នេះមែនទេជាស្នេហា៍ពិតប្រាកដ គេស្រឡាញ់គ្នាដោយធ្វើបែបមែននេះទេ ខ្ញុំសុំមិនមានល្អបំផុត ប៉ុន្តែខ្ញុំបានលួចដាក់ចិត្តដាក់ថ្លើមទៅមនុស្សដែរមិនយល់ចិត្តខ្ញុំទៅហើយធ្វើយ៉ាងមិច
រាងក្រាស់ឈរសូកខោប៉ាវញោចមុខមាត់ពេញចិត្តនឹងអ្វីដែរគេកំពុងតែធ្វើមកលើចាន់ ដែរស្រែកយំធាក់ជើងឱ្យពួកវាចេញឱ្យឆ្ងាយ កណ្តុរខ្លះវារត់ចេញកណ្តុរខ្លះវាបែជាកមរកចាន់ទៅវិញ
សៀហ្វុងអាណិតខ្លោចចិត្ត ចិត្តចង់ចូលទៅចាប់ចេញតែត្រូវអ្នកខ្លះដេញចេញទៅជាមួយគេដោយទៅរកស្រីស្រស់របស់គេដែរមិនគិតមានចិត្តអាណិតចាន់សូម្បីតែចុងក្រចក អាណោចអាធម្មរាងតូចស្រែកបែកសម្លេងដល់សន្លប់ទាំងចិត្តភ័យខ្លាច ជើងត្រូវជាប់ច្រវ៉ាក់ដោយមានស្នាមក្រហម
"អុីបូខ្ញុំសុំទោសពិតមែនដែរមិនបាននៅបន្តក្តីស្រឡាញ់មួយនេះ តែខ្ញុំត្រូវចាំបាច់ទៅរៀនបន្ត ហើយ..."
ការទៅរៀនបន្តលើកនេះមិនមែនតែទៅរៀនឡើយគឺគ្រសារនាងឱ្យរៀបការជាមួយកូនអ្នកមានម្នាក់ នាងស្រឡាញ់អ៊ីបូតែនាងមិនអាចធ្វើតាមចិត្តរបស់នាងបាន ឪពុកម្តាយតែម្នាក់ដែរនាងស្របតាម
"ខ្ញុំនៅចាំនាង មិនថាយូប៉ុណ្ណាសម្រាប់មនុស្សដែរខ្ញុំចង់ក្បែរខ្ញុំអាចរងចាំបាន"
ពាក្យដែរនាងចង់លឺជាយូ បន្តែមិនមែនពេលនេះព្រោះនាងដូចជាធ្វើបាបចិត្តអុីបូខ្លាំងណាស់ កែវភ្នែករលីងរលោងញញឹមមកកាន់អ៊ីបូដោយឡែក នាងឆងក្រសោបដៃទាំងសងខាងអុីបូដោយនិយាយពាក្យមួយខ្លៀ
"មនុស្សដែរបងត្រូវការនឹងជានារីដែរសាក់សមនឹងបងមិនមែនជាអូន"
"ហេតុអីមិនមែនជានាង ខ្ញុំស្រីរាប់មិនអស់តែមនុស្សខ្ញុំចង់បានចង់ក្បែរគឺជានាង"
"ខ្ញុំសុំទោសដែរចូលមកក្នុងជីវិតរបស់លោក ខ្ញុំទៅមិនមែនតែរៀនម្យ៉ាងទេ តែពីខ្ញុំរៀនចប់ខ្ញុំត្រូវរៀបការជាមួយអ្នកផ្សេងមិនមែនជាបងសុំទោស"
ទឹកភ្នែកស្រក់ដោយការឈឺចាប់ឆួលចុងច្រមុះ រាងក្រាស់មិនមាត់សូម្បីមួយម៉ាត់តែផ្ទុយទៅវិញគេសម្លឹងកែវភ្នែករបស់នាងដោយការចង់ដឹងថានាងរៀបការឬមួយកុហកគេ
YOU ARE READING
លោកCEOព្រាននារី💞
Romanceជានិស្ស័យនឹងគ្នាទើបពួកយើងបានជួបគ្នា តាមរយៈអូនជាលេខារបស់បង អូនមហាស្តេចឆ្នាស់ប៉ះបងជាមហាព្រាននារី
