"ការងារមិនចេះតែរកបានធ្វើឡើយ បើមានហើយក៏ត្រូវតែមកធ្វើកុំឱ្យម្ចាស់គ្រមហ៊ុនដៀលគុំនិត"មិនឱ្យចាញ់ក៏និយាយឌឺតែម្តង
"ផាច់ៗ~ល្អនិយាយបានល្អ"អុីបូស្រាប់តែទះដៃ
"មើលទៅឯងដូចជាអេបអបប៉ាយើងបានច្រើនណាស់ បានអ្វីខ្លះហើយ មានគិតចង់អេបអបយើងបន្ថែមទៀតអត់"ដើរមកចិត្តចាន់នឹងញញឹមចុងមាត់
"លោកនិយាយស្អី"ចាន់អង្គុយចងចិញ្ចើមសម្លឹងអុីបូគេចង់និយាយពីអ្វីអែបអបអ្នកណាខ្លួនមិនដឹងអី្វទេ
"យើងហាមជាប្រធានរបស់ឯង ចាំពីថ្ងៃនេះទៅដាច់ខាតមិនឱ្យឯងទៅជួបប៉ារបស់យើងទៀត"អុីបូជ្រាត់ដៃទាំងសងខាងអោនសម្លក់កែវភ្នែកចាន់សឹងតែលៀគ្រាប់ភ្នែកចេញក្រៅ
"វ៉ាងអុីបូលោក....អ៊ុប...."ដឹងថាចាន់នឹងយកការងារមកនិយាយទើបគេមិនចង់ឮការបដិសេធ រាងក្រាស់ស្ទុះអោនមកបំបិតមាត់ចាន់មិនឱ្យនិយាយអ្វីតទៀត
គេយាយអីត្រូវតែធ្វើតាម
"អឹម~ជុប~"ទោះជាចាន់ខំរុញគេយ៉ាងណារាងមាំនៅតែមិនបោះបង់ការថើបមួយនេះ
"អាយ~លោកដាក់ខ្ញុំ...អ៊ុប~"អុីបូចាប់ចាន់លើកដាក់ឱ្យអង្គុយលើតុធ្វើការច្រកគៀវ នាយចូលមកប្រឡោះជើងរបស់ចាន់ នឹងទាញចង្កេះតូចមួយក្តាប់អោបផ្កឹបនឹងចង្កេះរបស់គេរួចបំបិតមាត់ចាន់ម្តងទៀត
"ឯងជារបស់យើងតែម្នាក់គត់អ្នកក៏គ្មានសិទ្ធិ"ចាន់មិនយល់ពីអារម្មណ៍របស់អុីបូទេថាគេចង់បានអ្វីពីខ្លួន
អុីបូនិយាយកំហក៎ខ្លាំងៗដើម្បីឱ្យចាន់លឺ
"ខ្ញុំខំនៅឆ្ងាយពីលោកហើយ លោកស្អប់ខ្ញុំលោករអើមខ្ញុំតើពេលណាលោកដោះលេងខ្ញុំ ហេតុអីទៅហេតុអីខ្ញុំនៅតែចិត្តលោក"ចាន់យំចំពោះមុខរបស់គេ វាឈឺខ្លាំងណាស់ចង់នៅឆ្ងាយពីគេ តែហេតុអីកាន់តែចង់ចាក់ចេញគេខាន់តែហាមខ្លួន នេះមែនទេដែរនិយាយថាស្អប់
"ព្រោះតែយើង~"ដល់ត្រឹមនេះគេក៏មើលមុខចាន់ដ៏ស្រទន់តែមិនមែនដល់អ្នកចំពោះមើលដឹង ទឹកមុខរបស់គេដូចចង់ប្រាប់រឿងអ្វីមួយ
"ព្រោះតែលោកស្អប់ខ្ញុំទើបលោកមិនចង់ឱ្យខ្ញុំទៅណាដរាបណាលោកមិនទាន់ធ្វើបាប់ខ្ញុំឆ្អែត"ចាន់ស្រាប់តែលើកដៃទាំងសងខាងដាក់លើស្មាអុីបូថើៗនឹងនិយាយយ៉ាងស្រទន់កែវភ្នែកពពេញទៅដោយទឹកភ្នែក
YOU ARE READING
លោកCEOព្រាននារី💞
Roman d'amourជានិស្ស័យនឹងគ្នាទើបពួកយើងបានជួបគ្នា តាមរយៈអូនជាលេខារបស់បង អូនមហាស្តេចឆ្នាស់ប៉ះបងជាមហាព្រាននារី
