ឌដែរ នាងជូនចាន់ក្នុងគល់បំណងអ្វី
« ខែក្រោយជាថ្ងៃខួបគម្រប់24ឆ្នាំរបស់អូននៅខែ9នេះ បងមិនចាំទេឬ ស៊ីនជីមិនបានមកថ្ងៃរបស់អូននោះទេទើបនាងជូនអូន » អុីបូក៏ឈប់សួរ ដាក់ក្បាលកើយលើទ្រូងចាន់បិតភ្នែកគេង
« បងអស់កម្លាំងណាស់ សុំគេងបែបនេះឱ្យបានយូរបន្តិច »
អោបប្រពន្ធយ៉ាងណែនចាន់អោបប្តីវិញយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់
មួយសន្ទុះចាន់អោនមកមើលអុីបូតែថាអុីបូគេងលក់ពិតមែន
កម្លងផុតទៅជាច្រើនម៉ោង ចាន់ក៏គេងលក់ដូចគ្នាស្រប់ពេលនោះអុីបូបើកភ្នែកងើបមុខឡើងស្រាប់តែចាន់ត្រេតក្បាលមកគេងលើទ្រូងរបស់ខ្លួនម្តងមិនដឹងថាគេងពីស្មើណាទេគួរឱ្យអាណិតណាស់
« ក្មេងចង្កួត ក្មេងអីគ្រាន់តែគេងក៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ »  ទាញមុខចាន់មកមើលញញឹមតែម្នាក់ឯងដោយឡែកចាន់គេងគ្មានទៅដឹងស្អីទេ
« អ៊ុប...» ថើបរំខានអ្នកគេងម្តង អ្នកណាប្រើឱ្យគួរឱ្យស្រឡាញ់បែបនឹង
« ប្រុសចាស់ បងគួរឱ្យធុញណាស់ » ចាន់អុញមុខអុីបូចេញបែមុខចេញគេងបន្តនៅឆ្លៀតទាញអាវអុីបូចេញលូកដៃចូលស្ទៀបអង្អែលសាច់ប្តីទៀតអុីបូសែនហួសចិត្តតែមិនបានបដិសេធលូកចង់ធ្វើអ្វីក៏តាមចិត្តនាយមិនថាអ្វីទេអង្គុយធ្វើការបន្ត
« ទុកៗ ចៅហ្វាយ »
« ចូលមក » សៀហ្វុងគ្រានតែចូលមកបើកភ្នែកធំៗតែមិនហ៊ាននិយាយ សភាពដែរគេឃើញចាន់កំពុងតែលូកដៃចូលក្នុងអាវអុីបូស្ទៀបពេញរាងកាយ
« ឯងចង់ខ្វាក់ភ្នែកមែនទេ ម៉េចមិនឆាបនិយាយមក » សម្លក់សៀហ្វុងសម្លត់ ចាន់ដឹងថាសៀហ្វុងចូលមកក៏ប្រញាប់ដកដៃចេញអោបចង្កេះវិញឆ្ងបមុខនឹងដើមទ្រូងអុីបូ
« ខ្ញុំមកយកកិច្ចការដាក់ឱ្យអ្នកនាងតោវគី បាទ »
« នេះជាការងាររបស់នាង ឱ្យនាងអានទៅការងារដែរយើងដាក់ឱ្យនាងត្រូវធ្វើទាំងអស់ »បោះក្រដាស់ឱ្យសៀហ្វុងដោយទឹកមុខមាំកាចមានអំណាច សៀហ្វុងឪនក្បាលគោរពបន្តិចទទួលក្រដាសចេញទៅបាត់ទៅ
« ការងារអ្វីទៅ » ចាន់ងើយមុខមកសួអុីបូ
« បោសសម្អាត បន្ទប់ទឹកពេញចិត្តទេ » ចាន់លឺតែបែបនឹងញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តងើបខ្លួនមកថើបប្តី
« ជុប ជុប ប្តីអូនគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ ហិហិ »
« អ៊ុប » សម្លឹងបបូមាតយូៗទៅគួរឱ្យចង់បឺត មិនបង្អង់យូរចាប់កញ្ចឹងក រាងតូចបំបិតមាត់បឺតជញ្ជក់ត្របាក់តិចៗក្រលាស់លេងពេញប្រអប់មាត់តូចទន់ ចាន់មិនបានបដិសេធឬប្រកែកអ្វីឡើយអោបក អុីបូតបស្នងអុីបូវិញតែពេលនោះ
« លោកអគ្គនាយក ខ្ញុំមិនលាងបន្ទប់ទឹងឡើយ ស៊ាវចាន់ឯងធ្វើស្អីនឹង » រត់ចូលមកឃើញសភាពទាំងអស់ អុីបូចាន់កំពុងតែថើបជញ្ជក់គ្នានៅពីមុខរបស់នាងពេញៗ
« ចៅហ្វាយ ខ្ញុំហាមនាងហើយតែនាងនៅតែសម្រុកចូលមក
» អុីបូដកមាត់ចេញសម្លឹងមុខតោវគីយ៉ាងខឹងសម្បា
« យកនាងធ្វើដែរឯងចង់ធ្វើឬយកនាងទៅសម្លាប់ចោលក៏បាន»
« អុីបូបងនិយាយអីនឹង មិនបានបងហ្វុងត្រឹមដេញចេញបានហើយកុំសម្លាប់នាងអី » ចាន់ងើបមកហាមឃាត់អុីបូទោះចាន់ស្អប់នាងមិនពេញចិត្តនាងតែមិនចង់ឱ្យអុីបូសម្លាប់អ្នកណាឡើយគ្រាន់តែនាងបានឃើញពួកគេថើបគ្នានោះ
« អាហ្វុង យើងប្រាប់ថាឱ្យយកនាងទៅសម្លាប់ចោល »
« ឃោរឃៅពេកហើយ បងធ្វើដើម្បីអូនមិនបានទេឬ »
មួយឃ្លានេះអុីបូក៏បែមកមើលមុខចាន់បន្តិចសម្រួលអារម្មណ៍ទាញកាយចាន់មកអង្គុយលើភ្លៅវិញ
« នាងគ្មានការងារទៀតទេ អាហ្វុងយកនាងចេញពីមុខយើង»
« បាទ »
« លោកអគ្គនាយក ហុឹកៗអត់ទោសឱ្យខ្ញុំម្តងទៅ ខ្ញុំលេងហ៊ានចូលមកទៀតហើយ អ្នកប្រុសចាន់ជួយនិយាយឱ្យលោកអគ្គនាយកឱ្យខ្ញុំផង » បែបនេះទើបនាងហៅចាន់ថាអ្នកប្រុសដែរពីមុននាងហៅចាន់អាក្មេងពេញៗមាត់